Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۱۳۸
ویرایش
(←منابع) |
|||
خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
==مفهومشناسی== | ==مفهومشناسی== | ||
معاد در اصطلاح [[کلام اسلامی|متکلمان]] بازگشت [[روح انسان|روح]] به جسم در [[قیامت]] و زنده شدن دوباره او است تا به اعمال او رسیدگی شود؛ نیکوکاران به [[بهشت]] و نعمتهای جاودانی و بدکاران به کیفر و [[عذاب]] خود برسند.<ref>نگاه کنید به: فیاض لاهیجی، گوهر مراد، ۱۳۸۳ش، ص۵۹۵؛ مجلسی، حق الیقین، انتشارات اسلامیه، ج۲، ص۳۶۹؛ خاتمی، فرهنگ علم کلام، ۱۳۷۰ش، ج۱، ص۲۰۴.</ref> عبدالله جوادی آملی، معاد را به بازگشت انسان به خدا معنا کرده است.<ref>نگاه کنید به: جوادی آملی، معاد در قرآن (۱)، ۱۳۹۵ش، ص۲۱ و ۱۳۷.</ref> سعدالدین تفتازانی، از عالمان اهل سنت در قرن هشتم قمری، چهار معنا برای معاد ذکر کرده است: بازگشت به وجود پس از فنا، جمع شدن اجزاء بدن پس از پراکندگی آنها، بازگشت به حیات پس از مرگ و بازگشت روح به بدن پس از جدایی آنها.<ref> تفتازانی، شرح المقاصد، ۱۴۰۹ق، ج۵، ص۸۲.</ref> | معاد در اصطلاح [[کلام اسلامی|متکلمان]] بازگشت [[روح انسان|روح]] به جسم در [[قیامت]] و زنده شدن دوباره او است تا به اعمال او رسیدگی شود؛ نیکوکاران به [[بهشت]] و نعمتهای جاودانی و بدکاران به کیفر و [[عذاب]] خود برسند.<ref>نگاه کنید به: فیاض لاهیجی، گوهر مراد، ۱۳۸۳ش، ص۵۹۵؛ مجلسی، حق الیقین، انتشارات اسلامیه، ج۲، ص۳۶۹؛ خاتمی، فرهنگ علم کلام، ۱۳۷۰ش، ج۱، ص۲۰۴.</ref> عبدالله جوادی آملی، معاد را به بازگشت انسان به خدا معنا کرده است.<ref>نگاه کنید به: جوادی آملی، معاد در قرآن (۱)، ۱۳۹۵ش، ص۲۱ و ۱۳۷.</ref> سعدالدین تفتازانی، از عالمان اهل سنت در قرن هشتم قمری، چهار معنا برای معاد ذکر کرده است: بازگشت به وجود پس از فنا، جمع شدن اجزاء بدن پس از پراکندگی آنها، بازگشت به حیات پس از مرگ و بازگشت روح به بدن پس از جدایی آنها.<ref> تفتازانی، شرح المقاصد، ۱۴۰۹ق، ج۵، ص۸۲.</ref> | ||
برخی معاد را مجموعه سیر و زندگی انسان در عالم دیگری پس از مرگ دانستهاند.<ref>نمازی، معاد از دیدگاه آیات و روایات، ۱۳۸۵ش، ص۱۵.</ref> | |||
به گفته [[محمدباقر مجلسی| علامه مجلسی]]، معاد در لغت یا مصدر میمی است یا اسم زمان و یا اسم مکان. براین اساس به سه معنا آمده است: بازگشت چیزی به جائى يا به حالى كه از آن منتقل شده، زمان بازگشت، مکان بازگشت.<ref>مجلسی، حق الیقین، انتشارات اسلامیه، ص۳۶۹.</ref> | به گفته [[محمدباقر مجلسی| علامه مجلسی]]، معاد در لغت یا مصدر میمی است یا اسم زمان و یا اسم مکان. براین اساس به سه معنا آمده است: بازگشت چیزی به جائى يا به حالى كه از آن منتقل شده، زمان بازگشت، مکان بازگشت.<ref>مجلسی، حق الیقین، انتشارات اسلامیه، ص۳۶۹.</ref> | ||
===معاد و مفاهیم مرتبط=== | ===معاد و مفاهیم مرتبط=== |