بارداری حضرت مریم: تفاوت میان نسخه‌ها

بارداری حضرت مریم (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۲ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۱۵

۴۷۶ بایت حذف‌شده ، ۲۲ فوریه

بدون خلاصۀ ویرایش

دیداریویکی‌متن

H.shamloo

confirmed، protected، templateeditor

۶٬۱۷۰

ویرایش

@@ خط ۲۳: / خط ۲۳: @@
 به گفته [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]]، قرآن در مورد مدت زمان بارداری حضرت مریم(س) سخنی نگفته است.<ref name=":02">مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۴۰.</ref> مفسران، نظرات مختلفی درباره این مدت ارائه کرده‌اند:<ref>ابن‌کثیر، تفسیر القرآن العظیم، ۱۴۲۰ق، ج‏۵، ص۱۹۶.</ref> از چند ساعت،<ref>فیض کاشانی، تفسیر الصافی، ۱۴۱۵ق، ج۳، ص۲۷۷.</ref> تا ۹ ماه<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۴۰.</ref>. گفته شده مدت بارداری در [[حدیث|روایات]] هم متفاوت گزارش شده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۴۰.</ref> [[ابن‌کثیر]] مفسر [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] قول مشهور را ۹ ماه دانسته است.<ref>ابن‌کثیر، تفسیر القرآن العظیم، ۱۴۲۰ق، ج‏۵، ص۱۹۶.</ref>
-=== چگونگی بارداری ===
+===چگونگی بارداری===
 به گفته مکارم شیرازی، قرآن درباره چگونگی بارداری مریم(س) توضیح صریحی نمی‌دهد و تنها با تعبیر «در او از روح خود دمیدیم»<ref>سوره تحریم، آیه۱۲.</ref> از آن یاد می‌کند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج‏۱۳، ص۳۹.</ref> در روایات تفسیری شیعه، تصریح شده که بارداری تنها با دمیدن فرشته بوده است.<ref>برای نمونه ن.ک: طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۶، ص۷۸۹.</ref> مکارم شیرازی نظرات مفسران درباره کیفیت بارداری را مختلف گزارش کرده است؛<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۳۹.</ref> برخی مفسران، بارداری مریم(س) را حاصل دمیدن جبرئیل در گریبان جامه مریم(س) دانسته‌اند.<ref>برای نمونه ن.ک: مقاتل بن سلیمان، تفسیر مقاتل بن سلیمان، ۱۴۲۳ق، ج۴، ص۳۸۰.</ref> گفته شده که این تعبیر کنایی است و منظور از جامه رَحِم است.<ref>طوسی، التبیان، بیروت، ج۱۰، ص۵۴.</ref> [[شیخ طوسی]]، مفسر شیعه، این قول را ضعیف دانسته است.<ref>طوسی، التبیان، بیروت، ج۷، ص۲۷۶.</ref> [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] منظور از دمیدن روح در مریم(س) را کنایه از عادی‌نبودن پیدایش عیسی(ع) دانسته که، بر خلاف سایر انسان‌ها، بدون طی مسیر طبیعی به‌وجود آمده و مانند آدم(ع) پیدایشش حاصل اراده مطلق الهی بوده است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۴، ص۳۱۶.</ref> [[محمدجواد مغنیه]]، مفسر شیعه، جریان بارداری مریم(س) و پیدایش عیسی(ع) را از اموری می‌داند که اطلاع کامل بر چگونگی آن ممکن نیست و تنها خداوند از چگونگی آن اطلاع کامل دارد.<ref>مغنیه، الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۲، ص۱۰.</ref>
-==از تولد عیسی(ع) تا بازگشت مریم(س) به میان مردم==
+==از تولد عیسی(ع) تا بازگشت مریم(س) به‌سوی قومش==
 [[پرونده:تولد مسیح.jpg|بندانگشتی|«تولد مسیح» اثر حسین بهزاد؛ اثر برگزیده مسابقات بین‌المللی نقاشی در نیویورک (۱۹۵۸م).<ref>«[https://sadmu.ir/detail/8007 تولد مسیح / موزه استاد بهزاد]»، مجموعه فرهنگی تاریخی سعدآباد.</ref>]]
 به گزارش قرآن، مریم(س) برای کناره‌گیری از مردم به مکانی دور رفت.<ref>صادقی تهرانی، البلاغ، ۱۴۱۹ق، ص۳۰۶.</ref> برخی مفسران، این مکان دور را شهر ناصره در [[فلسطین|فلسطین امروزی]] دانسته‌اند.<ref>برای نمونه ن.ک: مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۴۰.</ref> بنا بر آیه سوره مریم، درد زایمان مریم(س) را به‌سوی تنه خشک نخلی<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۴، ص۴۲.</ref> کشاند.<ref>سوره مریم، آیه۲۳.</ref>
@@ خط ۳۲: / خط ۳۲: @@
 بنا بر آیات قرآن، مریم(س) در این هنگام آرزوی مرگ کرد: «کاش، پیش از این مرده بودم و از یاد رفته بودم»<ref>سوره مریم، آیه۲۳.</ref> علت این آرزوی مریم(س) را شرم از مردم<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۴، ص۴۲.</ref>، ترس از ملامت آن‌ها<ref>بیضاوی، أنوار التنزیل، ۱۴۱۸ق، ج۴، ص۸.</ref> و ترس از ریختن آبرو<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۴۴.</ref> دانسته‌اند. [[محمدتقی مدرسی]]، مفسر شیعه، در تفسیر چرایی این گفتار مریم(س) گفته که مریم(س) دختر جوانی بود که دنیا را ترک کرده و مسئولیت‌ فردی و اجتماعی بر عهده‌ نداشت؛ اکنون چنین زنی، دچار درد زایمان شده و نمی‌داند چه کند. عواقب سنگین اجتماعی چنین رخدادی را درک می‌کند و برای گریز از آن [[طلب مرگ|آرزوی مرگ]] می‌کند.<ref>مدرسی، من هدی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۷، ص۳۲.</ref> [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] تقاضای مرگ از سوی مریم(س) نشان این دانسته که او پاکدامنی را از جانش عزیزتر می‏‌داشته است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۴۴.</ref>
-به گزارش آیات قرآن،‌ پس از آرزوی مرگ توسط مریم(س) ندایی از زیر پایش به او می‌رسد<ref>سوره مریم، آیه۲۴.</ref> تا ناراحتی را از وی دور کند،<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۶، ص۷۹۰.</ref> ندا‌دهنده را برخی [[عیسی(ع)]] و برخی [[جبرئیل]] دانسته‌اند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۶، ص۷۹۰؛ جعفری، کوثر، ۱۳۷۶ش، ج۶، ص۵۱۰.</ref> برخی شواهد را مناسب‌تر به این قول دانسته‌اند که گوینده را جبرئیل بدانیم.<ref>جعفری، کوثر، ۱۳۷۶ش، ج۶، ص۵۱۰.</ref> [[محمد بن حسن شیبانی|شیبانی]] مفسر شیعه در قرن هفتم هجری نظر اکثر مفسران را بر این دانسته که ندا دهنده عیسی(ع) بوده است.<ref>شیبانی، نهج البیان، ۱۴۱۳ق، ج۳، ص۳۰۹.</ref> این ندادهنده به مریم گفت که ناراحت نباشد<ref>سوره مریم، آیه۲۴.</ref> خداوند نهر آبی کوچکی در پایین پایش جاری کرده است.<ref>شیبانی، نهج البیان، ۱۴۱۳ق، ج۳، ص۳۰۹.</ref> همچنین تکانی به درخت نخل بدهد تا رًطب تازه برای او بریزد.<ref>سوره مریم، آیه۲۵.</ref> سپس به او می‌گوید از این غذای نیروبخش بخورد، از آن آب گوارا بنوشد و از این مولود جدید خوشحال باشد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۴۲.</ref> توصیه به خوشحالی برای فرزند به‌جهت دل مشغولی مریم بود که با این فرزند چه خواهد کرد.<ref>مدرسی، من هدی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۷، ص۳۴.</ref>
+به گزارش آیات قرآن،‌ پس از آرزوی مرگ توسط مریم(س) ندایی از زیر پایش به او می‌رسد<ref>سوره مریم، آیه۲۴.</ref> تا ناراحتی را از او دور کند.<ref>سوره مریم، آیه۲۴.</ref> ندا‌دهنده را برخی [[عیسی(ع)]] و برخی [[جبرئیل]] دانسته‌اند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۶، ص۷۹۰؛ جعفری، تفسیر کوثر، ۱۳۷۶ش، ج۶، ص۵۱۰.</ref> به گزارش قرآن، خداوند نهر کوچکی در پایین پای مریم(س) جاری کرد و<ref>شیبانی، نهج البیان، ۱۴۱۳ق، ج۳، ص۳۰۹.</ref> از نخل رطب تازه برای او فرو فرستاد.<ref>سوره مریم، آیه۲۵.</ref> مفسران بر اساس آیات قرآن گفته‌اند که پس از آن به مریم(س) گفته شد از این غذا بخورد، از آن آب بنوش و به‌خاطر وجود فرزندت خوشحال باش.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۴۲.</ref>
 {{همچنین ببینید|آیه ۲۳ سوره مریم|آیه ۲۶ سوره مریم}}
-==بازگشت نزد مردم==
+==بازگشت مریم(س) به‌سوی قومش==
-به مریم دستور داده شد که هرگاه مردم را دید با آن‌ها سخن نگفته و روزه سکوت بگیرد.<ref>طیب، أطیب البیان، ۱۳۷۸ش، ج۸، ص۴۳۳.</ref> مریم به همراه فرزند نزد قومش رفت.<ref>سوره مریم، آیه ۲۷.</ref> قوم به او گفتند که کار ناپسندی انجام داده‌ای.<ref>سوره مریم، آیه۲۷.</ref> به مریم [[افترا]] و بهتان بزرگی زدند<ref>سوره نساء، آیه ۱۵۶.</ref> و برای طعنه<ref name=":1" /> خطاب به او گفتند: ای خواهر هارون، پدرت مرد بدی نبود و مادرت بدکاره نبود.<ref>سوره مریم، آیه۲۸.</ref>
+به نقل از قرآن، مریم(س) پس از زایمان به‌همراه فرزندش نزد قومش بازگشت.<ref>سوره مریم، آیه ۲۷.</ref> به نقل از تفاسیر قرآن، در این هنگام به مریم(س) دستور داده شد تا با کسی سخن نگوید و روزه سکوت بگیرد.<ref>برای نمونه ن.ک: طیب، أطیب البیان، ۱۳۷۸ش، ج۸، ص۴۳۳.</ref> به نقل از قرآن، قوم مریم(س) به او گفتند که کار ناپسندی انجام داده‌ای<ref>سوره مریم، آیه۲۷.</ref> و برای طعنه<ref name=":1" /> خطاب به او گفتند: ای خواهر هارون{{یاد|مکارم شیرازی صحیح‌ترین قول درباره این تعبیر را این دانسته که هارون مرد پاک و صالحی بود و در میان بنی‌اسرائیل به ضرب‌المثل پاکی تبدیل شده بود و هر فردی را که می‌خواستند به پاکی معرفی کنند می‌گفتند: او برادر یا خواهر هارون است (مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۵۱).}}، پدرت مرد بدی نبود و مادرت بدکاره نبود.<ref>سوره مریم، آیه۲۸.</ref> قرآن این سخنان را [[افترا]] و بهتان بزرگ برشمرده است.<ref>سوره نساء، آیه ۱۵۶.</ref>
-پیرامون تعبیر «يَا أُخْتَ هَارُونَ؛ ای خواهر هارون»<ref>سوره مریم، آیه۲۸.</ref> نظرات متعددی وجود دارد.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۶، ص۷۹۱.</ref> [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] عالم و مفسر شیعه صحیح‌ترین قول را چنین می‌داند که هارون مرد پاک و صالحی بود و در میان بنی‌اسرائیل ضرب‌المثل شده بود و هر فردی را می‌خواستند به پاکی معرفی کنند می‌گفتند: او برادر یا خواهر هارون است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۵۱.</ref> این گفتار قوم برای طعنه زدن به مریم بوده است.<ref name=":1">حسینی همدانی، انوار درخشان، ۱۴۰۴ق، ج۱۰، ص۳۷۴.</ref>
+پیرامون تعبیر «يَا أُخْتَ هَارُونَ؛ ای خواهر هارون»<ref>سوره مریم، آیه۲۸.</ref> نظرات متعددی وجود دارد.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۶، ص۷۹۱.</ref> .<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۵۱.</ref> این گفتار قوم برای طعنه زدن به مریم بوده است.<ref name=":1">حسینی همدانی، انوار درخشان، ۱۴۰۴ق، ج۱۰، ص۳۷۴.</ref>
 مریم به کودک خود اشاره کرد که با او سخن بگویید تا به شما جواب دهد.<ref>فیض کاشانی، تفسیر الصافی، ۱۴۱۵ق، ج۳، ص۲۷۹.</ref> آن‌ها گفتند که چگونه با کودکی که در گهواره است سخن بگوییم.<ref>سوره مریم، آیه۲۹.</ref>  در این هنگام عیسی(ع) که نوزاد بود با [[معجزه|اعجاز الهی]]، زبان به سخن گشود و گفت<ref>جعفری، کوثر، ۱۳۷۶ش، ج۶، ص۵۱۳.</ref> «من بنده خدا هستم. او کتاب (آسمانی) به من داده و مرا پیامبر قرار داده است»<ref>سوره مریم، آیه ۳۰.</ref> با این معجزه، نوزاد پاک بودن مادرش را ثابت کرد.<ref>جعفری، کوثر، ۱۳۷۶ش، ج۶، ص۵۱۳.</ref>
@@ خط ۴۵: / خط ۴۵: @@
 ==پانویس==
 {{پانوشت}}
+==یادداشت==
+{{یادداشت‌ها}}
 ==منابع==