الحسن و الحسین سیدا شباب اهل الجنة: تفاوت میان نسخه‌ها

==برتری حسنین بر همه اهل بهشت==

متن حدیث چنین است: {{عربی|«<big>اَلْحَسَنُ وَ الْحُسَینُ سَیدَا شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّة</big>؛ حسن و حسین سرور جوانان اهل بهشت هستند».<ref>شیخ طوسی، الأمالی، ۱۴۱۴ق، ص۳۱۲؛ شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ۱۴۱۳ق، ج۴، ص۱۷۹؛ ترمذی، سنن الترمذی، ۱۳۹۵ق، ج۵، ص۶۵۶؛ ابن‌ابی‌شیبه، المصنّف، ۱۴۰۹ق، ج۶، ص۳۷۸، ح۳۲۱۷۶.</ref>}} این روایت با عباراتی دیگر نیز در منابع حدیثی [[شیعه]] و [[اهل سنت و جماعت|اهل‌سنت]] نقل شده است؛ از جمله: «الْحَسَنُ وَ الْحُسَینُ سَیدَا شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ وَ أَبُوهُمَا خَیرٌ مِنْهُمَا»؛ (حسن و حسین دو سرور جوانان اهل [[بهشت|بهشت‌اند]] و [[امام علی علیه‌السلام|پدرشان]] از آن دو بهتر است)<ref>حِمیری، قرب الإسناد، ۱۴۱۳ق، ص۱۱۱؛ ابن‌ماجة، سنن ابن‌ماجه،‌ دار إحیاء الکتب العربیة، ج۱، ص۴۴.</ref> و «الْحَسَنَ وَ الْحُسَینَ سَیدَا شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ وَ أَنَّ فَاطِمَةَ سَیدَةُ نِسَاءِ أَهْلِ الْجَنَّة»؛ (حسن و حسین دو سرور جوانان اهل بهشت‌اند و فاطمه سرور زنان بهشت است).<ref>شیخ مفید، الأمالی، ۱۴۱۳ق، ص۲۳؛ أحمد بن حنبل، مسند أحمد، ۱۴۲۱ق، ج۳۸، ص۳۵۳، ح۲۳۲۹.</ref>

در برخی احادیث، همه اهل بهشت جوان توصیف شده‌اند،<ref>شیخ مفید، الإختصاص، ۱۴۱۳ق، ص۳۵۸؛ ترمذی، سنن الترمذی، ۱۳۹۵ق، ج۴، ص۶۷۹؛ بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۴۳، ص۲۹۲.</ref> بعضی علما با اشاره به این‌گونه روایات، اضافهٔ شباب (جوان) به اهل الجنّه را بیانیه و برای توضیح آن دانسته‌اند؛<ref>مناوی، فیض القدیر، ۱۳۵۶ق، ج۶، ص۱۵۱.</ref> یعنی در واقع، [[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|حسن]] و [[امام حسین علیه‌السلام|حسین(ع)]] سرور همهٔ اهل بهشت‌اند؛<ref>سِندی، حاشیة السِندی،‌ دار الجیل، ج۱، ص۵۷.</ref> البته [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] و حضرت علی(ع) از عمومیت آن استثنا شده‌اند.<ref>فتحی، «حدیث سیدا شباب أهل الجنه و مسأله افضلیت امام»، ص۵۹.</ref> در حدیثی نیز نقل شده که پیامبر اکرم(ص) [[حضرت عیسی]] و [[زکریا (پیامبر)|زکریا]] را از ذیل روایت نمودند.<ref>بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۴۳، ص۳۱۶.</ref>

*ابن‌ماجة، محمد بن یزید القزوینی، سنن ابن‌ماجه، تحقیق: محمد فؤاد عبد الباقی، بی‌جا،‌ دار إحیاء الکتب العربیة، بی‌تا.

*اصفهانی، ابونعیم، تاریخ اصفهان، تحقیق حسن کسروی، بیروت،‌ دار الکتب العلمیه، ۱۴۱۰ق.

*بحرانی، شیخ علی، منار الهدی فی النص علی إمامة الأئمة الإثنی عشر(ع)، تحقیق عبد الزهراء خطیب، بیروت،‌ دار المنتظر، ۱۴۰۵ق.

*خازن، علاءالدین، لباب التأویل فی معانی التنزیل، تصحیح: محمدعلی شاهین، بیروت،‌ دار الکتب العلمیة، چاپ اول، ۱۴۱۵ق.

*سمعانی، منصور بن محمد، تفسیر القرآن، تحقیق: یاسر بن ابراهیم، ریاض،‌ دار الوطن، چاپ اول، ۱۴۱۸ق.

*سِندی، نور الدین، حاشیة السندی علی سنن ابن‌ماجه، بیروت،‌ دار الجیل، بی‌تا.

  | جامعیت = <!--ندارد، دارد-->ندارد