حرم امام حسین(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

==امام حسین (ع)==

==تخریب حرم==

#باب القبله: قدیمی‌ترین در و دروازه اصلی ورود به صحن به شمار است. از آن روی که در سمت [[قبله]] صحن است آن را «باب القبله» نام نهاده‌اند.

#باب الرجاء: این در میان باب القبله و باب قاضی‌الحاجات است.

#باب قاضی الحاجات: این دروازه در مقابل سوق‌العرب است و به نام [[امام زمان(عج)]]، باب قاضی الحاجات نامیده شده است. ارتفاع آن به ۵ متر و عرض آن نیز به ۵/۳ متر می‌رسد.

#باب الشهداء: این دروازه در میانه ضلع شرقی و بر گذر زایران به سوی مرقد ابوالفضل(ع) قرار دارد و به یاد [[شهدای کربلا]] نام باب‌الشهدا بر آن نهاده‌اند.

#باب الکرامه: این دروازه در دورترین نقطه ضلع شمال شرقی صحن قرار گرفته و در کنار باب‌الشهدا است. به یاد کرامت و بزرگواری امام حسین(ع) نام «باب‌الکرامه» بر آن نهاده‌اند.

#باب السلام: این باب در میانه ضلع شمالی قرار گرفته و از آن‌روی بدین نام خوانده شده است که مردم به مقابل این در که می‌رسیدند بر امام [[سلام]] می‌دادند.

#باب السدره: این دروازه در دورترین نقطه ضلع شمال غرب صحن است و به یاد درخت سدری که در سده نخست بر کنار مرقد امام بوده و زایران بدان راه خود را پیدا می‌کردند، بدین نام خوانده شده است.

#باب السلطانیه: این دروازه در سمت غرب صحن قرار دارد و نامش به یکی از سلاطین عثمانی که آن را ساخته بود منسوب است.

#باب رأس‌الحسین: این دروازه در میانه ضلع غربی صحن قرار گرفته و از آنجا که روبروی بالاسر آن حضرت است بدین نام شهرت یافته است.

#باب الزینبیه: این دروازه در جنوب غربی صحن قرار گرفته و از آنجا که به [[تل زینبیه]] یا مقام زینب نیز نزدیک است به نام «باب الزینبیه» مشهور شده است.<ref>آل طعمه، کربلا و حرم‌های مطهر، مشعر، ص۲۰۳ـ۱۹۳.</ref>

بیشترین مردانی که منصب تولیت حرم امام حسین(ع) را بر عهده گرفته‌اند از دو طایفه علوی؛ [[آل زحیک]] و [[آل فائز]] بودند که یکایک [[نقابت]] اشراف کربلا را در اختیار داشته‌اند و یک طایفه تولیت و طایفه دیگر نقابت را در اختیار می‌گرفته است. یکی از جلوه‌های قدرت مقام تولیت که طبعاً قدرتی اجرایی در کل شهر را نیز در پی می‌آورد، این است که توانست در جریان هجوم وهابیان به کربلا در [[سال ۱۲۱۶ هجری قمری|سال‌ ۱۲۱۶ق]] تا [[سال ۱۲۲۰ هجری قمری|سال ۱۲۲۰ق]]. و همچنین در تهاجم دوباره نجیب‌ پاشا در [[سال ۱۲۵۸ هجری قمری|سال ۱۲۵۸ق]]. که به حادثه غدیرخون شهرت یافت، نیروی مقامت مردمی را رهبری کند. پس از حادثه غدیر خون و در پی در هم کوبیده شدن کربلا، قدرت تولیت به سرعت فرو پاشید، به گونه‌ای که افزون بر دو قرن، کسانی از خاندان‌های غیر علوی توانستند تولیت حرم را در دست گیرند. تولیت تا اواخر قرن سیزدهم در دست غیر علویان بود و از این زمان به بعد در اختیار [[خاندان آل طعمه]] قرار گرفت تا آن را همچنان تا پایان دوران حکومت عثمانی و همچنین دوره‌های بعد در اختیار داشته باشند.<ref>آل طعمه، کربلا و حرم‌های مطهر، مشعر، ص۲۲۰ـ۲۱۷.</ref>

*مسافر می‌تواند در حرم امام حسین(ع) [[نماز]] را تمام یا شکسته بخواند ولی تمام خواندن با فضیلت‌تر است. تمام روضه شریفه (زیر گنبد) حرم مطهّر امام حسین(ع) و رواق‌ها و مسجد متصل به آن، همین حکم را دارد و مسافر می‌تواند در آنجا نیز نماز را تمام بخواند.<ref>فلاح زاده، احکام فقهی سفر زیارتی عتبات، مرکز تحقیقات حج، ص۱۴.</ref>

*نماز خواندن در حرم [[امامان|امامان(ع)]] مخصوصا [[حرم حضرت علی(ع)]] و امام حسین(ع) [[ثواب]] بسیار دارد.<ref>فلاح زاده، احکام فقهی سفر زیارتی عتبات، مرکز تحقیقات حج، ص۱۷.</ref>

*انسان باید رعایت ادب را بکند و جلوتر از قبر پیغمبر(ص) و امام(ع) نماز نخواند و چنانچه نماز خواندن بی‌احترامی باشد [[حرام]] است ولی نماز باطل نیست. اگر در نماز چیزی مانند دیوار بین او و قبر باشد که بی‌احترامی نشود اشکال ندارد ولی فاصله شدن صندوق ضریح و پارچه‌ای که روی آن افتاده است کافی نیست.<ref>فلاح زاده، احکام فقهی سفر زیارتی عتبات، مرکز تحقیقات حج، ص۱۸ـ۱۷.</ref>

*عطر زدن و خوشبو کردن در حال زیارت سائر ائمه(ع) [[مستحب]] است اما در زیارت امام حسین(ع) این عمل مستحب نمی‌باشد.<ref>فلاح زاده، احکام فقهی سفر زیارتی عتبات، مرکز تحقیقات حج، ص۳۶.</ref>

*آثار و احکام خاصی برای [[تربت]] امام حسین(ع) قرار داده شده است:

#در حال نماز [[سجده]] بر تربت امام حسین(ع) مستحب است و سبب افزایش ثواب نماز می‌باشد.

#خوردن هر نوع خاکی حرام است به جز تربت حسینی که خوردن اندکی از آن به نیت شفا گرفتن جایز است.

#برآوردن کام نوزادان با تربت حسینی مستحب است.

#حفظ احترام آن لازم است و هرگونه بی‌احترامی به آن حرام می‌باشد، از جمله:

##[[نجس]] کردن آن جایز نیست.

##انداختن آن در جایی که بی‌احترامی باشد حرام است.

##اگر در جایی که بی‌احترامی باشد بیفتد باید آن را بیرون آورند، حتّی اگر در چاهی باشد و بیرون آوردن تربت ممکن نباشد، در صورت امکان باید چاه را تعطیل کنند.

#مستحب است، هنگام [[دفن]] میت مقداری تربت همراه او گذاشته شود و با [[حنوط]] او نیز مخلوط کنند.

#کالایی که به جایی می‌فرستند مستحب است مقداری تربت هم همراه آن بگذارند، مثلاً جهیزیه دختر.

#بوییدن و بوسیدن تربت امام حسین(ع) و بر چشم مالیدن مستحب است، و حتی دست کشیدن بر آن و بر سایر اعضای بدن مالیدن نیز ثواب دارد.

#ذکر گفتن با تسبیحی که از تربت امام حسین(ع) ساخته شده باشد و حتی همراه داشتن آن مستحب است.<ref>فلاح زاده، احکام فقهی سفر زیارتی عتبات، مرکز تحقیقات حج، ص۵۹ـ۵۷.</ref>

==پانویس==

==پیوند به بیرون==

*[http://imamhussain.org/persian/ سایت رسمی آستان امام حسین(ع)]

*[http://lib.hajj.ir/View/fa/Book/BookView/Image/1022 مشاهیر المدفونین فی کربلاء]

*[https://app.imamhussain.org/tour/ «زیارت مجازی، حرم امام حسین(ع)»]

*[https://rch.ac.ir/article/Details/11559?%D8%AD%D8%B1%D9%85 حرم امام حسین(ع) در مقاله حرم در  دانشنامه جهان اسلام]