Automoderated users، confirmed، movedable، protected، مدیران، templateeditor
۶٬۸۴۱
ویرایش
(صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات آیه|عنوان=آیه ۳۶ سوره فصلت|تصویر=۳۶ فصلت.png |توضیح تصویر=|اندازه تصویر=|نام آیه=|واقع در سوره=|شماره آیه=|جزء=۲۴|شأن نزول=|مکان نزول=|موضوع=|درباره=پناهبردن به خداوند در زمان وسوسهی شیطان|سایر=|آیات مرتبط=۲۰۰ اعراف}} '''آیه ۳۶ سور...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۵: | خط ۵: | ||
این آیه شبیه به [[آیه ۲۰۰ سوره اعراف]] بوده با این تفاوت که در این آیه تنها حرف «هو» در «إِنَّهُ هو سَمِیعٌ عَلِیمٌ» برای تأکید آمده<ref>صافی، | این آیه شبیه به [[آیه ۲۰۰ سوره اعراف]] بوده با این تفاوت که در این آیه تنها حرف «هو» در «إِنَّهُ هو سَمِیعٌ عَلِیمٌ» برای تأکید آمده<ref>صافی، | ||
الجدول فی إعراب القرآن، ۱۴۱۸ق، ج۲۴، ص۳۱۱.</ref> که در ۲۰۰ اعراف وجود ندارد.<ref>طیب، أطیب البیان فی تفسیر القرآن، ۱۳۷۸ش، ج۱۱، ص۴۳۵.</ref> آیه ۲۰۰ اعراف پس از دستور به روی گرداندن از نادانان<ref>سوره اعراف، آیه۱۹۹.</ref> آمده و دستور میدهد که در مقابل وسوسه شیطان به خدا پناه ببرد.<ref>طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ۱۳۷۲ش، ج۴، ص۷۸۸.</ref> اما در سوره فصلت ابتدا دستور میدهد: «ادْفَعْ بِالَّتیِ هِیَ أَحْسَن؛ بدی را با نیکی دفع کن»<ref>سوره فصلت، آیه۳۴.</ref> همچنین متذکر میشود که نادیده گرفتن دشمنیها نیاز به صبر دارد. سپس میگوید اگر [[شیطان]] تو را وسوسه کرد که با آنان برخورد کنی به خدا پناه ببر.<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۳ش، ج۱۰، ص۳۴۴.</ref> | الجدول فی إعراب القرآن، ۱۴۱۸ق، ج۲۴، ص۳۱۱.</ref> که در ۲۰۰ اعراف وجود ندارد.<ref>طیب، أطیب البیان فی تفسیر القرآن، ۱۳۷۸ش، ج۱۱، ص۴۳۵.</ref> آیه ۲۰۰ اعراف پس از دستور به روی گرداندن از نادانان<ref>سوره اعراف، آیه۱۹۹.</ref> آمده و دستور میدهد که در مقابل وسوسه شیطان به خدا پناه ببرد.<ref>طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ۱۳۷۲ش، ج۴، ص۷۸۸.</ref> اما در [[سوره فصلت]] ابتدا دستور میدهد: «ادْفَعْ بِالَّتیِ هِیَ أَحْسَن؛ بدی را با نیکی دفع کن»<ref>سوره فصلت، آیه۳۴.</ref> همچنین متذکر میشود که نادیده گرفتن دشمنیها نیاز به صبر دارد. سپس میگوید اگر [[شیطان]] تو را وسوسه کرد که با آنان برخورد کنی به خدا پناه ببر.<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۳ش، ج۱۰، ص۳۴۴.</ref> | ||
برخی مفسران معتقدند این آیه با اینکه خطاب به [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام]] است<ref>فیض کاشانی، الصافی، ۱۴۱۵ق، ج۴، ص۳۶۱.</ref> ولی وسوسههای شیطان در او راه ندارد؛<ref>طیب، أطیب البیان فی تفسیر القرآن، ۱۳۷۸ش، ج۶، ص۶۲.</ref> زیرا پیامبر [[عصمت|معصوم]] است.<ref>طباطبائی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۷ق، ج۸، ص۳۸۱.</ref> به همین جهت توجیهاتی در ذیل آیه ذکر کردهاند.<ref>طیب، أطیب البیان فی تفسیر القرآن، ۱۳۷۸ش، ج۱۱، ص۴۳۶.</ref> در مقابل برخی معتقدند با این که پیامبر اسلام معصوم است ولی وسوسههای شیطان در معصومان نیز وجود دارد<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۳ش، ج۴، ص۲۵۶.</ref> اما آنان تسلیم وسوسه شیطان نشده و از راه حق منحرف نمیشوند.<ref>جعفری، کوثر، ۱۳۷۶ش، ج۴، ص۳۰۴.</ref> | برخی مفسران معتقدند این آیه با اینکه خطاب به [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام]] است<ref>فیض کاشانی، الصافی، ۱۴۱۵ق، ج۴، ص۳۶۱.</ref> ولی وسوسههای شیطان در او راه ندارد؛<ref>طیب، أطیب البیان فی تفسیر القرآن، ۱۳۷۸ش، ج۶، ص۶۲.</ref> زیرا پیامبر [[عصمت|معصوم]] است.<ref>طباطبائی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۷ق، ج۸، ص۳۸۱.</ref> به همین جهت توجیهاتی در ذیل آیه ذکر کردهاند.<ref>طیب، أطیب البیان فی تفسیر القرآن، ۱۳۷۸ش، ج۱۱، ص۴۳۶.</ref> در مقابل برخی معتقدند با این که پیامبر اسلام معصوم است ولی وسوسههای شیطان در معصومان نیز وجود دارد<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۳ش، ج۴، ص۲۵۶.</ref> اما آنان تسلیم وسوسه شیطان نشده و از راه حق منحرف نمیشوند.<ref>جعفری، کوثر، ۱۳۷۶ش، ج۴، ص۳۰۴.</ref> |