۱۷٬۸۴۳
ویرایش
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
==فضیلت== | ==فضیلت== | ||
از آنجا که در ماه شعبان روزی [[مؤمنان]] و حسنه در آن منشعب و بسیار میگردد، این ماه شعبان نام گرفت، شعبان از ریشه شعب است.<ref>شیخ صدوق، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ۱۴۰۶ق، ص۶۲.</ref> براساس [[حدیث|روایات]]، ماه شعبان، ماه [[پیامبر اکرم(ص)]] است.<ref>شیخ صدوق، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ۱۴۰۶ق، ص۵۴-۶۲.</ref> پیامبر(ص) ماه شعبان را [[روزه]] میگرفت و به [[ماه رمضان]] وصل میکرد.<ref> شیخ صدوق، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ۱۴۰۶ق، ص۶۱۰ و ۶۱.</ref> روایاتی از [[معصومان(ع)]] در فضیلت ماه شعبان آمده است.<ref>شیخ صدوق، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ۱۴۰۶ق، ص۵۹.</ref> از [[امام علی(ع)]] روایت شده است که هر کس در ماه شعبان برای جلب محبّت پیامبر خدا و تقرّب به سوی خدا روزه بگیرد خدا او را دوست میدارد و در روز [[قیامت]] کرامت خود را نصیب او میگرداند و [[بهشت]] را برای او [[واجب]] میکند.»<ref>علامه مجلسی، بحار الأنوار، چاپ دارالاحیاءالتراث، ج۹۴، ص۸۲.</ref> بنا بر برخی روایات امام علی، تمام روزهای این ماه را روزه میگرفت.<ref> قمی، مفاتیح الجنان، ص۲۸۰.</ref> | از آنجا که در ماه شعبان روزی [[مؤمنان]] و حسنه در آن منشعب و بسیار میگردد، این ماه شعبان نام گرفت، شعبان از ریشه شعب است.<ref>شیخ صدوق، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ۱۴۰۶ق، ص۶۲.</ref> براساس [[حدیث|روایات]]، ماه شعبان، ماه [[پیامبر اکرم(ص)]] است.<ref>شیخ صدوق، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ۱۴۰۶ق، ص۵۴-۶۲.</ref> پیامبر(ص) ماه شعبان را [[روزه]] میگرفت و به [[ماه رمضان]] وصل میکرد.<ref> شیخ صدوق، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ۱۴۰۶ق، ص۶۱۰ و ۶۱.</ref> روایاتی از [[معصومان(ع)]] در فضیلت ماه شعبان آمده است.<ref>شیخ صدوق، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ۱۴۰۶ق، ص۵۹.</ref> از [[امام علی(ع)]] روایت شده است که هر کس در ماه شعبان برای جلب محبّت پیامبر خدا و تقرّب به سوی خدا روزه بگیرد خدا او را دوست میدارد و در روز [[قیامت]] کرامت خود را نصیب او میگرداند و [[بهشت]] را برای او [[واجب]] میکند.»<ref>علامه مجلسی، بحار الأنوار، چاپ دارالاحیاءالتراث، ج۹۴، ص۸۲.</ref> بنا بر برخی روایات امام علی، تمام روزهای این ماه را روزه میگرفت.<ref> قمی، مفاتیح الجنان، ص۲۸۰.</ref> | ||
ویرایش