بسم الله الرحمن الرحیم: تفاوت میان نسخه‌ها

[[محمدجواد مغنیه|محمدجواد مَغنیّه]] در تفسیر [[الکاشف]] گفته است «بسم الله الرَّحمن الرَّحیم»، پس از [[شهادتین]]، شعار مسلمانان به شمار می‌رود و آنان گفتار و افعال خود را با گفتن آن آغاز می‌کنند.<ref>مغنیه، التفسیر الکاشف، دار الانوار، ج۱، ص۲۴.</ref> به‌گفتهٔ [[مرتضی مطهری]] نیز این جمله از مهم‌ترین شعارهای اسلام است و برای اینکه فراموش نشود، خوب است که مسلمانان در تابلوهای زیبا و ظریف آن را نوشته و بر روی دیوار خانه‌هایشان نصب کنند و در ابتدای کارهای خود با صدای بلند قرائت کنند.<ref>مطهری، پانزده گفتار، ۱۳۸۹ش، ص۱۶۲-۱۶۳.</ref>

گفته می‌شود پیامبر(ص) نیز در ابتدای بعثت، همین عبارت را در ابتدای نامه‌ها و اموری نظیر آن به کار می‌برد<ref>قلقشندی، صبح الاعشی فی صناعه الانشاء،  دار الکتب العلمیة، ج۱، ص۴۸۰.</ref> تا اینکه آیه «[[آیه ۴۱ سوره هود|وَ قَالَ ارْكَبُوا فِيهَا بِسْمِ اللَّهِ مَجْرَاهَا وَ مُرْسَاهَا]]»<ref>سوره هود، آیه ۴۱.</ref> نازل شد و او «بسم‌الله» به کار می‌برد و پس از نزول [[آیه ۱۱۰ سوره إسراء]]، «بسم الله الرحمن» می‌گفت؛ اما در نهایت، پس از نزول آیه «[[آیه ۳۰ سوره نمل|إِنَّهُ مِنْ سُلَيْمَانَ وَإِنَّهُ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ]]»،<ref>سوره نمل، آیه ۳۰.</ref> «بسم الله الرَّحمن الرَّحیم»را به‌طور کامل به کار برد.<ref>جصاص، احکام القرآن، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۷.</ref> برخی بر این باورند که «بسم الله الرَّحمن الرَّحیم» اولین آیه‌ای است که به‌همراه آیات [[سوره علق]] بر پیامبر نازل شده است.<ref>برای نمونه نگاه کنید به طبری، جامع البیان، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۳۸.</ref>