سمیه دختر خباط: تفاوت میان نسخه‌ها

| خویشاوندان سرشناس = مادر [[عمار یاسر]]؛ همسر [[یاسر بن عامر عنسی|یاسر]]

'''سُمَیّه دختر خَبّاط''' [[صحابه|صحابه پیامبر(ص)]]، مادر [[عمار یاسر]] و از اولین کسانی که [[مسلمان]] شد. وی اولین زنی از مسلمانان بود که [[شهید]] شد.

سمیه، دختر خباط و کنیز ابی‌حذیفة بن مغیره بود.<ref>مجلسی، بحار الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۸، ص۲۴۱.</ref> همسرش [[یاسر بن عامر عنسی|یاسر]]، پسر عامر و از اعراب عنسی مذجحی قحطانی [[یمن]] بود که همراه دو برادرش «حارث» و «مالک» از یمن به [[مکه]] راه افتاد تا برادر چهارمش را که بر اثر قحطی و خشکسالی و فساد اوضاع حکومت یمن، آواره شده بود، پیدا کند. پس از آن که سه برادر از پیدا کردن برادر گمشده خود مایوس شدند، مالک و حارث بازگشتند، ولی یاسر در مکه ماند و با رییس قبیلۀ [[بنی‌مخزوم]] - ابو حذیفة بن مغیره - هم پیمان شد.<ref>قمی، منتهی الآمال، ۱۳۷۹ش، ص۱۶۰-۱۶۱.</ref>

ابو حذیفه سمیه، دختر خباط را، که شریف‌ترین و عفیف‌ترین کنیز وی بود، به [[ازدواج]] یاسر درآورد و پس از آن سمیه را نیز آزاد کرد و مقرر داشت که فرزندان این زن و شوهر نیز جزو آزادگان (احرار) شناخته شوند.<ref>[https://olama-orafa.ir/زندگینامه-سمیه-اولین-شهیده-اسلام/ زندگینامه سمیه اولین شهیده اسلام]، علما و عرفا.</ref>

== مسلمان شدن سمیه ==

== یاسر و سمیه زیر شکنجه مشرکان ==

«یکی از این سه امر موجب نجات و آسایش شما خواهد بود: ۱. [[ساب النبی|سب و شتم پیامبر]] ۲. تبری جستن از او ۳. رجوع به لات و عزی». ولی از زبان آنها جملاتی غیر از «[[تکبیر|الله اکبر]]» و «[[تهلیل|لا اله الا الله]]» و بد گفتن به لات و عزی و یاد کردن نام [[پیامبر(ص)]] با کمال احترام چیزی شنیده نمی‌شد.<ref>عمار یاسر، پیشاهنگ اسلام و پرچمدار علی(ع)، ص۷۱.</ref>

[[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام(ص)]] برای هم دردی به نزدشان می‌رفت، پشت سر هر یک از آنها قرار می‌گرفت و با دست بدنشان را نوازش می‌داد و می‌فرمود:

«صَبراً یا آلِ یاسر فَاِنَّ مَوعدَکُمُ الجَنَّة<ref>قمی، منتهی الآمال، ۱۳۷۹ش، ج۱، ص۳۰۵.</ref>‌ ای افراد خاندان یاسر شکیبا باشید! موعد شما [[بهشت]] است.» و نیز رو به آسمان می‌کرد و می‌گفت: «خدایا! آل یاسر را بیامرز که من آن چه از عهده‌ام ساخته بود، انجام دادم.<ref>عمار یاسر، پیشاهنگ اسلام و پرچمدار علی(ع)، ص۷۲.</ref>

«یا رسول الله: بَلَغَ العَذابُ مِن اُمّی کُلَّ مَبلَغٍ؛‌ ای رسول خدا! شکنجه مادرم (به دست کفار قریش) از حد گذشته است». پیامبر به او فرمودند: «صبراً یا اَبَاالیقظانِ! اَللَّهُمَّ لا تُعَذِّب اَحَداً مِن آلِ یاسِر بِالنًّارِ؛‌ ای ابا یقظان([[کنیه]] عمار است)! صبر کن.» و رو به آسمان کرد و گفت: «خداوندا! هیچ کدام از خاندان یاسر را در عذاب و آتش مسوزان.»<ref>قمی، منتهی الآمال، ۱۳۷۹ش، ج۱، ص۳۰۶.</ref>

جوانان قریش که شاهد این صحنه بودند، با تمام وحدت منافعی که در کوبیدن اسلام داشتند، عمار را با تن مجروح از زیر شکنجهٔ ابوجهل نجات دادند، تا بتواند جسد پدر و مادر خود را به خاک بسپارد.<ref>صحابی، فرازهایی از تاریخ پیامبر اسلام، ۱۳۷۱ش، ص۱۱۷.</ref>

  | پیوند = <!--ندارد، ناقص، کامل-->ناقص

  | جانبداری = <!--دارد، ندارد-->دارد

  | جامعیت = <!--ندارد، دارد-->ندارد