زبور: تفاوت میان نسخه‌ها

بر اساس روایتی از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|حضرت محمد(ص)]]، نام پیامبر اسلام در زبور با عنوان «ماحی» به معنای محو‌کننده زمین از بت‌پرستی ذکر شده است.<ref> شیخ صدوق، علل الشرایع، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۱۲۸.</ref> در بعضی احادیث نیز از ذکر شدن نام [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] در زبور سخن به میان آمده است.<ref> نگاه کنید به: شیخ صدوق، معانی الاخبار، ۱۴۰۳ق، ص۵۹؛ ابن‌شاذان قمی، الفضائل، ۱۳۶۳ش، ص۱۷۵.</ref> در حدیثی آمده است خداوند به جای زبور، [[سوره‌های مثانی]] را به پیامبر اسلام داده است.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۶۰۱.</ref> برخی کتاب‌ها مانند [[صحیفه سجادیه]] و برخی مثنوی‌های [[عطار نیشابوری|عَطّار نیشابوری]]) به دلیل داشتن مضامین نیایشی و زیبا، زبور نامیده شده‌اند.<ref>ایزانلو، و خندق‌آبادی، «زبور»، ص۲۵۴.</ref> زبور در لغت به معنای «نوشته شده» است.<ref>اسدی، «زبور»، ص۲۸۸.</ref>

[[پرونده:کتیبه لقد کتبنا فی الزبور حرم امام حسین.jpg|بندانگشتی|کتیبه کاشی‌کاری شده از [[آیه ۱۰۵ سوره انبیاء]] در [[حرم امام حسین(ع)]]]]

در آیه ۱۰۵ سوره انبیاء نیز اگر چه کلمه «زبور» ذکر شده، اما احتمال‌های مختلفی درباره آن مطرح شده است؛ با این حال علامه طباطبایی با استناد به آیات دیگر آن را همان کتاب حضرت داوود می‌داند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۴، ص۳۲۹.</ref> برخی محققان، مضمون [[آیه ۱۰۵ سوره انبیاء]] را تنهاترین نقل قول مستقیم قرآن از عهد قدیم دانسته‌اند.<ref>ایزانلو، و خندق‌آبادی، «زبور»، ص۲۵۱.</ref> [[محمد صادقی تهرانی]] و [[ناصر مکارم شیرازی]] از مفسران قرن پانزدهم، با بررسی مزامیر تورات، به این نتیجه رسیده‌اند که مضمون این آیه در مزامیر تورات نیز وجود دارد.<ref>صادقی تهرانی، الفرقان، ۱۴۰۶ق، ج۱۹، ص۳۷۹-۳۸۲؛ مکارم شیرازی،‌ تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش،‌ ج۱۳، ص۵۶۶.</ref>

[[پرونده:المزامیر.jpg|بندانگشتی|تصویری از قدیمی‌ترین نسخه مزامیر داوود، متعلق به قرن چهارم میلادی، نگهداری‌شده در موزه قبطی‌ مصر<ref>فرحات، [https://haveneg.com/8624/ «مزامیر داوود»].</ref>]]

برخی مفسران مانند مکارم شیرازی و صادقی تهرانی، زبور حضرت داوود را بر بخش‌هایی از [[تورات]] (مَزامیر تورات) تطبیق کرده‌، اما معتقدند در این بخش از تورات نیز [[تحریف کتاب‌های آسمانی|تحریف‌هایی]] صورت گرفته است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج‏۱۳، ص۵۲۰؛ صادقی تهرانی، الفرقان فی تفسیر القرآن، ۱۳۶۵ش، ج۱۷، ص۲۳۰.</ref> البته صادقی تهرانی بر این باور است که بعد از قرآن، هیچ کتابی آسمانی، مانند زبور از تحریف مصون نمانده و تحریفات صورت‌گرفته در آن بسیار ناچیز است.<ref>صادقی تهرانی، الفرقان فی تفسیر القرآن، ۱۳۶۵ش، ج۱۷، ص۲۳۰.</ref> به گفته برخی پژوهشگران بین قرآن و مزامیر، مشابهت‌هایی وجود دارد مانند برخی تمثیل‌های یکسان و یا برخی کلمات یا حروف مبهم که از منبع واحد آن دو حکایت دارد.<ref>خزائلی، اعلام قرآن، ۱۳۷۱ش، ص۳۴۶.</ref> مزمور ۴۵ درباره پیامبر اسلام و اصحاب او سخن گفته است.<ref>بلاغی، قصص قرآن، ۱۳۸۱ش، ص۳۷۵.</ref>