ابن ام‌مکتوم: تفاوت میان نسخه‌ها

گفته‌اند که نام وی قبل از گرویدن به [[اسلام]]، حصین بود و [[پیامبر(ص)]] او را عبدالله نام نهاد.<ref>نسب قریش، ۳۴۳؛ قس: مشاهیر علماء الامصار، ۱۶</ref> پدرش، دایی [[خدیجه]]، همسر پیامبر(ص) بود<ref>ابن حزم، ۱۷۱</ref> و مادرش عاتکه دختر عبدالله بن عنکثة بن عامر بن مخزوم نام داشت و کنیه‌اش ''ام مکتوم '' بود، و از این جهت، به '''ابن ام مکتوم ''' مشهور شد.

وی در اوایل [[بعثت]] در [[مکه]] حضور داشت. به اسلام نیز دلبستگی یافته بود چندانکه از پیامبر(ص)، آنگاه که با برخی از سران [[قریش]] چون [[ولید بن مغیره]] سخن می‌گفت و امید داشت که به اسلام بگروند، خواست برایش [[قرآن]] بخواند.

آیه «‌''عَبَس وَ تَوَلّی، أَن جاءَه الاْعْمی ''‌» <ref>عبس: ۱و۲</ref> در حق وی فرود آمده است.<ref>السیره النبویه، ج۱، ص۳۸۹، ۳۹۰؛ تنزیه الانبیاء، ۱۱۸- ۱۱۹؛ مجمع البیان، ج۹، ص۶۶۳ -۶۶۴</ref> ظاهراً وی اندکی پس از آن، اسلام آورد.

پس از [[جنگ تبوک]] نیز آیه ۹۵ [[سوره نساء]] که در سرزنش کسانی که از رفتن به پیکار سر باززده بودند، نازل شد و مجاهدان را بر راحت طلبان برتری نهاد، ابن ام مکتوم نابینا و دیگر ناتوانان را مستثنا ساخت: ''لایسْتَوِی القاعِدون مِن المُؤمِنین غَیرَ اُولِی الضَّرَرِ و المُجاهِدُون ''.<ref>مجمع البیان، ج۲، ص۹۶</ref> با این همه، پس از آن در جنگها حاضر می‌شد و می‌گفت پرچم جنگ به من دهید، چه نابینایم و نمی‌توانم بگریزم.<ref>سیر اعلام النبلاء، ج۱، ص۳۶۴</ref>