confirmed، templateeditor
۱۲٬۳۴۴
ویرایش
حجاج بن یوسف ثقفی: تفاوت میان نسخه‌ها
ویکی سازی
(ویکی سازی) |
(ویکی سازی) |
||
| خط ۱۰۹: | خط ۱۰۹: | ||
===جنگ با ابن اشعث=== | ===جنگ با ابن اشعث=== | ||
بدون شک بزرگ‌ترین و خطرناک‌ترین شورشی که حجاج با آن روبه‌رو شد شورش [[ | بدون شک بزرگ‌ترین و خطرناک‌ترین شورشی که حجاج با آن روبه‌رو شد شورش [[عبدالرحمن بن محمد بن اشعث کندی]] بود که از سال [[سال ۸۱ هجری قمری|۸۱ق]]. تا [[سال ۸۴ هجری قمری|۸۴ق]]. به درازا کشید.<ref>صدقی عمد، ۱۹۷۲، ص ۲۵۹</ref> | ||
پس از شکست سپاهیان اموی در [[سال ۷۹ هجری قمری|سال ۷۹ق]]. در مصاف با رُتبیل (حاکم زابلستان) و قتل هزاران نفر در این نبرد،<ref> رجوع کنید به طبری، ۱۹۷۲، ج ۶، ص ۳۲۲ـ۳۲۴ </ref> حجاج در اواخر سال ۷۹ یا اوایل ۸۰ سپاهی بیست تا چهل هزار نفری تدارک دید که به آن «سپاه طواویس» (طاووسان) می‌گفتند و فرماندهی آن را [[عبدالرحمن بن محمد بن اشعث|عبدالرحمن]] بن [[محمد بن اشعث|محمد]] بن [[اشعث بن قیس کندی|اشعث]] برای نبرد با رتبیل و سرکوبی وی در [[سیستان]] برعهده داشت. ابن‌اشعث پس از پیروزی‌هایی تصمیم گرفت پیشروی خود را در قلمرو رتبیل، تا بهار سال بعد و مساعد شدن هوا، متوقف سازد و مدتی در شهر رُخَّج اردو بزند. اما حجاج این تصمیم را نپسندید و با نامه‌ای توهین‌آمیز بر ادامه عملیات نظامی تا فتح [[کابل]] اصرار ورزید. همین اختلاف نظر یکی از دلایل اصلی سرکشی و قیام ابن‌اشعث گردید. سپاهیان ابن‌اشعث که بالغ بر هفتاد هزار نفر بودند با وی [[بیعت]] کردند و او حجاج را در رُخّج خلع و با رتبیل سازش کرد وآنگاه راهی [[عراق]] شد.<ref> بلاذری، ۲۰۰۰، ج ۶، ص ۴۳۱، ۴۳۶</ref> | پس از شکست سپاهیان اموی در [[سال ۷۹ هجری قمری|سال ۷۹ق]]. در مصاف با رُتبیل (حاکم زابلستان) و قتل هزاران نفر در این نبرد،<ref> رجوع کنید به طبری، ۱۹۷۲، ج ۶، ص ۳۲۲ـ۳۲۴ </ref> حجاج در اواخر سال ۷۹ یا اوایل ۸۰ سپاهی بیست تا چهل هزار نفری تدارک دید که به آن «سپاه طواویس» (طاووسان) می‌گفتند و فرماندهی آن را [[عبدالرحمن بن محمد بن اشعث|عبدالرحمن]] بن [[محمد بن اشعث|محمد]] بن [[اشعث بن قیس کندی|اشعث]] برای نبرد با رتبیل و سرکوبی وی در [[سیستان]] برعهده داشت. ابن‌اشعث پس از پیروزی‌هایی تصمیم گرفت پیشروی خود را در قلمرو رتبیل، تا بهار سال بعد و مساعد شدن هوا، متوقف سازد و مدتی در شهر رُخَّج اردو بزند. اما حجاج این تصمیم را نپسندید و با نامه‌ای توهین‌آمیز بر ادامه عملیات نظامی تا فتح [[کابل]] اصرار ورزید. همین اختلاف نظر یکی از دلایل اصلی سرکشی و قیام ابن‌اشعث گردید. سپاهیان ابن‌اشعث که بالغ بر هفتاد هزار نفر بودند با وی [[بیعت]] کردند و او حجاج را در رُخّج خلع و با رتبیل سازش کرد وآنگاه راهی [[عراق]] شد.<ref> بلاذری، ۲۰۰۰، ج ۶، ص ۴۳۱، ۴۳۶</ref> | ||