confirmed، templateeditor
۱۲٬۲۸۵
ویرایش
(ویکی سازی) |
(ویکی سازی) |
||
خط ۹: | خط ۹: | ||
بنابر برخی روایات [[شیعه]]، ابدال از آن رو که جانشینان [[انبیاء]] شمرده میشوند، ابدال نامیده شدهاند.<ref>قمی، ۱/۶۴.</ref> بعضی گفتهاند که چون شمار ابدال ثابت است و به محض درگذشتِ یکی از آنان، فرد دیگری جانشین او میگردد، چنین نامیده شدهاند.<ref>آملی، ۲۷۶؛ ابن اثیر، ۱/۱۰۷.</ref>برخی معتقدن که چون آنان میتوانند هنگام ضرورت صورتی مثالی و یا شخصی روحانی را عین صورت خودشان به گونهای که هیچ کس شک نکند به عنوان بدل به جای بگذارند و جایگاه خود را ترک کنند، ابدال خوانده شدهاند.<ref>آملی، ۲۷۶؛ ابن عربی، الفتوحات المکیه، الناشر | بنابر برخی روایات [[شیعه]]، ابدال از آن رو که جانشینان [[انبیاء]] شمرده میشوند، ابدال نامیده شدهاند.<ref>قمی، ۱/۶۴.</ref> بعضی گفتهاند که چون شمار ابدال ثابت است و به محض درگذشتِ یکی از آنان، فرد دیگری جانشین او میگردد، چنین نامیده شدهاند.<ref>آملی، ۲۷۶؛ ابن اثیر، ۱/۱۰۷.</ref>برخی معتقدن که چون آنان میتوانند هنگام ضرورت صورتی مثالی و یا شخصی روحانی را عین صورت خودشان به گونهای که هیچ کس شک نکند به عنوان بدل به جای بگذارند و جایگاه خود را ترک کنند، ابدال خوانده شدهاند.<ref>آملی، ۲۷۶؛ ابن عربی، الفتوحات المکیه، الناشر | ||
موسسة آل البیت (علیهم السلام) لإحیاء التراث، ج۲، ص۷.</ref> [[ابن عربی]] تبدیل صفات مذمومه به صفات محموده را که از خصوصیات ابدال است به عنوان یکی از وجوه نامگذاری آنان ذکر میکند.<ref>الفتوحات المکّیه، ۱/۱۶۰.</ref>. | موسسة آل البیت (علیهم السلام) لإحیاء التراث، ج۲، ص۷.</ref> [[ابن عربی]] تبدیل صفات مذمومه به صفات محموده را که از خصوصیات ابدال است به عنوان یکی از وجوه نامگذاری آنان ذکر میکند.<ref>الفتوحات المکّیه، ۱/۱۶۰.</ref>. | ||
اصطلاح ابدال بیشتر در میان عرفا و [[صوفیه]] با الهام از [[روایات]] مورد استفاده قرار گرفته است. به نظر [[ابن خلدون]] پیدایش اعتقاد به قطب و ابدال در میان صوفیه، از اعتقاد [[شیعه|شیعیان]] به امام و نقیبان ریشه گرفته است.<ref>تاریخ ابن خلدون ۱/۶۳۱.</ref>. در میان صوفیانِ قلمرو [[امپراتوری عثمانی]] لفظ ابدال و بُدَلاء (جمع بدیل) به [[درویش|درویشان]] نیز اطلاق شده و به دنبال انحطاط | اصطلاح ابدال بیشتر در میان عرفا و [[صوفیه]] با الهام از [[روایات]] مورد استفاده قرار گرفته است. به نظر [[ابن خلدون]] پیدایش اعتقاد به قطب و ابدال در میان صوفیه، از اعتقاد [[شیعه|شیعیان]] به امام و نقیبان ریشه گرفته است.<ref>تاریخ ابن خلدون ۱/۶۳۱.</ref>. در میان صوفیانِ قلمرو [[امپراتوری عثمانی]] لفظ ابدال و بُدَلاء (جمع بدیل) به [[درویش|درویشان]] نیز اطلاق شده و به دنبال انحطاط [[طریقت]]های صوفیانه در آن سرزمین، این دو کلمه در زبان ترکی استانبولی به صورت مفرد و به معنای ابله و ساده لوح به کار رفته است. | ||
== ابدال در روایات == | == ابدال در روایات == |