طریقت: تفاوت میان نسخه‌ها
←ویژگی‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
*طریقه‌های مختلف، تحت تأثیر تعالیم مشایخ اولیه خود، در شیوه‌های سلوک و در میزان پایبندی به لوازم و قواعد شریعت متفاوت هستند.<ref>خدامرادی و ضرابی‌زاده، «تصوف، مباحث تاریخی، سده‌های ۶-۷ق/ ۱۲-۱۳م»، ص۶۰.</ref> | *طریقه‌های مختلف، تحت تأثیر تعالیم مشایخ اولیه خود، در شیوه‌های سلوک و در میزان پایبندی به لوازم و قواعد شریعت متفاوت هستند.<ref>خدامرادی و ضرابی‌زاده، «تصوف، مباحث تاریخی، سده‌های ۶-۷ق/ ۱۲-۱۳م»، ص۶۰.</ref> | ||
*طریقه‌های مختلف هنوز هم در جهان اسلام فعال هستند و به دنیای غرب هم نفوذ پیدا کرده‌اند.<ref>نصر، «اصول و مبانی تصوف»، ص۵؛ ارسنجانی، «تصوف در سرزمین‌های گوناگون، مغرب‌زمین»، ص۲۶۹-۲۸۷.</ref> | *طریقه‌های مختلف هنوز هم در جهان اسلام فعال هستند و به دنیای غرب هم نفوذ پیدا کرده‌اند.<ref>نصر، «اصول و مبانی تصوف»، ص۵؛ ارسنجانی، «تصوف در سرزمین‌های گوناگون، مغرب‌زمین»، ص۲۶۹-۲۸۷.</ref> | ||
*پیدایش [[خانقاه|خانقاه]] ([[تکیه]]، رباط)، به‌عنوان محل اجتماع صوفیان، از ملزومات طریقت است.<ref>پورجوادی، «تصوف از ابتدا تا پایان قرن ششم»، ص۱۹.</ref> | *پیدایش [[خانقاه|خانقاه]] ([[تکیه]]، زاویه، رباط)، به‌عنوان محل اجتماع صوفیان، از ملزومات طریقت است.<ref>پورجوادی، «تصوف از ابتدا تا پایان قرن ششم»، ص۱۹.</ref> | ||
*سالکان طریقت دارای سلسله مراتبی هستند که به ترتیب اولویت چنین است: پیر (قطب)، خلیفه، شیخ (مرشد) و مرید (سالک).<ref>گولپینارلی، تصوف در يکصد پرسش و پاسخ، ۱۳۸۰ش، ص۲۶.</ref> | *سالکان طریقت دارای سلسله مراتبی هستند که به ترتیب اولویت چنین است: پیر (قطب)، خلیفه، شیخ (مرشد) و مرید (سالک).<ref>گولپینارلی، تصوف در يکصد پرسش و پاسخ، ۱۳۸۰ش، ص۲۶.</ref> | ||
*طریقت، به‌عنوان راه سلوک عرفانی، دارای منازلی (مقامات) است که سالک باید طی سفر خود در آنها اقامت کند.<ref>پورجوادی، «تصوف از ابتدا تا پایان قرن ششم»، ص۱۸؛ فروهر، کارنامه تصوف، ۱۳۸۷ش، ص۲۴۵-۲۴۷.</ref> در ابتدای تاریخ تصوف، تعداد این منازل محدود بود، ولی در قرون بعدی به تعداد آنها افزوده شد.<ref>پورجوادی، «تصوف از ابتدا تا پایان قرن ششم»، ص۱۹.</ref> [[شقیق بلخی]] زهد، خوف، شوق و محبت را از جمله این منازل دانسته است.<ref>شقیق بلخی، «رساله آداب العبادات شقیق بلخی»، ص۱۰۸-۱۱۹.</ref> | *طریقت، به‌عنوان راه سلوک عرفانی، دارای منازلی (مقامات) است که سالک باید طی سفر خود در آنها اقامت کند.<ref>پورجوادی، «تصوف از ابتدا تا پایان قرن ششم»، ص۱۸؛ فروهر، کارنامه تصوف، ۱۳۸۷ش، ص۲۴۵-۲۴۷.</ref> در ابتدای تاریخ تصوف، تعداد این منازل محدود بود، ولی در قرون بعدی به تعداد آنها افزوده شد.<ref>پورجوادی، «تصوف از ابتدا تا پایان قرن ششم»، ص۱۹.</ref> [[شقیق بلخی]] زهد، خوف، شوق و محبت را از جمله این منازل دانسته است.<ref>شقیق بلخی، «رساله آداب العبادات شقیق بلخی»، ص۱۰۸-۱۱۹.</ref> | ||