پرش به محتوا

آیه امانات: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۳۷: خط ۳۷:
در بخش دوم آیه، [[خدا|خداوند]] دستور می‌دهد که براساس عدالت، بین مردم [[قضاوت]] و حکومت کنند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۳ش، ج۳، ص۴۳۰.</ref> رابطه میان رد امانات و حکم کردن قاضی براساس عدل این گونه توجیه می‌شود که حکم عادلانه قاضی در امور مالی و غیره مصداق بازگرداندن امانت به اهلش محسوب می‌گردد.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۴، ص۳۸۵.</ref>
در بخش دوم آیه، [[خدا|خداوند]] دستور می‌دهد که براساس عدالت، بین مردم [[قضاوت]] و حکومت کنند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۳ش، ج۳، ص۴۳۰.</ref> رابطه میان رد امانات و حکم کردن قاضی براساس عدل این گونه توجیه می‌شود که حکم عادلانه قاضی در امور مالی و غیره مصداق بازگرداندن امانت به اهلش محسوب می‌گردد.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۴، ص۳۸۵.</ref>


در [[حدیث|روایات]] مختلف، این آیه به معنای انتقال [[امامت]] توسط امام به امام بعدی تفسیر شده است.<ref>حویزی، تفسیرنور الثقلین، ۱۴۱۵ق، ج ۱، ص۴۹۶؛ [http://alvahy.com/%D9%86%D8%B3%D8%A7%D8%A1/58 «احادیث آیه ۵۸ از سوره نساء»]، وبگاه تفسیر اهل بیت علیهم السلام.</ref> در روایتی، [[امام محمد باقر علیه‌السلام|امام باقر(ع)]] مخاطب این آیه را حاکمان جامعه می‌داند که باید امامت و رهبری جامعه را به عنوان یک امانت به امام بعد از خود بسپارند و حق ندارند این مقام را از امام بعدی دریغ کنند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۴، ص۳۸۵.</ref> [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] این گونه روایات را از باب جری دانسته<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۴، ص ۳۸۵.</ref> و اصطلاحِ جَرْی‌ بدین‌ معناست‌ که‌ مفاهیم قرآن‌ از نظر انطباق‌ بر مصادیق‌، قلمرو بسیار وسیعی دارد و فقط به‌ موارد نزول‌ آیات‌ اختصاص‌ ندارد، بلکه‌ در هر موردی‌ که‌ با مورد نزول‌، (از نظر ملاک‌) یکسان‌ باشد، جاری‌ می‌شود.<ref>علامه طباطبایی، الميزان، ۱۳۹۰ق، ج۲، ص۶۷.</ref>
در [[حدیث|روایات]] مختلف، این آیه به معنای انتقال [[امامت]] توسط امام به امام بعدی تفسیر شده است.<ref>حویزی، تفسیرنور الثقلین، ۱۴۱۵ق، ج ۱، ص۴۹۶؛ [http://alvahy.com/%D9%86%D8%B3%D8%A7%D8%A1/58 «احادیث آیه ۵۸ از سوره نساء»]، وبگاه تفسیر اهل بیت علیهم السلام.</ref> در روایتی، [[امام محمد باقر علیه‌السلام|امام باقر(ع)]] مخاطب این آیه را امامان می‌داند که هر امامی باید امامت و رهبری جامعه را به عنوان یک امانت به امام بعد از خود بسپارد و حق ندارد این مقام را از امام بعدی دریغ کند. اما (ع) در ادامه با استناد به ذیل آیه(وَإِذا حَكَمْتُمْ بَيْنَ النَّاسِ أَنْ تَحْكُمُوا بِالْعَدْلِ) امامان را همان حاکمان جامعه دانسته که مأمور به قضاوت و حکم عادلانه میان مردم هستند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۴، ص۳۸۵.</ref> [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] این گونه روایات را از باب جری دانسته<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۴، ص ۳۸۵.</ref> و اصطلاحِ جَرْی‌ بدین‌ معناست‌ که‌ مفاهیم قرآن‌ از نظر انطباق‌ بر مصادیق‌، قلمرو بسیار وسیعی دارد و فقط به‌ موارد نزول‌ آیات‌ اختصاص‌ ندارد، بلکه‌ در هر موردی‌ که‌ با مورد نزول‌، (از نظر ملاک‌) یکسان‌ باشد، جاری‌ می‌شود.<ref>علامه طباطبایی، الميزان، ۱۳۹۰ق، ج۲، ص۶۷.</ref>


== پانویس ==
== پانویس ==
۱۷٬۰۰۲

ویرایش