وفای به عهد: تفاوت میان نسخه‌ها

'''وفای به عهد''' از فضائل اخلاقی که در [[حدیث|روایات]] اصل دین، نشانه [[یقین]]، هم سطح [[راستگویی]] و عصاره تمام [[ادیان ابراهیمی|ادیان]] دانسته شده است. واژه «الوَفی» به معنای وفادار به عهد، از [[اسما و صفات|صفات خداوند]]، [[امامان شیعه]] و [[ایمان|مؤمنان]] است. پای‌بندی به عهد مورد احترام تمام انسان‌ها و یک قانون جهانی شمرده می‌شود و طبق روایات باید تا جایی که امکان دارد به عهدی که بسته شده، حتی عهد با دشمنان وفادار بود.

وفای به عهد از [[واجب|واجبات]] و جزء [[آداب معاشرت]] است و در [[قیامت|روز قیامت]] از آن سوال می‌شود. [[خدا|خداوند]] در [[قرآن]]، انسان‌های وفادار را ستوده و آنها را در زمره مؤمنین، راستگویان، [[نمازگزاران]]، رستگاران و [[بهشت|اهل بهشت]] معرفی می‌کند.

برای وفای به عهد آثار و پیامدهای فردی و اجتماعی متعددی ذکر شده است؛ ازجمله قرب به [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام(ص)]]، ضمانت [[بهشت]]، تحکیم اعتماد اجتماعی، افزایش همبستگی اجتماعی، ایجاد حس تعهد، مسئولیت پذیری و رسیدن به پاداش صادقان.