مرجئه: تفاوت میان نسخه‌ها
←مفهوم‌شناسی
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
[[خوارج]] درست نقطه مقابل این، فکر مى‌‌کردند؛ مى‌‌گفتند اساس و اصل عمل است، ایمان چیزى نیست. به اعتقاد خوارج حتى مناطِ کفر، عمل است و انسان وقتى مسلمان است که در عمل مسلمان باشد. اگر در عمل مسلمان نبود مانند مرتکب کبیره محکوم به کفر است.<ref>https://lms.motahari.ir/book-page/157/جامعه%20و%20تاریخ%20در%20قرآن?page=201؛ مطهری، جامعه و تاریخ در قرآن، ص۲۰۱. | [[خوارج]] درست نقطه مقابل این، فکر مى‌‌کردند؛ مى‌‌گفتند اساس و اصل عمل است، ایمان چیزى نیست. به اعتقاد خوارج حتى مناطِ کفر، عمل است و انسان وقتى مسلمان است که در عمل مسلمان باشد. اگر در عمل مسلمان نبود مانند مرتکب کبیره محکوم به کفر است.<ref>https://lms.motahari.ir/book-page/157/جامعه%20و%20تاریخ%20در%20قرآن?page=201؛ مطهری، جامعه و تاریخ در قرآن، ص۲۰۱. | ||
</ref> | </ref> | ||
اصطلاح مرجئه از «ارجاء» گرفته شده که یا به معنای تأخیر انداختن یا به معنای امید دادن است.<ref>سبحانی، بحوث فی الملل و النحل، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۷۴.</ref>{{یاد| سبحانی در باره وجه نامگذاری مرجئه (به معنای تأخیر انداختن)می‌گوید: مرجئه عمل را از ایمان خارج دانسته و دخالتی برای ایمان در عمل قائل نیستند از این‌روی ایمانِ مرتکب کبیره را مانند ایمان [[فرشته|ملائکه]] و [[پیامبران|انبیاء]] می‌دانند و شعارشان این است:«قَدِّموا الإيمان وأخِّروا العمل» «ایمان را مقدم سازید و عمل را به تأخیر افکنید.» }}طبق معنای اول، از این جهت که این گروه اعمال انسان را از اعتقاداتش جدا دانسته یا حکم شخصی که مرتکب گناهان کبیره شده را به [[قیامت]] موکول کرده، به آنها مرجئه گفته می‌شود.<ref>شهرستانی، الملل و النحل، ۱۳۶۴ش، ج۱، ص۱۶۲</ref> طبق معنای دوم به این دلیل که نسبت به بخشیده شدن گناهان شخص مؤمن در [[آخرت]] به خود و دیگران امید می‌دادند، | اصطلاح مرجئه از «ارجاء» گرفته شده که یا به معنای تأخیر انداختن یا به معنای امید دادن است.<ref>سبحانی، بحوث فی الملل و النحل، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۷۴.</ref>{{یاد| سبحانی در باره وجه نامگذاری مرجئه (به معنای تأخیر انداختن)می‌گوید: مرجئه عمل را از ایمان خارج دانسته و دخالتی برای ایمان در عمل قائل نیستند از این‌روی ایمانِ مرتکب کبیره را مانند ایمان [[فرشته|ملائکه]] و [[پیامبران|انبیاء]] می‌دانند و شعارشان این است:«قَدِّموا الإيمان وأخِّروا العمل» «ایمان را مقدم سازید و عمل را به تأخیر افکنید.» }}طبق معنای اول، از این جهت که این گروه اعمال انسان را از اعتقاداتش جدا دانسته یا حکم شخصی که مرتکب گناهان کبیره شده را به [[قیامت]] موکول کرده، به آنها مرجئه گفته می‌شود.<ref>شهرستانی، الملل و النحل، ۱۳۶۴ش، ج۱، ص۱۶۲</ref> طبق معنای دوم به این دلیل که نسبت به بخشیده شدن گناهان شخص مؤمن در [[آخرت]] به خود و دیگران امید می‌دادند، مرجئه نامیده شده‌اند.<ref>شهرستانی، الملل و النحل، ۱۳۶۴ش، ج۱، ص۱۶۲</ref> | ||
== تاریخچه == | == تاریخچه == | ||