آیه ۲۶۱ سوره بقره: تفاوت میان نسخه‌ها

'''آیه ۲۶۱ سوره بقره''' نخستین آیه از مجموعه آیاتی است که دربارهٔ [[انفاق]] سخن می‌گوید.

 

در برخی از منابع روایی [[شیعه]] روایتی وجود دارد که دانه را به [[حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها|فاطمه زهرا(س)]] و خوشه را به هفت امام تطبیق داده است که در رد و تأیید این روایت بحث‌هایی وجود دارد.

 

در خصوص خیالین یا حقیقی بودن تشبیه و اینکه چرا به جای مورد یا عمل انفاق، شخص انفاق کننده به حبه تشبیه شده است، میان مفسران بحث‌هایی درگرفته است.

 

از نظر برخی از مفسران محور اساسی در پاداش یادشده در این آیه، پاداش اخروی است، هر چند برکات مادی آن نیز ممکن است.

در آیه ۲۶۱ سوره بقره، انفاق کننده به دانه تشبیه شده در حالی که قاعدتاً باید عمل او تشبیه به دانه شود، نه خود او. از این رو برخی از مفسران کلمه "صدقات" را قبل از "الذین" یا کلمه "باذر" را قبل از "حبه" محذوف دانسته‌اند.<ref>ر.ک مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲، ص۳۱۴.</ref> اما [[ناصر مکارم شیرازی]]، مفسر و فقیه شیعه، بر این باور است که دلیلی بر حذف نیست. چرا که قرآن می‌گوید عمل هر انسانی پرتویی از وجود اوست و هر چه عمل گسترش یابد، او نیز توسعه می‌یابد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲، ص۳۱۴</ref>  

 

 

بعضی از [[تفسیر قرآن|مفسران]] بر این باورند که تشبیه انفاق به خوشه‌ای که صد دانه در آن است، تشبیهی خیالین است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، بی تا، ج۲، ص۶۴۶.</ref> اما [[طبرسی]]، مفسر شیعه در قرن ششم<ref>طبرسی، مجمع البیان، بی تا، ج۲، ص۶۴۶.</ref> و [[ناصر مکارم شیرازی]] مواردی از تحقق این مسئله را گزارش کرده‌اند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲، ص۳۱۵</ref>