استدراج: تفاوت میان نسخه‌ها

برپایه [[روایت|روایات]] گاهی نعمت‌ها نشانه استدراج‌اند. [[کلینی|کُلینی]] از [[امام صادق(ع)]] نقل کرده است کسی که [[گناه]] می‌کند، ولی خدا به او مهلت می‌دهد و باز نعمتش را در اختیارش می‌گذارد، به‌گونه‌ای که از [[استغفار]] غفلت می‌کند، دچار استدراج شده است.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۴۵۲.</ref>هم چنین در نهج البلاغه است که اگر خداوند ستمگررا چند روزی مهلت دهد هر گزفرصت مواخذه و مجازات او از دستش نمی رود. <ref>صبحی صالح ،نهج البلاغه ،خطبه ۹۷</ref> {{یاد|لَئِنْ أَمْهَلَ [اللَّهُ] الظَّالِمَ فَلَنْ يَفُوتَ أَخْذُهُ وَ هُوَ لَهُ بِالْمِرْصَادِ}}

فخرالدین رازی از [[مفسران]] و [[متکلمان]] اهل‌سنت در قرن ششم قمری، معتقد است توانایی افراد [[گناه]]کار بر انجام‌دادن کارهای خارق‌العاده، از نمونه‌های استدراج است.<ref>فخرالدین رازی، مفاتیح الغیب، ۱۴۲۰ق، ج۲۱، ص۴۳۱.</ref>

به‌عقیده [[مرتضی مطهری]]، برخورداری از نعمت‌ها به‌خودی‌خود نشانهٔ استدراج نیست؛ بلکه از عکس‌العمل ما دربرابر نعمت ها معلوم می‌شود که دچار استدراج شده‌ایم یا نه. اگر شکر نعمت‌ها را به‌جا آوردیم و آنها را در راهی خرج کردیم که خدا می‌پسندد، استدراج نیست؛ اما اگر از نعمت‌ها دچار غرور شدیم، یا در استفاده از آنها اسراف کردیم، و یا آنها را در راه نامشروع به‌کار بردیم، گرفتار استدراج شده‌ایم.<ref>مطهری، مجموعه آثار، ۱۳۹۰ش، ج۲۷، ص۶۲۶.</ref>

کتاب استدراج، سقوط گام‌به‌گام، تحقیقی است مفصل و مستقل درباره استدراج که توسط مرکز فرهنگ و معارف قرآن انجام شده و در سال ۱۳۸۶ش. به‌چاپ رسیده است. در این کتاب از موضوعاتی چون معنای استدراج، سختی عذاب استدراج، عوامل و نشانه‌های استدراج سخن آمده است.