استدراج: تفاوت میان نسخه‌ها

==نشانه‌های استدراج==

برپایه [[روایت|روایات]] گاهی نعمت‌ها نشانه استدراج‌اند. [[کلینی|کُلینی]] از [[امام صادق(ع)]] نقل کرده است کسی که [[گناه]] می‌کند، ولی خدا به او مهلت می‌دهد و باز نعمتش را در اختیارش می‌گذارد، به‌گونه‌ای که از [[استغفار]] غفلت می‌کند، دچار استدراج شده است.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۴۵۲.</ref>هم چنین در نهج البلاغه است که اگر خداوند ستمگررا چند روزی مهلت دهد هر گزفرصت مواخذه و مجازات او از دستش نمی رود. <ref>صبحی صالح ،نهج البلاغه ،خطبه ۹۷</ref> {{یاد|لَئِنْ أَمْهَلَ [اللَّهُ] الظَّالِمَ فَلَنْ يَفُوتَ أَخْذُهُ وَ هُوَ لَهُ بِالْمِرْصَادِ}}

همچنین طبق [[حدیث|حدیثی]] در کتاب [[کافی]]، شخصی به [[امام صادق(ع)]] می‌گوید: از خدا مال خواستم، به من عطا کرد، فرزند طلب کردم، به من فرزندی داد و از او خانه خواستم، به من داد. اکنون می‌ترسم که [[استجابت دعا|استجابت این دعاها]]  به‌جهت استدراج بوده باشد. امام صادق پاسخ می‌دهد که اگر [[شکر]]ِ این نعمت‌ها را به‌جا آوری، استدراج نیست.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۹۷.</ref>