پرش به محتوا

ماهی فلس‌دار: تفاوت میان نسخه‌ها

۲۶ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۰ دسامبر ۲۰۲۳
خط ۱۷: خط ۱۷:
بر طبق فتوای اکثر فقها، حکم خوردن تخم (خاویار) ماهی تابع خود ماهی است. ازاین‌رو اگر خوردن ماهی حلال باشد، خوردن خاویار آن هم حلال خواهد بود.<ref> برای نمونه نگاه کنید به: علامه حلی، تحریر الأحکام الشرعیة، مشهد، ج‌۲، ص۱۶۰؛ شهید اول، اللمعة الدمشقیة، ۱۴۱۰ق، ص۲۳۵.</ref> عده‌ای راهکارهای دیگری آورده‌اند؛ از جمله آنکه اگر تخم ماهی زبر و خشن باشد، حلال و اگر نرم باشد، [[حرام]] است؛<ref> دیلمی، المراسم العلویة، ۱۴۰۴ق، ص۲۰۷.</ref> اما برخی این راهکار را برای جایی دانسته‌اند که حلال‌گوشت و حرام‌گوشت بودن ماهی مشخص نباشد.<ref>علامه حلی، تحریر الأحکام الشرعیة، مشهد، ج‌۲، ص۱۶۰؛ شهید اول، اللمعة الدمشقیة، ۱۴۱۰ق، ص۲۳۵.</ref>
بر طبق فتوای اکثر فقها، حکم خوردن تخم (خاویار) ماهی تابع خود ماهی است. ازاین‌رو اگر خوردن ماهی حلال باشد، خوردن خاویار آن هم حلال خواهد بود.<ref> برای نمونه نگاه کنید به: علامه حلی، تحریر الأحکام الشرعیة، مشهد، ج‌۲، ص۱۶۰؛ شهید اول، اللمعة الدمشقیة، ۱۴۱۰ق، ص۲۳۵.</ref> عده‌ای راهکارهای دیگری آورده‌اند؛ از جمله آنکه اگر تخم ماهی زبر و خشن باشد، حلال و اگر نرم باشد، [[حرام]] است؛<ref> دیلمی، المراسم العلویة، ۱۴۰۴ق، ص۲۰۷.</ref> اما برخی این راهکار را برای جایی دانسته‌اند که حلال‌گوشت و حرام‌گوشت بودن ماهی مشخص نباشد.<ref>علامه حلی، تحریر الأحکام الشرعیة، مشهد، ج‌۲، ص۱۶۰؛ شهید اول، اللمعة الدمشقیة، ۱۴۱۰ق، ص۲۳۵.</ref>


==حکم اختصاصی شیعه؛ تخصیص حلیت به ماهی فلس‌دار==
==حلیّت به ماهی فلس‌دار، حکمی مخصوص شیعه==
برخی از فقهای شیعه همچون [[شیخ طوسی]] و [[سید مرتضی]] حلال بودن ماهی فلس‌دار و [[حرام]] بودن باقی حیوانات دریایی را از احکام اختصاصی [[امامیه]] دانسته‌اند.<ref> طوسی، المبسوط، ۱۳۷۸ق، ج‌۶، ص۲۷۶؛ شریف مرتضی، الانتصار، ۱۴۱۵ق، ص۴۰۰.</ref>  برخی دیگر با اشاره به [[تواتر]] روایات در این زمینه<ref> کوه‌کمره‌ای، «تحقیق بر التنقیح الرائع»، ۱۴۰۴ق، ج‌۴، ص۳۱.‌</ref> و شهرت آن در بین اصحاب،<ref> اردبیلی، مجمع الفائدة، ۱۴۰۳ق، ج‌۱۱، ص۱۸۷.</ref> برای آن ادعای [[اجماع]] کرده‌<ref> راوندی، فقه القرآن، ۱۴۰۵ق، ج‌۲، ص۲۴۹.</ref> و از اصول مذهب شیعه دانسته‌اند.<ref> ابن‌ادریس حلی، السرائر، ۱۴۱۰ق، ج‌۳، ص۹۹.‌</ref>  
برخی از فقیهان شیعه، همچون [[شیخ طوسی]] و [[سید مرتضی]]، حلال‌بودن ماهی فلس‌دار و [[حرام]] بودن باقی حیوانات دریایی را از احکام اختصاصی [[امامیه]] دانسته‌اند.<ref> طوسی، المبسوط، ۱۳۷۸ق، ج‌۶، ص۲۷۶؛ شریف مرتضی، الانتصار، ۱۴۱۵ق، ص۴۰۰.</ref>  برخی دیگر، با اشاره به [[تواتر|تَواتُر]] روایات در این زمینه<ref> کوه‌کمره‌ای، «تحقیق بر التنقیح الرائع»، ۱۴۰۴ق، ج‌۴، ص۳۱.‌</ref> و شهرت آن بین اصحاب،<ref> اردبیلی، مجمع الفائدة، ۱۴۰۳ق، ج‌۱۱، ص۱۸۷.</ref> برای آن ادعای [[اجماع]] کرده‌<ref> راوندی، فقه القرآن، ۱۴۰۵ق، ج‌۲، ص۲۴۹.</ref> و آن را از اصول مذهب شیعه دانسته‌اند.<ref> ابن‌ادریس حلی، السرائر، ۱۴۱۰ق، ج‌۳، ص۹۹.‌</ref>  


فقهای غیرامامیه حلیت را مختص ماهی فلس‌دار نمی‌دانند. [[ابوحنیفه]]، تمام ماهیان را حلال دانسته‌ همچنین [[محمد بن ادریس شافعی|شافعی]] و [[مالک بن انس]]، تمام حیوانات دریایی را حلال معرفی کرده‌اند.<ref>فاضل مقداد، کنز العرفان، ۱۴۲۵ق، ج‌۱، ص۳۲۸.</ref> از این‌رو شماری از فقها، حلیت ماهی فلس‌دار را اجماع مسلمانان و حرمت ماهی بدون فلس و حیوانات دریایی که ماهی محسوب نمی‌شوند را [[اجماع]] اصحاب [[امامیه]] دانسته‌اند.<ref> اردبیلی، مجمع الفائدة، ۱۴۰۳ق، ج‌۱۱، ص۱۸۷.</ref>
فقهای غیرامامیه حلیت را مختص ماهی فلس‌دار نمی‌دانند. [[ابوحنیفه]]، تمام ماهیان را حلال دانسته‌ است. همچنین [[محمد بن ادریس شافعی|شافعی]] و [[مالک بن انس]]، تمام حیوانات دریایی را حلال معرفی کرده‌اند.<ref>فاضل مقداد، کنز العرفان، ۱۴۲۵ق، ج‌۱، ص۳۲۸.</ref> ازاین‌رو شماری از فقها، حلیت ماهی فلس‌دار را اجماع مسلمانان و حرمت ماهی بدون فلس و حیوانات دریایی که ماهی محسوب نمی‌شوند را [[اجماع]] اصحاب [[امامیه]] دانسته‌اند.<ref> اردبیلی، مجمع الفائدة، ۱۴۰۳ق، ج‌۱۱، ص۱۸۷.</ref>


==مصادیق روایی==
==مصادیق روایی==
Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۳٬۲۷۶

ویرایش