الرضا من آل محمد: تفاوت میان نسخه‌ها

'''اَلرّضا مِنْ آلِ مُحمّد''' شعار [[عباسیان]] بود که در آغاز کار، برای به دست آوردن دل دوست‌داران خاندان [[پیامبر(ص)]]، ستم‌های [[امویان]] و [[مروانیان]] بر این خاندان را یادآور می‌شدند و ادعا می‌کردند که به دنبال زنده کردن [[سنت]] [[رسول خدا(ص)]] هستند.

 

الرضا اسم از رَضِی یرضی است. الرضا مصدر است و به عنوان وصف و به معنای اسم مفعول می‌آید. یعنی به معنای پسندیده است.<ref>ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۱۳ق، ج۵، ص۲۳۶.</ref> این کلمه در اصطلاح به معنای «منتخب»، «برگزیده» و «کسی است که همه یا اکثریت مردم یا اهل حل و عقد (خبرگان) او را انتخاب کرده و پسندیده باشند.<ref>الله اکبری، الرضا من آل محمد، فصلنامه تاریخ اسلام.</ref>

:::'''"خدا عمویم زید را بیامرزد! او مردم را به «الرضا من آل محمد» می‌خواند و اگر پیروز می‌شد به وعده وفا می‌کرد. چون می‌خواست خروج کند با من مشورت کرد. بدو گفتم: عمو! اگر راضی شوی که کشته گردی و در کناسه [[کوفه]] بر‌دار شوی خود می‌دانی."'''<ref>عیون اخبارالرضا، ج۱، صص۱۹۴-۱۹۵؛ به نقل شهیدی، زندگانی امام صادق جعفر بن محمد(ع)، ص۳۷.</ref>

در آغاز، [[عباسیان]] مردم را به نام خود دعوت میکردند و همزمان با آنها، دعوتگران علوی نیز در خراسان پراکنده بودند. از طرفی تنی چند از داعیان عباسی گرفتار و کشته شده بودند و ممکن بود که اگر کار به همین منوال پیش برود، رهبری دعوت هم افشا شود. از سوی دیگر، مردم به ویژه مسلمانان غیر عرب به [[علویان]] علاقه بیشتری داشتند؛بنابراین عباسیان دریافتند که اگر مردم را به نام خود دعوت کنند و در کنار آنها، [[اهل البیت|فرزندان علی(ع)]] هم مردم را به خود بخوانند، کسی به ایشان دل نخواهد بست و همه یا دست کم بیشتر مردم به علویان خواهند پیوست و کار آنان به جایی نخواهد رسید. از اینرو، شعار «الرضا من آل محمد» را مطرح کردند، مردم را به آن دعوت نمودند و از دعوت مستقیم به خود دست کشیدند<ref>الله اکبری، الرضا من آل محمد، فصلنامه تاریخ اسلام.</ref> و با این شعار وارد نزاع با [[بنی امیه]] شدند<ref>شهیدی، زندگانی امام صادق جعفر بن محمد(ع)، ۱۳۸۴ش، ص۲۳.</ref> اما به مجرد اینکه حکومت را به دست گرفتند و جای پای خود را محکم کردند، بیشتر از امویان بر [[بنی هاشم|هاشمیان]] و بر مردم ستم کردند.<ref>شهیدی، زندگانی امام صادق جعفر بن محمد(ع)، ۱۳۸۴ش، ص۷۳.</ref>

{{پانویس2}}

* ابن منظور، لسان العرب،‌دار احیاء التراث العربی، ۱۴۱۳ق.

* الله اکبری، محمد، مقاله الرضا من آل محمد، فصلنامه تاریخ اسلام، شماره ۸، زمستان ۱۳۸۸ش.