|
|
| خط ۵۷: |
خط ۵۷: |
|
| |
|
| [[ابوالفتح شهرستانی|شهرستانی]] در [[الملل و النحل (شهرستانی)|ملل و نحل]]، این فرقه را همان فرقۀ اسحاقیه، منسوب به اسحاق بن زید بن حارث انصاری، می‌داند و می‌گوید «حارثیه می‌گفتند روح عبدالله بن معاویه در اسحاق حلول کرده است».<ref>اقبال آشتیانی، خاندان نوبختی، ص۲۵۴.</ref> در بعضی از کتب رجالی، ابوعبدالله حرث شامی را از کسانی دانسته‌اند که به نام [[امام سجاد علیه‌السلام|امام سجاد(ع)]] حدیث جعل می‌کرد.<ref>طوسی، اختیار معرفة الرجال، ص۱۹۷.</ref> | | [[ابوالفتح شهرستانی|شهرستانی]] در [[الملل و النحل (شهرستانی)|ملل و نحل]]، این فرقه را همان فرقۀ اسحاقیه، منسوب به اسحاق بن زید بن حارث انصاری، می‌داند و می‌گوید «حارثیه می‌گفتند روح عبدالله بن معاویه در اسحاق حلول کرده است».<ref>اقبال آشتیانی، خاندان نوبختی، ص۲۵۴.</ref> در بعضی از کتب رجالی، ابوعبدالله حرث شامی را از کسانی دانسته‌اند که به نام [[امام سجاد علیه‌السلام|امام سجاد(ع)]] حدیث جعل می‌کرد.<ref>طوسی، اختیار معرفة الرجال، ص۱۹۷.</ref> |
|
| |
|
| |
|
| |
|
| |
| *فرقه‌های منشعب از خطابیه
| |
| #بزیعیه: این فرقه منسوب به بزیع (بزیغ) بن موسی حائک بود. او یکی از غلاتی بود که بارها مورد لعنت [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] قرار گرفت.<ref>طوسی، ص۱۹۷</ref> برخی از عقاید این فرقه بدین قرار است:
| |
| {{ستون-شروع|2}}
| |
| * بزیع ادعای نبوت داشت؛<ref>موسوی خوئی، ج۳، ص۲۹۷</ref>
| |
| * بر قلب هر مؤمنی [[وحی]] می‌شود؛
| |
| * اعتقاد داشتند که بعضی از بزعیان از [[جبرئیل]] و [[میکائیل]] و پیامبر برترند؛
| |
| * می‌گفتند که هیچ یک از ما نخواهیم مرد و وقتی که به نهایت عبادت برسیم به [[ملکوت]] خواهیم رفت؛
| |
| * ادعا می‌کردند که مردگانشان را هر شب و روز می‌بینند.<ref>اشعری، ص۱۱</ref>
| |
| {{پایان}}
| |
| #عُمَیریه: این فرقه به شحصی به نام عمیر بن بیان عجلی منسوب است و همان عقاید بزیعیه را داشتند، جز آن که مردن خود را می‌پذیرفتند. نام دیگر آنها «عِجلیه» بود.<ref>شهرستانی، الملل و النحل، دار المعرفه، ج۱، ص۱۸۰؛ اشعری، ص۱۰</ref>
| |
|
| |
| #معمریه: این فرقه یکی دیگر از فرقه‌های منشعب از خطابیه است و منسوب به شخصی به نام معمر بن خیثم یا معمر بن احمر است.<ref>اشعری قمی، المقالات و الفرق، ۱۳۶۱ش، ص۵۳؛ اقبال آشتیانی، خاندان نوبختی، ص۲۶۴.</ref>
| |
|
| |
| عقاید و آرای منسوب به این فرقه بدین شرح است:
| |
| {{ستون-شروع|2}}
| |
| * معمّر را مانند ابوالخطاب می‌پرستیدند؛
| |
| * بر این باور بودند که دنیا نهایت ندارد و [[بهشت]] همان خوبی‌ها ونعمت‌هایی است که به انسان می‌رسد و [[جهنم]] نیز مصیبت‌هایی است که به افراد می‌رسد؛
| |
| * قائل به تناسخ بودند؛
| |
| * در مورد احکام اباحی‌گر بودند و حتی [[ازدواج]] با [[محرم (اصطلاح فقهی)|محارم]] را جایز می‌دانستند.
| |
| {{پایان}}
| |
|
| |
|
| ===یاران سرّی=== | | ===یاران سرّی=== |
