غالیان: تفاوت میان نسخه‌ها

غالیان (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۸ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۲۸

۵٬۳۸۴ بایت حذف‌شده ، ‏۲۸ نوامبر ۲۰۲۳

←‏منصوریه

دیداریویکی‌متن

H.ahmadi

Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor

۵٬۶۴۳

ویرایش

@@ خط ۵۸: / خط ۵۸: @@
 [[ابوالفتح شهرستانی|شهرستانی]] در [[الملل و النحل (شهرستانی)|ملل و نحل]]، این فرقه را همان فرقۀ اسحاقیه، منسوب به اسحاق بن زید بن حارث انصاری، می‌داند و می‌گوید «حارثیه می‌گفتند روح عبدالله بن معاویه در اسحاق حلول کرده است».<ref>اقبال آشتیانی، خاندان نوبختی، ص۲۵۴.</ref> در بعضی از کتب رجالی، ابوعبدالله حرث شامی را از کسانی دانسته‌اند که به نام [[امام سجاد علیه‌السلام|امام سجاد(ع)]] حدیث جعل می‌کرد.<ref>طوسی،  اختیار معرفة الرجال، ص۱۹۷.</ref>
-===منصوریه===
-فرقه منصوریه، به ابومنصور عجلی از تیره بنی عجل کوفه منسوب است. ابومنصور، فردی بادیه‌نشین و بیسواد بود. وی بعد از وفات [[امام محمد باقر علیه‌السلام|امام باقر(ع)]] ادعا کرد که [[امام سجاد علیه‌السلام|امام زین‌العابدین(ع)]] او را وصی و جانشین امام باقر قرار داده است.<ref>اشعری، ص۸</ref> سپس پا را فراتر گذاشت و ادعا کرد که [[امام علی علیه‌السلام|علی بن ابی طالب]]، [[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|حسن]]، [[امام حسین علیه‌السلام|حسین]]، [[امام سجاد علیه‌السلام|علی بن الحسین]] و [[امام محمد باقر علیه‌السلام|محمد بن علی]] پیامبر بودند و من نیز [[پیامبران|پیامبر]] هستم؛ پس از من ۶ نفر از فرزندانم به پیامبری می‌رسند که آخرین آنها قائم است.{{مدرک}}
-ابومنصور، پیروانش را به [[ترور]] مخالفان خود فرمان می‌داد و می‌گفت هر کس با شما مخالفت ورزد، [[کفر|کافر]] و [[شرک|مشرک]] است، پس باید کشته شود و این همان جهاد مخفی است. همچنین، خمس مال کشته‌شدگان را حق قاتل می‌دانست.<ref>اشعری قمی، المقالات و الفرق، ۱۳۶۱ش، ص۴۶.</ref> عقاید دیگری که بدو نسبت داده‌اند بدین قرار است:{{مدرک}}
-* ادعای این که [[جبرئیل]] از سوی خدا برای او [[وحی]] می‌آورد؛
-* خداوند، محمد(ص) را برای تنزیل قرآن فرستاد و ابومنصور را برای [[تأویل]] آن؛
-* خداوند او را نزد خود فرا خوانده، با او صحبت کرد. آن گاه بر سر او دست کشید و گفت:‌ای پسر، از سوی من پیام ببر و آن گاه او را به زمین فرستاده است؛
-* [[اهل‌البیت علیهم‌السلام|آل محمد]] آسمان هستند و [[شیعه]] زمین. ابو منصور نیز همان پاره‌ای از آسمان (کِسف) است که بر زمین فرود می‌آید که قرآن می‌فرماید {{متن قرآن|وَإِن یرَ‌وْا کسْفًا مِّنَ السَّمَاءِ سَاقِطًا یقُولُوا سَحَابٌ مَّرْ‌کومٌ|ترجمه=و اگر پاره‌سنگى را در حال سقوط از آسمان ببينند مى‌گويند: «ابرى متراكم است.»|سوره=[[سوره طور|طور]]|آیه=٤٤}}؛ به همین چهت، این فرقه به «کسفیه» نیز مشهور شده‌اند؛
-* اولین مخلوق خدا [[عیسی(ع)]] و دومین مخلوق او علی(ع) است؛
-* خداوند همیشه پیامبر خواهد داشت و هیچ گاه زمین خالی از پیامبر نخواهد بود؛
-* [[بهشت]] و [[جهنم|دوزخ]] وجود ندارد و مقصود از بهشت و دوزخ، دو مرد است که باید آنها را دوست و یا دشمن دانست؛
-* همه زنان برایشان [[حلال]] است؛ در این باره اباحی‌گری مطلق روا داشت؛
-* مردار، خون، خوک، [[قمار]] و محرمات دیگر همگی حلال است. خداوند هیچ چیزی را بر ما تحریم نکرده است؛ مراد از اینها که در قرآن آمده است، اسامی مردانی است که خداوند، ولایت آنها و دوستی با آنها را حرام کرده است؛
-* هیچ [[واجب|واجبی]] در شرع وجود ندارد. [[نماز]]، [[روزه]]، [[خمس]]، [[حج]] و [[زکات]] همگی اشاره به مردانی هستند که ولایتشان واجب است؛
-* کشتن منافقان جایز است.
-أبومنصور بارها مورد لعنت [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] قرار گرفت و حضرت از او بیزاری جست. پس از ابومنصور، برخی از پیروان وی به فرزند او، حسین گرویدند و با نام ''حسینیه'' مشهور شدند. او پس از پدر ادعای [[نبوت]] کرد و طرفداران فراوانی بافته، اموال زیادی نزد او جمع شد. حسین، در توسعه دادن به فرقۀ پدر، نقش زیادی داشت. سرانجام [[مهدی عباسی]] اموال او را مصادره و خود او و بسیاری از یارانش را به‌دار آویخت.<ref>نوبختی، فرق الشیعه، ۱۳۸۸ق، ص۵۴؛ اشعری، ص۲۲.</ref>
-گروهی دیگر از پیروان ابومنصور به فرزند وی گرایش پیدا نکردند، بلکه خود را از طرفداران [[محمد بن عبدالله بن حسن]] معروف به [[نفس زکیه]] قلمداد کردند که در آن زمان بر ضد منصور، خلیفۀ عباسی قیام کرده بود. این گروه با نام محمدیه شناخته می‌شدند.<ref>اشعری، ص۲۳</ref>