Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۱٬۷۵۳
ویرایش
عید غدیر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
Mkhaghanif (بحث | مشارکتها) جز (←اطعام غدیر) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
|تاریخ بایگانی|| منبع = <small>[[سید رضی]]، [[خصائص الائمة (کتاب)|خصائص الائمة]]، ۱۴۰۶ق، ص۴۲.</small>| تراز = چپ| عرض = ۴۰۰px|حاشیه= ۵px| اندازه خط = ۱۰px|رنگ پس‌زمینه =| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = چپ}} | |تاریخ بایگانی|| منبع = <small>[[سید رضی]]، [[خصائص الائمة (کتاب)|خصائص الائمة]]، ۱۴۰۶ق، ص۴۲.</small>| تراز = چپ| عرض = ۴۰۰px|حاشیه= ۵px| اندازه خط = ۱۰px|رنگ پس‌زمینه =| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = چپ}} | ||
همچنین | همچنین بنابر روایتی که در [[مصباح المتهجد (کتاب)|مصباح المتهجد]] نقل شده است[[امام رضا علیه‌السلام| امام رضا(ع)]] روز غدیر را مجلس می‌گرفته است.<ref>طوسی، مصباح المتهجد، ۱۴۱۱ق، ج۲، ص۷۵۲.</ref> [[علی بن حسین مسعودی]]، تاریخ‌نگار قرن چهارم قمری، در[[التنبیه و الاشراف (کتاب)| التنبیه و الاشراف]] نوشته است که فرزندان و شیعیان[[امام علی علیه‌السلام| امام علی(ع)]] این روز را بزرگ می‌دارند.<ref>مسعودی، التنبیه و الاِشراف، ۱۳۵۷ق، ص۲۲۱.</ref> [[محمد بن یعقوب کلینی|کلینی]]، محدث قرن چهارم هجری قمری نیز در روایتی جشن گرفتن شیعیان را نقل کرده است.<ref> کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۴، ص۱۴۹.</ref> | ||
به گزارش ابن‌کثیر، تاریخ‌نگار اهل‌سنت در قرن هشتم قمری، در حکومت [[آل بویه|آل‌بویه]] از حاکمان شیعه، نیز عید غدیر را تعطیل و جشن عمومی اعلام کرده بودند و نهادهای حکومتی و مردم را به برگزاری جشن‌ها و آذین‌بندی شهرها ترغیب می‌کردند.<ref> ابن‌کثیر، البدایة و النهایة، ۱۴۰۸ق، ج۱۱، ص۲۷۶.</ref> آنان در این جشن خیمه‌ها برمی‌افراشتند و پارچه‌ها (پرچم‌ها) می‌آویختند و شتر قربانی می‌کردند و شب‌هنگام آتش روشن کرده به جشن و شادی می‌پرداختند.<ref>ابن‌جوزی، المنتظم فی تاریخ الامم و الملوک، ۱۴۱۲ق، ج۱۵، ص۱۴.</ref> چنان که گَردیزی، تاریخ‌نگار قرن پنجم قمری نیز این روز را از روزهای بزرگ اسلامی و اعیاد شیعیان برشمرده است.<ref>گردیزی، زین الاخبار، ۱۳۶۳ش، ص۴۶۶.</ref> | به گزارش ابن‌کثیر، تاریخ‌نگار اهل‌سنت در قرن هشتم قمری، در حکومت [[آل بویه|آل‌بویه]] از حاکمان شیعه، نیز عید غدیر را تعطیل و جشن عمومی اعلام کرده بودند و نهادهای حکومتی و مردم را به برگزاری جشن‌ها و آذین‌بندی شهرها ترغیب می‌کردند.<ref> ابن‌کثیر، البدایة و النهایة، ۱۴۰۸ق، ج۱۱، ص۲۷۶.</ref> آنان در این جشن خیمه‌ها برمی‌افراشتند و پارچه‌ها (پرچم‌ها) می‌آویختند و شتر قربانی می‌کردند و شب‌هنگام آتش روشن کرده به جشن و شادی می‌پرداختند.<ref>ابن‌جوزی، المنتظم فی تاریخ الامم و الملوک، ۱۴۱۲ق، ج۱۵، ص۱۴.</ref> چنان که گَردیزی، تاریخ‌نگار قرن پنجم قمری نیز این روز را از روزهای بزرگ اسلامی و اعیاد شیعیان برشمرده است.<ref>گردیزی، زین الاخبار، ۱۳۶۳ش، ص۴۶۶.</ref> | ||