آیه ۱۷ سوره انفال: تفاوت میان نسخه‌ها

[[اشاعره]] معتقدند، اینکه خدا در این آیه کشتن مشرکان را به خودش نسبت داده و نیز خطاب به پیامبر می‌فرماید: «تو [به سمت مشرکان خاک] نپاشیدی، وقتی تو پاشیدی، بلکه من پاشیدم»، دلالت بر این دارد که؛ «شما کاری نکردید، بلکه منِ خدا همه این کارها را انجام داده‌ام» و این یعنی، انسان‌ها در کار خود اختیاری ندارند و بنده فعلی که خدا آفریده کسب می‌کند.<ref>مفاتیح الغیب، ۱۴۲۰ق، ج۱۵، ص۴۶۶؛ قاسمی، محاسن التأویل، ۱۴۱۸ق، ج۵، ص۲۶۹.</ref> بنابراین تمام کارهایی که از بندگان صادر می‌شود؛ از ایمان و کفر گرفته تا نشستن و برخاستن، فعل خدا بوده و بنده در همه اینها مجبور می‌باشد.<ref>طیب‏، کلم الطیب، ۱۳۶۳ش، ص۱۰۸.</ref><br>

در پاسخ گفته شده است، این‌که می‌گوید «شما این کار را نکردید»، اشاره به این دارد که اوّلاً: این قدرت جسمانی و روحانی و نیروی ایمان که مسلمانان با کمک آنها بر دشمن غلبه پیدا کردند، از جانب خدای متعال بوده و آنان با نیروی خدا به سوی او گام برداشتند. ثانیاً: معجزه‌های رخ داده در جنگ تبوک که موجب بالا رفتن روحیه مسلمانان و شکست دشمنان شد، تأثیری از جانب خدا بود. در واقع می‌توان گفت که این پیروزی هم کار مسلمانان بود و هم کار خدا، کار آنها بود؛ چون با اراده آنها انجام گرفت و کار خدا بود، چون نیرو و مدد از جانب خدا بود.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۷، ص۱۱۶.</ref>