آیه ۱۷ سوره انفال: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش
Rezai.mosavi (بحث | مشارکتها) (صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات آیه | عنوان = آیه ۱۷ سوره انفال | تصویر = File:آیه ۱۷ سوره انفال.jpg|thumb|آیه ۱۷ سوره انفال | توضیح تصویر = | اندازه تصویر = | نام آیه = | واقع در سوره = سوره انفال | شماره آیه = ۱۷ | جزء = ۹ و ۱۰ | شأن نزول = انتساب پیروزی مسلمانان در جنگ بدر به خوی...» ایجاد کرد) |
Rezai.mosavi (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
}} | }} | ||
'''آیه ۱۷ سوره انفال''' درباره [[جنگ بدر|غزوهٔ بدر]] نازل شده است. [[خدا]] در این آیه یادآوری میکند که پیروزی [[مسلمان|مسلمانان]] در این نبرد نتیجهٔ یاری او بود و نباید آنها دچار [[تفاخر]] و خودخواهی شوند؛ از اینرو این جنگ، آزمایش نیکویی برای [[ایمان|مؤمنان]] قلمداد شده است.<br> | '''آیه ۱۷ سوره انفال''' درباره [[جنگ بدر|غزوهٔ بدر]] نازل شده است. [[خدا]] در این آیه یادآوری میکند که پیروزی [[مسلمان|مسلمانان]] در این نبرد نتیجهٔ یاری او بود و نباید آنها دچار [[تفاخر]] و خودخواهی شوند؛ از اینرو این جنگ، آزمایش نیکویی برای [[ایمان|مؤمنان]] قلمداد شده است.<br> | ||
نقل است که در جنگ بدر [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] مُشتی از سنگریزه به سمت [[شرک|مشرکان]] پرتاب نمود که در چشم و دهان | نقل است که در جنگ بدر [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] مُشتی از سنگریزه به سمت [[شرک|مشرکان]] پرتاب نمود که در چشم و دهان آنها فرو رفت و وحشتی به دشمن دست داد و این امر موجب شکست آنها شد. مسلمانان هنگام بازگشت از این پیروزی خوشحال بوده و به یکدیگر تفاخر میکردند، که این آیه نازل شد. | ||
==معرفی== | ==معرفی== | ||
آیه ۱۷ [[سوره انفال]] یادآوری میکند که شکست [[شرک|مشرکان]] در [[غزوه بدر|جنگ بدر]] نتیجه یاری [[خدا|خداوند]] بود، تا [[مسلمان|مسلمانان]] دچار خودخواهی نشوند؛ زیرا در [[آیه|آیات]] قبل، آنها به پیکار با مشرکان امر شده و کشتن افراد را به خود نسبت میدادند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۸۲ش، ج۴، ص۸۱۵.</ref> | آیه ۱۷ [[سوره انفال]] یادآوری میکند که شکست [[شرک|مشرکان]] در [[غزوه بدر|جنگ بدر]] نتیجه یاری [[خدا|خداوند]] بود، تا [[مسلمان|مسلمانان]] دچار خودخواهی نشوند؛ زیرا در [[آیه|آیات]] قبل، آنها به پیکار با مشرکان امر شده و کشتن افراد را به خود نسبت میدادند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۸۲ش، ج۴، ص۸۱۵.</ref> |