confirmed، templateeditor
۱۱٬۹۰۰
ویرایش
بنی‌امیه: تفاوت میان نسخه‌ها
ویکی سازی
(تمیزکاری) |
(ویکی سازی) |
||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
}} | }} | ||
'''بَنی اُمَیِّه''' یکی از تیره‌های بزرگ قبیله [[قریش]] که شماری از آنان نزدیک یک سده (۴۱-۱۳۲ق) بر سرزمین‌های اسلامی حکومت کردند. تاریخ سده نخست [[هجری قمری|هجری]] و حتی مدتی پیش از آن، با نام و اقدامات اعضای خاندان اموی، به عنوان [[خلیفه]] یا عناوین حکومتی دیگر سخت پیوند یافته است. سلسله بنی‌امیه با آغاز [[خلافت]] [[معاویه]] در ۴۱ق آغاز شد و در ۱۳۲ق با شکست [[مروان بن محمد]] به پایان رسید. در این سال‌ها ۱۴ تن از بنی‌امیه، خود را خلیفه ممالک اسلامی می‌خواندند. پس از معاویة بن | '''بَنی اُمَیِّه''' یکی از تیره‌های بزرگ قبیله [[قریش]] که شماری از آنان نزدیک یک سده ([[سال ۴۱ هجری قمری|۴۱]]-[[سال ۱۳۲ هجری قمری|۱۳۲ق]]) بر سرزمین‌های اسلامی حکومت کردند. تاریخ سده نخست [[هجری قمری|هجری]] و حتی مدتی پیش از آن، با نام و اقدامات اعضای خاندان اموی، به عنوان [[خلیفه]] یا عناوین حکومتی دیگر سخت پیوند یافته است. سلسله بنی‌امیه با آغاز [[خلافت]] [[معاویه]] در [[سال ۴۱ هجری قمری|۴۱ق]] آغاز شد و در [[سال ۱۳۲ هجری قمری|۱۳۲ق]] با شکست [[مروان بن محمد]] به پایان رسید. در این سال‌ها ۱۴ تن از بنی‌امیه، خود را خلیفه ممالک اسلامی می‌خواندند. پس از [[معاویة بن یزید]]، خلافت امویان به شاخه مروانی انتقال یافت. مطابق با برخی روایات، بنی‌امیه، [[شجره ملعونه]] مورد اشاره در [[قرآن]] هستند. | ||
پنج [[امام]] [[شیعه]] در دوران حکومت بنی‌امیه زندگی می‌کردند. قیام‌های: [[واقعه کربلا|عاشورا]]، [[قیام زید بن علی|زید بن علی]]، و [[قیام مختار|مختار ثقفی]] از جمله حرکت‌های [[شیعیان]] علیه بنی‌امیه بود. | پنج [[امام]] [[شیعه]] در دوران حکومت بنی‌امیه زندگی می‌کردند. قیام‌های: [[واقعه کربلا|عاشورا]]، [[قیام زید بن علی|زید بن علی]]، و [[قیام مختار|مختار ثقفی]] از جمله حرکت‌های [[شیعیان]] علیه بنی‌امیه بود. | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
{{تاریخ صدر اسلام}} | {{تاریخ صدر اسلام}} | ||
در مورد امیه، بزرگ خاندان بنی‌امیه، دو قول وجود دارد. | در مورد امیه، بزرگ خاندان بنی‌امیه، دو قول وجود دارد. | ||
۱- بر اساس تعدادی از روایات، [[امیه]] غلام [[عبدشمس بن عبدمناف]] بود و از آنجا که شخصی زیرک بود، عبدالشمس وی را آزاد کرد و به پسری برگزید.<ref>عماد طبری، کامل بهائی، ۱۳۸۳ق، ص۵۲۳.</ref> جمله [[حضرت علی(ع)]] خطاب به [[معاویه]] («لَا الصَّرِیحُ کاللَّصِیق؛ صریح مانند الحاق شده نیست»<ref>نهج البلاغة، ص۳۷۵.</ref>) اشاره به این مطلب دارد که معاویه نیز آن را انکار نکرد.<ref>علامه مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۳۳، ص۱۰۷.</ref> | ۱- بر اساس تعدادی از روایات، [[امیه]] غلام [[عبدشمس بن عبدمناف]] بود و از آنجا که شخصی زیرک بود، عبدالشمس وی را آزاد کرد و به پسری برگزید.<ref>عماد طبری، کامل بهائی، ۱۳۸۳ق، ص۵۲۳.</ref> جمله [[حضرت علی(ع)]] خطاب به [[معاویه]] («لَا الصَّرِیحُ کاللَّصِیق؛ صریح مانند الحاق شده نیست»<ref>نهج البلاغة، ص۳۷۵.</ref>) اشاره به این مطلب دارد که معاویه نیز آن را انکار نکرد.<ref>علامه مجلسی، بحار الأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۳۳، ص۱۰۷.</ref> | ||
۲- برخی از منابع وی را پسر عبدالشمس دانسته‌اند. بر این اساس اگر امیه فرزند عبدالشمس باشد، نسب بنی‌امیه و بنی‌هاشم در [[عبدمناف]] به یکدیگر می‌پیوندد. بنابر نقلی، نیای امویان، «امیه اکبر» خوانده می‌شده است؛ زیرا برادر کوچک‌تری به نام امیه اصغر داشت.<ref>ابن‌کلبی، جمهرة النسب، ۱۴۰۷ق، ص۳۷؛ بلاذری، جمل من انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج۵، ص۷.</ref> | ۲- برخی از منابع وی را پسر عبدالشمس دانسته‌اند. بر این اساس اگر امیه فرزند عبدالشمس باشد، نسب بنی‌امیه و [[بنی‌هاشم]] در [[عبدمناف]] به یکدیگر می‌پیوندد. بنابر نقلی، نیای امویان، «امیه اکبر» خوانده می‌شده است؛ زیرا برادر کوچک‌تری به نام امیه اصغر داشت.<ref>ابن‌کلبی، جمهرة النسب، ۱۴۰۷ق، ص۳۷؛ بلاذری، جمل من انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج۵، ص۷.</ref> | ||
برای امیه ۱۰ فرزند پسر برشمرده‌اند. چهار تن از آنان با نام‌های حرب، ابوحرب، سفیان و ابوسفیان، عنابس خوانده می‌شده، چهار تن دیگر با نام‌های عاص، ابوالعاص، عیص، ابوالعیص، مشهور به اعیاص بوده‌اند<ref>ابن‌کلبی، جمهرة النسب، ۱۴۰۷ق، ص۳۸؛ بلاذری، جمل من انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج۵، ص۸-۱۰.</ref> و دو فرزند دیگر به نام عمرو و ابوعمرو. از میان فرزندان امیه، دو تن در کودکی درگذشتند و دو تن دیگر از باقیمانده فرزندان وی نیز نسلی بر جای نگذاشتند.<ref>كلبی، ۳۸؛ بلاذری، همان، ۵ / ۸</ref> | برای امیه ۱۰ فرزند پسر برشمرده‌اند. چهار تن از آنان با نام‌های حرب، ابوحرب، سفیان و ابوسفیان، عنابس خوانده می‌شده، چهار تن دیگر با نام‌های عاص، ابوالعاص، عیص، ابوالعیص، مشهور به اعیاص بوده‌اند<ref>ابن‌کلبی، جمهرة النسب، ۱۴۰۷ق، ص۳۸؛ بلاذری، جمل من انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج۵، ص۸-۱۰.</ref> و دو فرزند دیگر به نام عمرو و ابوعمرو. از میان فرزندان امیه، دو تن در کودکی درگذشتند و دو تن دیگر از باقیمانده فرزندان وی نیز نسلی بر جای نگذاشتند.<ref>كلبی، ۳۸؛ بلاذری، همان، ۵ / ۸</ref> | ||