آیه ۱۰۵ سوره انبیاء: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) (+ رده:آیات سوره انبیاء (هاتکت)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
==حکومت امام زمان(ع) مصداق به ارث بردن زمین توسط صالحان== | ==حکومت امام زمان(ع) مصداق به ارث بردن زمین توسط صالحان== | ||
{{جعبه نقل قول| عنوان =| نقل‌قول = [[امام محمد باقر علیه السلام]]: | {{جعبه نقل قول| عنوان =| نقل‌قول = [[امام محمد باقر علیه السلام]]: | ||
«بندگان صالحى را كه خداوند در اين آيه به عنوان وارثان زمين ياد مى‌كند، ياران | «بندگان صالحى را كه خداوند در اين آيه به عنوان وارثان زمين ياد مى‌كند، ياران امام مهدی عجل الله تعالی فرجه در آخر الزمان هستند»|تاریخ بایگانی|| منبع = <small>[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]]، [[تفسیر نمونه (کتاب)|تفسیر نمونه]]، ۱۳۷۱ش، ج۱۳، ص۵۶۴.</small>| تراز = چپ| عرض = ۳۲۰px|حاشیه= ۵px| اندازه خط = ۱۲px|رنگ پس‌زمینه =| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = راست}} | ||
با توجه به [[حدیث|روایات]] نقل شده از [[امامان شیعه|امامان(ع)]]، در [[فهرست تفسیرهای شیعه|تفاسیر شیعه]]، [[حکومت امام مهدی(عج)|حکومت امام زمان(عج)]] مصداق تحقق این وعده الهی در دنیا دانسته شده است.<ref>قمی، تفسیر القمی، ۱۳۸۷ق، ج۲، ص۷۷؛ شیخ مفید، تفسير القرآن المجيد، ۱۴۲۴ق، ص۳۸۳؛ طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۵ق، ج۷، ص۱۲۰، بحرانی، البرهان في تفسير القرآن،مؤسسة البعثة، ج۱، ص۸۲؛ کاشانی، تفسیر المعین، ۱۴۱۰ق، ج۲، ص۸۶۳؛ القمی المشهدی، تفسير كنز الدقائق وبحر الغرائب، ۱۴۱۱ق، ج۸، ص۴۸۳؛ مغنیة، تفسیر الکاشف، ۱۹۷۸م، ج۵، ص۳۰۲؛ طباطبایی، الميزان في تفسير القرآن، ۱۳۹۰ق، ج۱۴، ص۳۳۰.</ref> تفسیر روح المعانی از تفاسیر اهل سنت نیز این آیه را مرتبط با تشکیل حکومت امام مهدی(عج) در آخرالزمان می‌دانند.<ref>آلوسی، روح المعاني في تفسير القرآن العظيم والسبع المثاني، ۱۴۱۵ق، ج۹، ص۹۷.</ref> در روایاتی که از امامان شیعه نقل شده است، در این آیه مراد از صالحان را [[اهل‌بیت(ع)|آل محمد(ص)]] دانسته‌اند.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۲۴، ص۳۵۸؛ استرآبادی، تأويل الآيات الظاهرة في فضائل العترة الطاهرة، ۱۴۰۹ق، ص۳۲۶.</ref> گفته شده مراد از این روایات انحصار نیست، بلکه عالی‌ترین مصداق وراثت زمین توسط صالحین، تشکیل حکومت قائم آل محمد(عج) است.<ref>مکارم شیرازی،تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۳، ص۵۶۱.</ref> | با توجه به [[حدیث|روایات]] نقل شده از [[امامان شیعه|امامان(ع)]]، در [[فهرست تفسیرهای شیعه|تفاسیر شیعه]]، [[حکومت امام مهدی(عج)|حکومت امام زمان(عج)]] مصداق تحقق این وعده الهی در دنیا دانسته شده است.<ref>قمی، تفسیر القمی، ۱۳۸۷ق، ج۲، ص۷۷؛ شیخ مفید، تفسير القرآن المجيد، ۱۴۲۴ق، ص۳۸۳؛ طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۵ق، ج۷، ص۱۲۰، بحرانی، البرهان في تفسير القرآن،مؤسسة البعثة، ج۱، ص۸۲؛ کاشانی، تفسیر المعین، ۱۴۱۰ق، ج۲، ص۸۶۳؛ القمی المشهدی، تفسير كنز الدقائق وبحر الغرائب، ۱۴۱۱ق، ج۸، ص۴۸۳؛ مغنیة، تفسیر الکاشف، ۱۹۷۸م، ج۵، ص۳۰۲؛ طباطبایی، الميزان في تفسير القرآن، ۱۳۹۰ق، ج۱۴، ص۳۳۰.</ref> تفسیر روح المعانی از تفاسیر اهل سنت نیز این آیه را مرتبط با تشکیل حکومت امام مهدی(عج) در آخرالزمان می‌دانند.<ref>آلوسی، روح المعاني في تفسير القرآن العظيم والسبع المثاني، ۱۴۱۵ق، ج۹، ص۹۷.</ref> در روایاتی که از امامان شیعه نقل شده است، در این آیه مراد از صالحان را [[اهل‌بیت(ع)|آل محمد(ص)]] دانسته‌اند.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۲۴، ص۳۵۸؛ استرآبادی، تأويل الآيات الظاهرة في فضائل العترة الطاهرة، ۱۴۰۹ق، ص۳۲۶.</ref> گفته شده مراد از این روایات انحصار نیست، بلکه عالی‌ترین مصداق وراثت زمین توسط صالحین، تشکیل حکومت قائم آل محمد(عج) است.<ref>مکارم شیرازی،تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۳، ص۵۶۱.</ref> | ||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
#نظر [[سعيد بن‌جبير بن‌هشام اسدی وابلی|سعيد بن جبير]]، [[ابوالحجاج مجاهد|مجاهد]]، ابن زيد و [[ابراهیم بن سری بن سهل|زجّاج]]: مراد از «زبور» کتب همه انبیاء الهی، و «ذکر» [[لوح محفوظ]] است.<ref>طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۵ق، ج۷، ص۱۱۹.</ref> | #نظر [[سعيد بن‌جبير بن‌هشام اسدی وابلی|سعيد بن جبير]]، [[ابوالحجاج مجاهد|مجاهد]]، ابن زيد و [[ابراهیم بن سری بن سهل|زجّاج]]: مراد از «زبور» کتب همه انبیاء الهی، و «ذکر» [[لوح محفوظ]] است.<ref>طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۵ق، ج۷، ص۱۱۹.</ref> | ||
# نظر [[عبدالله بن عباس|ابن‌عبّاس]] و [[ | # نظر [[عبدالله بن عباس|ابن‌عبّاس]] و [[ابوالقاسم ضحاک بن مزاحم هلالی کوفی خراسانی|ضحّاک]]: مراد از «زبور» کتاب‌های نازل شده بعد از [[تورات]] است و «ذکر»، تورات است.<ref>طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۵ق، ج۷، ص۱۱۹.</ref> | ||
#نظر شعبی: «زبور» همان [[زبور|کتاب داوود(ع)]] است و «ذکر»، تورات موسی.<ref>طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۵ق، ج۷، ص۱۱۹.</ref> | #نظر شعبی: «زبور» همان [[زبور|کتاب داوود(ع)]] است و «ذکر»، تورات موسی.<ref>طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۵ق، ج۷، ص۱۱۹.</ref> | ||
#نظری دیگر: «زبور» کتاب حضرت داوود(ع) است و «ذکر» [[قرآن]] است. در این صورت «بعد» در آیه باید به معنای «قبل» در نظر گرفته شود.<ref>طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۵ق، ج۷، ص۱۱۹.</ref> | #نظری دیگر: «زبور» کتاب حضرت داوود(ع) است و «ذکر» [[قرآن]] است. در این صورت «بعد» در آیه باید به معنای «قبل» در نظر گرفته شود.<ref>طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۵ق، ج۷، ص۱۱۹.</ref> | ||