نهج الفصاحه (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
←معرفی و ساختار کتاب
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
== معرفی و ساختار کتاب == | == معرفی و ساختار کتاب == | ||
نهج | نهج الفصاحه، مجموعه‌ای از احادیث و کلمات قصار بازمانده از پیامبر(ص) همراه با ترجمه روان احادیث، که توسط ابوالقاسم پاینده تدوین و نگاشته شده است. پاینده در مقدمه‌ای بر این کتاب، تاریخ اسلام و شیوه سخن گفتن پیامبر(ص) را بررسی کرده است.<ref>سوری، «[https://hawzah.net/fa/Magazine/View/3282/4617/34092/ادیب-کوشا%22درگذشت-نویسنده-توانا،-ابوالقاسم-پاینده%22 ادیب کوشا(درگذشت نویسنده توانا، ابوالقاسم پاینده)]» سایت پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه.</ref> | ||
این | این کتاب شامل ۳۲۲۷ [[حدیث]] و دو ضمیمهاست. ضمیمه اول خطبه‌هایی از پیامبر(ص) و ضمیمه دوم تمثیلاتی از پیامبر اسلام(ص) است. مؤلف در مقدمه به تبیین انگیزه نگارش نهج الفصاحه، فصاحت پیامبر، تاریخ پیامبر و موضوعات دیگر پرداخته است. تنظیم و چینش احادیث این کتاب به ترتیب الفبایی و بر اساس حرف اول از کلمه آغازین حدیث است. در ترجمه‌ها و ویرایش‌های بعدی، احادیث کتاب بر اساس موضوع آنها دسته‌بندی شده است. | ||
پاینده دربارهٔ محتوای احادیث نقل شده می‌نویسد: و اگر با همه دقت … حدیثی ناسره در این میان آمده مشوش نیستم که چیزی به عمد بر پیامبر نبسته‌ام و نقل حدیث دیگران با علم به ضعف نکرده‌ام و هم مجوز دیگر داشته‌ام که مجموعهٔ ما احادیث حلال و حرام نیست، حدیث خیر و صلاح و کمال است و ائمه سلف تساهل در اینگونه احادیث را به اتفاق روا داشته‌اند که حدیث مشهور می‌گوید: «هرکه شنودکار خیری ثوابی دارد و به انجام آن پردازد، پاداش آن یابد وگرچه پیامبر نگفته باشد.»<ref>پاینده، نهج الفصاحه،انتشارات جاویدان ،۱۳۷۶ش، ص۱۴۳</ref>{{یاد| [[تسامح در ادله سنن]] قاعده‌ای فقهی و اصولی به معنای آسان‌گیری نسبت به مستندات احکام مستحب است. فقها بر اساس این قاعده، در ادله و مستندات احکام مستحب سخت‌گیری نمی‌کنند. مهم‌ترین دلیلی که مورد تکیهٔ عموم موافقان قاعده است، همان اخباری است که به «اخبار من بلغ» معروف‌اند و بر آنها ادعای تواتر شده‌است}} | پاینده دربارهٔ محتوای احادیث نقل شده می‌نویسد: و اگر با همه دقت … حدیثی ناسره در این میان آمده مشوش نیستم که چیزی به عمد بر پیامبر نبسته‌ام و نقل حدیث دیگران با علم به ضعف نکرده‌ام و هم مجوز دیگر داشته‌ام که مجموعهٔ ما احادیث حلال و حرام نیست، حدیث خیر و صلاح و کمال است و ائمه سلف تساهل در اینگونه احادیث را به اتفاق روا داشته‌اند که حدیث مشهور می‌گوید: «هرکه شنودکار خیری ثوابی دارد و به انجام آن پردازد، پاداش آن یابد وگرچه پیامبر نگفته باشد.»<ref>پاینده، نهج الفصاحه،انتشارات جاویدان ،۱۳۷۶ش، ص۱۴۳</ref>{{یاد| [[تسامح در ادله سنن]] قاعده‌ای فقهی و اصولی به معنای آسان‌گیری نسبت به مستندات احکام مستحب است. فقها بر اساس این قاعده، در ادله و مستندات احکام مستحب سخت‌گیری نمی‌کنند. مهم‌ترین دلیلی که مورد تکیهٔ عموم موافقان قاعده است، همان اخباری است که به «اخبار من بلغ» معروف‌اند و بر آنها ادعای تواتر شده‌است}} | ||