آیه ۳۳ سوره آل‌عمران: تفاوت میان نسخه‌ها

'''آیه ۳۳ سوره آل‌عمران''' سرآغازی برای بیان سرگذشت [[عیسی]] بن [[مریم دختر عمران|مریم]]<ref>طباطبایی، المیزان فی تفسیر القران، ۱۳۹۳ق، ج۳، ص۱۶۴.</ref> و اشاره‌ به مقامات اجداد وی است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۸۰ش، ج۲، ص۵۱۷.</ref> در این آیه علاوه بر [[آدم (پیامبر)|آدم]] به تمام [[اولو العزم|پیامبران اولوالعزم]] اشاره شده است و رسالت‌ آنها جهانی معرفی شده است.<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۷۵ش، ج۱، ص۵۰۱. مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۸۰ش، ج۲، ص۵۱۷.</ref> نام [[نوح (پیامبر)|نوح]] به صراحت ذکر شده است و [[آل ابراهیم]] شامل خود وی، [[موسی (پیامبر)|موسی]]، عیسی و [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام]] می‌شود. ذکر [[آل‌عمران]] اشاره مجدد به مریم و عیسی به عنوان مقدمه‌ای برای شرح حال آنان در آیات بعد است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۸۰ش، ج۲، ص۵۱۷.</ref> از آنجایی که در [[آیه ۳۲ سوره آل‌عمران]] دستور اطاعت از [[رسول]] داده شده است، در این [[آیه]] دلیل آن بیان شده است که برگزیدگی‌شان به خاطر علم، [[ایمان]] و [[عصمت]] آنان باشد.<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۷۵ش، ج۱، ص۴۶۱.</ref>

به گفته [[سید محمدحسین طباطبائی|محمدحسین طباطبایی]] در [[المیزان فی تفسیر القرآن (کتاب)|تفسیر المیزان]]، کلمه اصطفی اینجا، با توجه به تعبیر «علی العالمین» در آخر آیه، به معنای گزینش و تقدم آن‌ها بر دیگران است. به نظر وی اینجا معنی خالص‌سازی و پیرایش آنها از امور آلوده کننده مراد نیست.<ref>طباطبایی، المیزان فی تفسیر القران، ۱۳۹۳ق، ج۳، ص۱۶۶.</ref> بر این اساس [[آدم (پیامبر)|آدم]] اولین خلیفه انسانی در روی زمین، اولین کسی که [[توبه حضرت آدم|باب توبه]] به روی وی گشوده شد و اولین کسی که دین برای وی تشریع گردید، برگزیده [[خدا|خداوند]] بر دیگران است.<ref>طباطبایی، المیزان فی تفسیر القران، ۱۳۹۳ق، ج۳، ص۱۶۶.</ref> همچنین [[نوح (پیامبر)|نوح]] اولین پیامبر از [[اولو العزم|پیامبران پنج‌گانه اولوالعزم]] از برگزیدگان بر سایر انسان‌ها است.<ref>طباطبایی، المیزان فی تفسیر القران، ۱۳۹۳ق، ج۳، ص۱۶۶.</ref>

آل ابراهیم اشاره به انسان‌های پاک از ذریه ابراهیم از قبیل [[اسحاق (پیامبر)|اسحاق]]، [[اسماعیل (پیامبر)|اسماعیل]]، [[یعقوب (پیامبر)|یعقوب]]، [[داوود (پیامبر)|داود]]، [[سلیمان (پیامبر)|سلیمان]]، [[یونس (پیامبر)|یونس]]، [[زکریا (پیامبر)|زکریا]]، [[یحیی (پیامبر)|یحیی]]، عیسی<ref>طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القران، ۱۴۰۸ق، ج۱، ص۷۳۴.</ref> و برترین آنها [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|حضرت محمد(ص)]] و بستگان پاک آنها دارد. <ref>طباطبایی، المیزان فی تفسیر القران، ۱۳۹۳ق، ج۳، ص۱۶۶.</ref>برخی نیز گفته‌اند منظور از آل ابراهیم مؤمنان متمسک به دین ابراهیم یعنی [[اسلام]] است. <ref>طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القران، ۱۴۰۸ق، ج۱، ص۷۳۴.</ref>از جانب دیگر گفته شده که آل ابراهیم و [[آل‌عمران]] به تمام دودمان انها دلالت ندارد؛ زیرا ممکن است در بین انها فراد [[کفر|کافر]] نیز وجود داشته باشد. <ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۸۰ش، ج۲، ص۵۲۰.</ref> [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] معتقد است که عمران در این آیه شاره به پدر مریم دارد و نه پدر موسی؛ زیرا هرجا در [[قرآن]] نام عمران برده شده اشاره به پدر مریم دارد و آیات بعد که شرح حال مریم را بیان می‌کند نیز گواه بر این امر است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۸۰ش، ج۲، ص۵۲۰</ref> از راغب در کتاب مفردات نقل شده است که واژه «آل» از «اهل» گرفته شده است. تنها تفاوت در این است که آل به دودمان انسانی و آنهم افراد سرشناس و شریف اطلاق می‌شود در حالی که اهل به انسان و غیر انسان از جمله زمان و مکان هم اضافه می‌گردد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۸۰ش، ج۲، ص۵۲۰.</ref>

از [[امام محمد باقر علیه‌السلام|امام باقر(ع)]] روایت شده که با اشاره به این [[آیه]] گفته است: «ما از آن برگزیدگان و باقی مانده آن [[اهل‌بیت(ع)|عترت]] هستیم.»<ref>قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۷۵ش، ج۱، ص۵۰۰.</ref> همچنین در [[حدیث|روایات]] مختلفی که از طریق [[اهل‌بیت(ع)|اهل بیت]] رسیده است؛ برای [[عصمت پیامبران|عصمت انبیاء]] و [[امامان شیعه|امامان]] به این آیه استدلال شده است. <ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۸۰ش، ج۲، ص۵۲۰.</ref>