مجتبی (لقب): تفاوت میان نسخه‌ها

'''مُجتبیٰ''' به معنای برگزیده از [[فهرست کنیه‌ها و لقب‌های امام حسن مجتبی(ع)|القاب امام حسن(ع)]] است.<ref>ابن‌شهرآشوب، المناقب، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۲۹.</ref> این لقب درباره پیامبر(ص)<ref>زرندی حنفی، نظم درر السمطین، ۱۴۲۵ق، ص۲۷.</ref>و دیگر [[امامان شیعه|امامان]]<ref> نگاه کنید به مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۲۵، ص۱۵۰.</ref> هم به کار رفته است. در خطبه‌ای که از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]]، در ویژگی‌های امامان نقل شده این لقب به عنوان ویژگی امام ذکر شده است.<ref> مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۲۵، ص۱۵۰.</ref> {{یاد|پس از ضربت خوردن امام علی(ع) صدایی میان آسمان و زمین شنیده شد که امام را به عنوان وصیِّ مجتبی معرفی کرد: قُتِل الوصيُّ المُجتبى...مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۴۲، ص۲۸۲. }} اما درباره امام حسن(ع) شهرت پیدا کرده است.<ref> نظامی همدانی، المعارف الرافعة، ۱۳۸۹ش، ص۳۱۴.</ref> در روایاتی که از امامان شیعه نقل شده، امام حسن(ع) را با لقب مجتبی یاد کرده‌اند<ref>پاک‌نیا تبریزی، «تأملی در مستندات و مشهورترین القاب معصومین علیه‌السلام»، ص۱۳۲.</ref> و در دعای [[حرز امام سجاد(ع)]] هم تعبیر «اَلْحَسَنُ المُجتبیٰ» آمده است.<ref>عطاردی قوچانی، مسند الامام السجاد، ۱۳۷۹ش، ج۲، ص۳۲.</ref>

مجتبی، به‌معنای برگزیده و انتخاب‌شده است.<ref>منتظری، درس‌هایی از نهج‌البلاغه، ۱۳۹۵ش، ص۳۹۸.</ref> [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] در ذیل [[آیه ۱۲۱ سوره نحل]]، واژه اِجتَباء را این‌گونه [[تفسیر قرآن|تفسیر]] می‌کند که خدا، امام معصوم را برای خود خالص گردانیده است، به‌صورتی که او را از پراکندگی دور ساخته و در [[صراط مستقیم]] هدایت می‌کند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۲، ص۳۶۸.</ref>

*ابن‌شهرآشوب، محمد بن علی، مناقب آل ابی‌طالب، قم، علامه، ۱۳۷۹ق.