آیه امن یجیب: تفاوت میان نسخه‌ها

'''آیه اَمَّن یُّجیب''' فرازی از آیه ۶۲ سوره نمل است که در آن [[خدا|خداوند]]، تنهامرجع [[استجابت دعا]] و رفع گرفتاری‌های انسان ذکر شده است. در این عبارت آمده است: «اَمَّن یُّجیبُ المُضطَرَّ اِذا دَعاهُ وَ یَکشِفُ السُّوءَ؛ یا [کیست‌] آن‌که درمانده را هنگامی که وى را می‌خواند، اجابت می‌کند و گرفتارى را برطرف می‌گرداند؟»

در فرهنگ عمومی، از آن با عنوان «دعای امن یجیب» تعبیر می‌شود و توصیه کرده‌اند در سختی‌ها و گرفتاری‌ها خوانده شود. مراسمی هم به نام «ختم امن یجیب» رواج دارد. به گفته برخی از مفسران، این عبارت درباره [[توحید]] است و در آن خداوند از [[شرک|مشرکان]] پرسیده است آیا کسی که دعای درمانده را استجابت می‌کند بهتر است یا خدایان شما که کاری انجام نمی‌دهند؟

برپایه برخی [[حدیث|احادیث]] و سخن مفسران شیعه،  این آیه دربارهٔ [[امام مهدی عجل الله تعالی فرجه|امام مهدی]] نازل شده و منظور از «مُضطَر» اوست؛ اما گروهی دیگر از مفسران هم گفته‌اند امام مهدی یکی از مصادیق آیه است و آیه همه افراد مضطر را مخاطب قرار داده و و عده داده دعایشان مستجاب می‌شود.