فحاشی: تفاوت میان نسخه‌ها

== ناسزا در آینه روایات و آیات ==

{{جعبه نقل قول

  |نقل‌قول=... و لا تتكلّموا بالفحش فإنّه لا يليق بنا و لا بشيعتنا و إنّ الفاحش لا يكون صديقا... سخن ناسزا نگوييد كه نه زيبنده ما است و نه زيبنده شيعيان ما، همانا ناسزاگو از راستگویان نخواهد بود.

|عرض=180px

}}

در آیات و روایات متعددی از سبّ یا ناسزا سخن به میان آمده است؛ واژه «سبّ» در قرآن تنها در [[آیه ۱۰۸ سوره انعام]] به‌کار‌ رفته و در آن از سب نمودن بی‌خدایان توسط مسلمانان نهی شده است. دلیل این نهی را برخی زشتی و ناپسندی خود عمل دانسته اما عده‌ای، بازخورد و [[مقابله به مثل|مقابله‌‌به‌‌مثل]] کفار در سب خداوند، گفته‌اند؛ آنها معتقدند سب کفّار اگر در نهان صورت گیرد به گونه‌ای که احتمال بازخورد و مقابله‌به‌مثل وجود نداشته باشد اشکال ندارد.<ref>اباذر پور، خرمی، واکاوی دشنام در کلام مصومین(ع)، ص۹۹.</ref>  

=== سیره اهل بیت(ع) در مواجهه با ناسزاگویی ===

{{جعبه نقل قول

  |نقل‌قول=  ...برادرم تو چند دقیقه پیش نزد من آمدى و حرف‌هایى زدى، اگر آن چه گفتى در من هست از خدا می‌خواهم مرا بیامرزد و اگر در من نیست از خدا می‌خواهم تو را بیامرزد. آن مرد شرمنده شد، پیش آمد و پیشانى امام را بوسید و گفت: آنچه گفتم در شما نبود و اعتراف می‌کنم که خود به آن چه گفتم سزاوارترم.

|عرض=180px

}}

      

سبّ النبی، دشنام به [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] یا یکی از [[امامان شیعه|أئمه(ع)]] است. بنا بر نظر همه فقیهان [[شیعه]]، اگر کسی پیامبر(ص) یا یکی از أئمّه(ع) را عامدا و بنابر عقیده (و نه از روی عصبانیت یا شوخی یا بدون اراده جدی) سب کند مستحق قتل است؛ و دراین‌باره نیازی به اذن شارع نیست.<ref>نجفی، جواهر الکلام، ۱۳۶۲ش، ج۴۱، ص۴۳۲-۴۳۹.</ref>

==پانویس==