confirmed، templateeditor
۲٬۰۶۵
ویرایش
جز (←روایت شدّ رحال) |
|||
خط ۷۳: | خط ۷۳: | ||
===روایت شدّ رحال=== | ===روایت شدّ رحال=== | ||
برخلاف اکثر مسلمانان، گروه اندکی با تمسک به [[شد رحال|حدیث شدّ رحال]]، مسافرت به قصد زیارت قبور پیامبران، امامان و اولیا را [[حرام]]، [[مکروه]] و یا فاقد مبنای شرعی دانستهاند. متن این روایت که در منابع اهل سنت مانند [[صحیح بخاری]]، [[صحیح مسلم]]، [[سنن ابن ماجه]] و برخی منابع دیگر، آمده، این است: «{{عربی|لاتُشَدُّ الرِّحَالُ إِلاَّ إِلَی ثَلاثَةِ مَسَاجِد: المَسْجِدِ الحَرَام وَمَسْجِدِی هَذَا وَالمَسْجِدِ الأَقْصَی}}»؛ «بار سفر بسته نمیشود مگر به قصد سه مسجد: [[مسجدالحرام]]، [[مسجد النبی | برخلاف اکثر مسلمانان، گروه اندکی با تمسک به [[شد رحال|حدیث شدّ رحال]]، مسافرت به قصد زیارت قبور پیامبران، امامان و اولیا را [[حرام]]، [[مکروه]] و یا فاقد مبنای شرعی دانستهاند. متن این روایت که در منابع اهل سنت مانند [[صحیح البخاری (کتاب)|صحیح بخاری]]، [[صحیح مسلم (کتاب)|صحیح مسلم]]، [[سنن ابن ماجه]] و برخی منابع دیگر، آمده، این است: «{{عربی|لاتُشَدُّ الرِّحَالُ إِلاَّ إِلَی ثَلاثَةِ مَسَاجِد: المَسْجِدِ الحَرَام وَمَسْجِدِی هَذَا وَالمَسْجِدِ الأَقْصَی}}»؛ «بار سفر بسته نمیشود مگر به قصد سه مسجد: [[مسجد الحرام|مسجدالحرام]]، [[مسجدالنبی|مسجد النبی]] و [[مسجدالاقصی]].»<ref>عباسی مقدم، بررسی متنی و سندی روایت شد رحال، ۱۳۹۱ش، ص۱۹۲-۱۹۳.</ref> | ||
[[ابن تیمیه]] ادعا کرده است که صحت روایت مذکور و لزوم عمل به آن، مورد قبول همه علماست.<ref>ابن تیمیه، مجموع الفتاوی، ۱۴۱۶ق، ج۴، ص۵۲۰.</ref> او در جای دیگری ادعا میکند که سفر برای قبور انبیا و صالحان بدعت است و هیچ کدام از اصحاب و تابعان چنین سفری را نداشتند و به آن هم دستور ندادند و هیچ کدام از پیشوایان مسلمانان آن را مستحب نشمردند و بنابراین هر کسی به چنین کاری اعتقاد داشته باشد و آن را انجام بدهد مخالف با سنت و اجماع پیشوایان رفتار کرده است.<ref>ابن تیمیه، الفتاوی الکبری، ج۱، ص۱۴۲.</ref> | [[ابن تیمیه]] ادعا کرده است که صحت روایت مذکور و لزوم عمل به آن، مورد قبول همه علماست.<ref>ابن تیمیه، مجموع الفتاوی، ۱۴۱۶ق، ج۴، ص۵۲۰.</ref> او در جای دیگری ادعا میکند که سفر برای قبور انبیا و صالحان بدعت است و هیچ کدام از اصحاب و تابعان چنین سفری را نداشتند و به آن هم دستور ندادند و هیچ کدام از پیشوایان مسلمانان آن را مستحب نشمردند و بنابراین هر کسی به چنین کاری اعتقاد داشته باشد و آن را انجام بدهد مخالف با سنت و اجماع پیشوایان رفتار کرده است.<ref>ابن تیمیه، الفتاوی الکبری، ج۱، ص۱۴۲.</ref> |