سخنان امام علی(ع) در خاکسپاری حضرت فاطمه(س): تفاوت میان نسخه‌ها

سخنان امام علی(ع) خطاب به پیامبر، هنگام [[تشییع و تدفین حضرت فاطمه(س)|دفن فاطمه(س)]] را نشان‌دهنده ناراحتی آن امام از فراق [[حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها|فاطمه(س)]] و بیان‌کننده عظمت حضرت فاطمه می‌دانند.<ref>مکارم شیرازی، پیام امام اميرالمؤمنين، ۱۳۸۶ش، ج۸، ص۳۲.</ref> به گفته [[ناصر مکارم شیرازی|آیت‌الله مکارم شیرازی]] در [[پیام امام امیرالمؤمنین (کتاب)|شرح نهج البلاغه]]، این سخنان، بخشی از حقايق مهم تاريخى صدر اسلام را به‌صورت غيرمستقيم، اما گويا و پرمعنا منعكس مى‌كند.<ref>مکارم شیرازی، پيام امام اميرالمؤمنين، ۱۳۸۶ش، ج۸، ص۳۰.</ref>  

شارحان نهج‌البلاغه، ذیل این خطبه، به مسائلی چون [[ماجرای فدک]]، [[غصب خلافت]]، علت مخفی بودن قبر حضرت فاطمه، زمان شهادت وی،<ref> مکارم شیرازی، پیام امام اميرالمؤمنين، ۱۳۸۶ش، ج۸، ص۴۰-۵۶.</ref> مدت زندگی او<ref>خویی، منهاج البراعة، ۱۳۵۸ش، ج۱۳، ص۱۰-۱۱.</ref> و [[فهرست کنیه‌ها و لقب‌های حضرت فاطمه(س)|القاب فاطمه]]<ref>خویی، منهاج البراعة، ۱۳۵۸ش، ج۱۳، ص۴-۸.</ref> پرداخته‌اند.

سخنان امام علی هنگام دفن فاطمه مشتمل بر درددل آن حضرت با پیامبر و نیز مصیبت خودش در فراق فاطمه است.<ref>مکارم شیرازی، پیام امام اميرالمؤمنين، ۱۳۸۶ش، ج۸، ص۳۰.</ref> او در این سخنان، از سنگینی و دائمی بودن غم خود در [[شهادت حضرت فاطمه(س)]] سخن می‌گوید و از [[خدا]] طلب صبر می‌کند. امام علی از پیامبر(ص) می‌خواهد که در اتفاقات پس از رحلت خود از فاطمه(س) سؤال کند. او، در این سخنان، فاطمه را امانتی در دست خود معرفی می‌کند که اکنون آن را به پیامبر بازمی‌گرداند.<ref>نگاه کنید به صبحی صالح، نهج‌البلاغه، ۱۴۱۴ق، ص۳۱۹.</ref>