ابراهیم (پیامبر): تفاوت میان نسخه‌ها

درباره‌ نام‌ پدر ابراهیم‌ اختلاف‌ هست. در عهد عتیق‌ این‌ نام‌، ترح‌ ضبط شده‌ است<ref>پیدایش، ۱۱: ۲۴، متن‌ عبری‌؛ قس‌: ترجمه فارسی‌ که‌ تارح‌ آمده‌.</ref> که در منابع تاریخی مسلمانان، [[تارخ|تارُخ]]<ref>طبری‌، تاریخ الامم والملوک، ۱۹۶۷م، ج۱، ص۲۳۳.</ref> یا تارَح<ref>ابن کثیر، البدایه و النهایه، ۱۹۸۶م، ج۱، ص۱۴۲؛ ابن هشام، السیرة النبویة،‌ دار المعرفة، ج۱، ص۲.</ref> ذکر شده است. در قرآن آمده است: «وَ إِذْ قالَ إِبْراهِیمُ لِأَبِیهِ آزَرَ» (هنگامی که ابراهیم به پدرش آزَر گفت).<ref>سوره انعام، آیه ۷۴</ref> برپایه این آیه برخی از [[تفسیر قرآن|مفسران]] اهل‌سنت [[آزر]] را پدر حضرت ابراهیم دانسته‌اند؛<ref>فخر رازی، مفاتیح الغیب، ۱۴۲۰ق، ج۱۳، ص۳۱.</ref> اما مفسران شیعه «اَب» را در این آیه به معنی پدر نمی‌دانند.<ref>ابوالفتوح رازی، روض الجنان و روح الجنان، ۱۴۰۸ق، ج۷، ص۳۴۰و۳۴۱؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۵، ص۳۰۳.</ref> به گفته آنها کلمه «اَب» در عربی علاوه بر پدر، درخصوص عمو، جد و سرپرست و... نیز به کار می‌رود. [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] در [[المیزان فی تفسیر القرآن (کتاب)|المیزان]] می‌گوید: بی‌تردید «آزر» که در این آیه هست پدر حقیقی ابراهیم نیست؛ ولی به واسطه برخی از ویژگی‌ها و عناوینی که در او وجود داشته، به او پدر می‌گفته است مانند این که او عموی ابراهیم بود و از نظر لغت، پدر (اَب) بر پدربزرگ و عمو و ناپدری نیز گفته می‌شود.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۷، ص۱۶۵.</ref> ابراهیم از آزر که او را پدر می‌خواند؛ ولی پدر حقیقی‌اش نبود، بیزاری می‌جست.<ref>طباطبایی، المیزان، منشورات اسماعيليان، ج۷، ص۲۱۷.</ref>