۱۷٬۱۵۲
ویرایش
آیه امن یجیب: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
Gholampour (بحث | مشارکتها) (←خلافت) |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
| آیات مرتبط = | | آیات مرتبط = | ||
}} | }} | ||
'''آیه اَمَّن یُّجیب''' شصت و دومین آیه [[سوره نمل]] است که در آن [[خدا|خداوند]]، تنها مرجع [[استجابت دعا]] و رفع گرفتاری‌های انسان ذکر شده است. خداوند در | '''آیه اَمَّن یُّجیب''' شصت و دومین آیه [[سوره نمل]] است که در آن [[خدا|خداوند]]، تنها مرجع [[استجابت دعا]] و رفع گرفتاری‌های انسان ذکر شده است. خداوند در این آیه و چند آیه قبل و بعدش، دلائل [[توحید]] را بیان کرده است. | ||
براساس روایاتی از [[صادقین|صادقین(ع)]]، آیه ۶۲ [[سوره نمل]] در شأن [[قائم آل محمد|قائم آل محمد(عج)]] نازل شده و او مضطر واقعی دانسته شده است که خداوند پس از کشف سوء، دعای او را مستجاب و او را در زمین [[خلیفةالله|خلیفه]] قرار می‌دهد | براساس روایاتی از [[صادقین|صادقین(ع)]]، آیه ۶۲ [[سوره نمل]] در شأن [[قائم آل محمد|قائم آل محمد(عج)]] نازل شده و او مضطر واقعی دانسته شده است که خداوند پس از کشف سوء، دعای او را مستجاب و او را در زمین [[خلیفةالله|خلیفه]] قرار می‌دهد. [[شرف‌الدین استرابادی]] در [[تأویل الآیات الظاهرة فی فضائل العترة الطاهرة (کتاب)|تأویل الآیات]]، [[حدیث|روایت]] دیگری از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] ذکر کرده که کلام خداوند در آیه امن یجیب، درباره [[قیام امام مهدی(عج)|قیام حضرت مهدی(عج)]] است. | ||
[[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبائی]] و [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه، [[اسباب نزول|شأن نزول]] در روایت را از باب مصداق دانسته‌اند؛ زیرا آیه ازنظر آن‌ها درباره عموم افراد مضطر نازل شده است. [[میرزا جواد ملکی تبریزی]] (درگذشته [[سال ۱۳۰۴ هجری شمسی|۱۳۰۴ش]]) برای شخصی که [[رمضان|ماه رمضان]] را بدون تغییری در حالاتش گذراند، توصیه کرده است که با زبان حال آیه امن یجیب را بخواند. این آیه گرچه در زبان عموم مردم از آن به‌عنوان [[دعا]] تعبیر شده و حتی مراسمی به‌عنوان ختم امن یجیب مرسوم است؛ اما سبک و سیاق دعایی ندارد و توصیه شده که به‌صورت «یا مَنْ یجیبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ» یا «يَا مَنْ يُجِيبُ دُعَاءَ الْمُضْطَرِّ» خوانده شود. | [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبائی]] و [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]] از مفسران شیعه، [[اسباب نزول|شأن نزول]] در روایت را از باب مصداق دانسته‌اند؛ زیرا آیه ازنظر آن‌ها درباره عموم افراد مضطر نازل شده است. [[میرزا جواد ملکی تبریزی]] (درگذشته [[سال ۱۳۰۴ هجری شمسی|۱۳۰۴ش]]) برای شخصی که [[رمضان|ماه رمضان]] را بدون تغییری در حالاتش گذراند، توصیه کرده است که با زبان حال آیه امن یجیب را بخواند. این آیه گرچه در زبان عموم مردم از آن به‌عنوان [[دعا]] تعبیر شده و حتی مراسمی به‌عنوان ختم امن یجیب مرسوم است؛ اما سبک و سیاق دعایی ندارد و توصیه شده که به‌صورت «یا مَنْ یجیبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ» یا «يَا مَنْ يُجِيبُ دُعَاءَ الْمُضْطَرِّ» خوانده شود. | ||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
== جایگاه آیه در فرهنگ عمومی == | == جایگاه آیه در فرهنگ عمومی == | ||
در آیه ۶۲ سوره نمل، [[خدا|خداوند]] تنها مرجع [[استجابت دعا]] و رفع گرفتاری‌های انسان ذکر شده و این مفهوم مرتبط با [[توحید]] دانسته شده است.<ref>قرشی، تفسیر احسن‌الحدیث، ۱۳۹۱ش. ج۷، ص۴۸۱.</ref> خداوند در این آیات (این آیه و چند آیه قبل و بعد که با «اَمَّنْ» شروع می‌گردند) به‌صورت سؤالی، روشن‌ترین دلائل توحید را بیان کرده و مشرکان را مورد محاکمه قرار داده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱-۱۳۷۴ش، ج۷، ص۵۱۲-۵۱۳ | در آیه ۶۲ سوره نمل، [[خدا|خداوند]] تنها مرجع [[استجابت دعا]] و رفع گرفتاری‌های انسان ذکر شده و این مفهوم مرتبط با [[توحید]] دانسته شده است.<ref>قرشی، تفسیر احسن‌الحدیث، ۱۳۹۱ش. ج۷، ص۴۸۱.</ref> به گفته آیت‌الله مکارم شیرازی خداوند در این آیات (این آیه و چند آیه قبل و بعد که با «اَمَّنْ» شروع می‌گردند) به‌صورت سؤالی، روشن‌ترین دلائل توحید را بیان کرده و مشرکان را مورد محاکمه قرار داده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱-۱۳۷۴ش، ج۷، ص۵۱۲-۵۱۳.</ref> | ||
[[میرزا جواد ملکی تبریزی]] برای شخصی که ماه رمضان را بدون تغییری در حالاتش گذراند، توصیه کرده است که برای رفع سختی‌ها و اصلاح خود، از خداوند طلب کمک کند و با زبان حال آیه امن یجیب را بخواند.<ref>ملکی تبریزی، المراقبات، ۱۳۸۸ش، ص۲۶۱.</ref> این آیه، در زبان عموم مردم از آن به‌عنوان دعا تعبیر شده و حتی مراسمی به‌عنوان ختم امن یجیب مرسوم است؛<ref>«مصاحبه با حضرت آیت الله یوسف صانعی»، ص۱۵۳.</ref> اما سبک و سیاق دعایی ندارد و هنگام دعا و استفاده از آن، به این صورت «یا مَنْ یجیبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ»<ref>نگاه کنید به: ابن طاووس، مهج الدعوات، ۱۴۱۱ق، ص۳۴۲ و ۳۴۶؛ مجلسی، بحارالأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۲، ص۱۰۳.</ref> یا «يَا مَنْ يُجِيبُ دُعَاءَ الْمُضْطَرِّ» توصیه شده است.<ref>نگاه کنید به: ابن طاووس، مهج الدعوات، ۱۴۱۱ق، ص۱۵۱.</ref> | |||
==متن و ترجمه== | ==متن و ترجمه== | ||