Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۳٬۳۲۷
ویرایش
P.motahari (بحث | مشارکتها) جز (←تسنن دوازدهامامی در قلمرو فرهنگ: حذف به علت زیادهنویسی) |
P.motahari (بحث | مشارکتها) (←تسنن دوازدهامامی در قلمرو فرهنگ: حذف تصویر برای انتقال به بخش دیگر) |
||
خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
* محمد بن یوسف گنجی شافعی (درگذشت ۶۵۸ق) در [[کفایة الطالب فی مناقب علی بن ابیطالب (کتاب)|کفایة الطالب]] که درباره فضایل امام علی(ع) و [[اهلبیت(ع)]] نگاشته شده است.<ref>خنجی اصفهانی، وسیلة الخادم الی المخدوم، ۱۳۷۵ش، مقدمه مصحح، ص۲۸.</ref> | * محمد بن یوسف گنجی شافعی (درگذشت ۶۵۸ق) در [[کفایة الطالب فی مناقب علی بن ابیطالب (کتاب)|کفایة الطالب]] که درباره فضایل امام علی(ع) و [[اهلبیت(ع)]] نگاشته شده است.<ref>خنجی اصفهانی، وسیلة الخادم الی المخدوم، ۱۳۷۵ش، مقدمه مصحح، ص۲۸.</ref> | ||
*فخرالدین دواود بن محمد بَناکِتی (درگذشت ۷۳۰ق) در کتاب تاریخ خود، روضة أولي الألباب في معرفة التواريخ و الأنساب،<ref>بناکتی، تاریخ بناکتی، ۱۳۴۸ش، ص۹۸-۱۱۶.</ref> بهدلیل پرداختن توأمان به تاریخ خلفا چهارگانه و [[امامان شیعه|ائمه(ع)]] دارای گرایش تسنن دوازدهامامی دانسته شده است.<ref>شادان، «تاریخنامه بناکتی، حلقهای از نگارشهای تسنن دوازدهامامی»، ص۱۵۲.</ref> | *فخرالدین دواود بن محمد بَناکِتی (درگذشت ۷۳۰ق) در کتاب تاریخ خود، روضة أولي الألباب في معرفة التواريخ و الأنساب،<ref>بناکتی، تاریخ بناکتی، ۱۳۴۸ش، ص۹۸-۱۱۶.</ref> بهدلیل پرداختن توأمان به تاریخ خلفا چهارگانه و [[امامان شیعه|ائمه(ع)]] دارای گرایش تسنن دوازدهامامی دانسته شده است.<ref>شادان، «تاریخنامه بناکتی، حلقهای از نگارشهای تسنن دوازدهامامی»، ص۱۵۲.</ref> | ||
*[[حمدالله مستوفی]] (درگذشت بعد از ۷۵۰ق) در [[تاریخ گزیده]] شرح حال خلفا را با ائمه(ع) در پی هم آورده و از امامان شیعه با عنوان «ائمه معصومین»<ref>مستوفی، تاریخ گزیده، ۱۳۸۷ش، ص۲۰۱.</ref> و «حجة الحق علی الخلق»<ref>مستوفی، تاریخ گزیده، ۱۳۸۷ش، ص۲۰۱.</ref> یاد کرده است.<ref>دانشپژوه، «انتقاد کتاب: کشف الحقائق»، ص۳۰۷؛ جعفریان، تاریخ تشیع در ایران، ۱۳۸۸ش، ص۸۴۲-۸۴۳.</ref> | *[[حمدالله مستوفی]] (درگذشت بعد از ۷۵۰ق) در [[تاریخ گزیده]] شرح حال خلفا را با ائمه(ع) در پی هم آورده و از امامان شیعه با عنوان «ائمه معصومین»<ref>مستوفی، تاریخ گزیده، ۱۳۸۷ش، ص۲۰۱.</ref> و «حجة الحق علی الخلق»<ref>مستوفی، تاریخ گزیده، ۱۳۸۷ش، ص۲۰۱.</ref> یاد کرده است.<ref>دانشپژوه، «انتقاد کتاب: کشف الحقائق»، ص۳۰۷؛ جعفریان، تاریخ تشیع در ایران، ۱۳۸۸ش، ص۸۴۲-۸۴۳.</ref> | ||
خط ۵۴: | خط ۵۳: | ||
*فضلالله بن روزبهان خُنْجی شافعی (درگذشت ۹۳۰ق) در [[وسیلة الخادم الی المخدوم (کتاب)|وسیلة الخادم الی المخدوم]] که در شرح صلوات چهارده معصوم(ع) نگاشته است.<ref>جعفریان، تاریخ ایران اسلامی از یورش مغولان تا زوال ترکمانان، ۱۳۷۸ش، ص۲۵۵-۲۵۶؛ خنجی اصفهانی، وسیلة الخادم الی المخدوم، ۱۳۷۵ش، مقدمه مصحح، ص۳۳-۴۰.</ref> | *فضلالله بن روزبهان خُنْجی شافعی (درگذشت ۹۳۰ق) در [[وسیلة الخادم الی المخدوم (کتاب)|وسیلة الخادم الی المخدوم]] که در شرح صلوات چهارده معصوم(ع) نگاشته است.<ref>جعفریان، تاریخ ایران اسلامی از یورش مغولان تا زوال ترکمانان، ۱۳۷۸ش، ص۲۵۵-۲۵۶؛ خنجی اصفهانی، وسیلة الخادم الی المخدوم، ۱۳۷۵ش، مقدمه مصحح، ص۳۳-۴۰.</ref> | ||
*شهابالدین احمد بن حَجَر هَیتَمی شافعی (۹۰۹-۹۷۴ق) در [[الصواعق المحرقة (کتاب)|الصواعق المحرقة]]، که در رد شیعه نگاشته شده، به فضائل اهلبیت(ع) پرداخته است.<ref>دانشپژوه، «انتقاد کتاب: کشف الحقائق»، ص۳۰۷؛ خنجی اصفهانی، وسیلة الخادم الی المخدوم، ۱۳۷۵ش، مقدمه مصحح، ص۳۱.</ref> | *شهابالدین احمد بن حَجَر هَیتَمی شافعی (۹۰۹-۹۷۴ق) در [[الصواعق المحرقة (کتاب)|الصواعق المحرقة]]، که در رد شیعه نگاشته شده، به فضائل اهلبیت(ع) پرداخته است.<ref>دانشپژوه، «انتقاد کتاب: کشف الحقائق»، ص۳۰۷؛ خنجی اصفهانی، وسیلة الخادم الی المخدوم، ۱۳۷۵ش، مقدمه مصحح، ص۳۱.</ref> | ||
*جمالالدین عبدالله بن محمد شبراوی شافعی (۱۰۹۲- ۱۱۷۲ق) در [[الاتحاف بحب الاشراف (کتاب)|الاتحاف بحب الاشراف]].<ref>خنجی اصفهانی، وسیلة الخادم الی المخدوم، ۱۳۷۵ش، مقدمه مصحح، ص۳۱.</ref> | *جمالالدین عبدالله بن محمد شبراوی شافعی (۱۰۹۲- ۱۱۷۲ق) در [[الاتحاف بحب الاشراف (کتاب)|الاتحاف بحب الاشراف]].<ref>خنجی اصفهانی، وسیلة الخادم الی المخدوم، ۱۳۷۵ش، مقدمه مصحح، ص۳۱.</ref> | ||
*سلیمان بن ابراهیم قُنْدوزی حنفی (۱۲۲۰-۱۲۹۴ق) در [[ینابیع المودة لذوی القربی (کتاب)|ینابیع المودة]].<ref>خنجی اصفهانی، وسیلة الخادم الی المخدوم، ۱۳۷۵ش، مقدمه مصحح، ص۳۱.</ref> | *سلیمان بن ابراهیم قُنْدوزی حنفی (۱۲۲۰-۱۲۹۴ق) در [[ینابیع المودة لذوی القربی (کتاب)|ینابیع المودة]].<ref>خنجی اصفهانی، وسیلة الخادم الی المخدوم، ۱۳۷۵ش، مقدمه مصحح، ص۳۱.</ref> |