۱۷٬۱۳۹
ویرایش
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
[[ناصر مکارم شیرازی|آیتالله مکارم شیرازی]] در [[تفسیر نمونه (کتاب)|تفسیر نمونه]]، براساس این آیه، گمان بد را منشأ [[تجسس]]، تجسس را موجب افشای عیوب پنهانی و آگاهی بر عیوب را سبب غیبت شمرده است که [[اسلام]] از هر سه این کارها نهی کرده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۲، ص۱۸۴.</ref> | [[ناصر مکارم شیرازی|آیتالله مکارم شیرازی]] در [[تفسیر نمونه (کتاب)|تفسیر نمونه]]، براساس این آیه، گمان بد را منشأ [[تجسس]]، تجسس را موجب افشای عیوب پنهانی و آگاهی بر عیوب را سبب غیبت شمرده است که [[اسلام]] از هر سه این کارها نهی کرده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۲، ص۱۸۴.</ref> | ||
== | ==کاربردهای فقهی== | ||
[[مجتهد|فقها]] براساس آیه غیبت، احکامی برای غیبت ذکر کردهاند که عبارتند از: | [[مجتهد|فقها]] براساس آیه غیبت، احکامی برای غیبت ذکر کردهاند که عبارتند از: | ||
* فقیهان از این آیه برای حرمت غیبت استفاده میکنند.<ref>نراقی، مستند الشیعه، ۱۴۱۵ق، ج۱۴، ص۱۶۱؛ مؤسسه دائرة المعارف فقه اسلامی، فرهنگ فقه فارسی، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۱۹۹ و۲۰۰.</ref> برای [[غیبت]]، تعاریف مختلفی ارائه شده است<ref>نگاه کنید به: امام خمینی، مکاسب المحرمه، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۳۸۱ -۳۸۵.</ref> به گفته علامه طباطبایی، وجه مشترک همه آنها این است که پشت سر کسی چیزی گفته شود که اگر بشنود، ناراحت شود.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۸، ص۳۲۳.</ref> | * فقیهان از این آیه برای حرمت غیبت استفاده میکنند.<ref>نراقی، مستند الشیعه، ۱۴۱۵ق، ج۱۴، ص۱۶۱؛ مؤسسه دائرة المعارف فقه اسلامی، فرهنگ فقه فارسی، ۱۳۸۵ش، ج۱، ص۱۹۹ و۲۰۰.</ref> برای [[غیبت]]، تعاریف مختلفی ارائه شده است<ref>نگاه کنید به: امام خمینی، مکاسب المحرمه، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۳۸۱ -۳۸۵.</ref> به گفته علامه طباطبایی، وجه مشترک همه آنها این است که پشت سر کسی چیزی گفته شود که اگر بشنود، ناراحت شود.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۸، ص۳۲۳.</ref> |
ویرایش