پرش به محتوا

آیه امن یجیب: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
(اصلاح نشانی وب)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۳: خط ۲۳:


==جایگاه آیه در فرهنگ عمومی==
==جایگاه آیه در فرهنگ عمومی==
در زبان عموم مردم از این آیۀ شریفه به عنوان دعا تعبیر می‌شود و حتی مراسمی به‌عنوان ختم امن یجیب مرسوم است.<ref>[http://www.imam-khomeini.ir/fa/c13_14962/خاطرات/خاطرات_شخصیت_ها/امشب_ختم_امن_یجیب_بگیرید «امشب ختم امن یجیب بگیرید»]، پرتال امام خمینی.</ref> [[میرزا جواد ملکی تبریزی]] هم می‌گوید:‌ خوب است انسان هنگامی که با سختی‌ها و مشکلات روبه‌رو شد این آیۀ شریفه را بخواند<ref>ملکی تبریزی، المراقبات، ۱۳۸۸ش، ص۲۶۱.</ref> البته توجه به این نکته هم لازم است که آیه هیچ سبک و سیاق دعایی ندارد و امامان وقتی که از این آیه ارادۀ دعا می‌کردند این‌گونه قرائت می‌کردند: یا مَنْ یجیبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ.<ref>مجلسی، بحارالأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۲، ص۱۰۳؛ ابن طاووس، مهج الدعوات، ۱۴۱۱ق، ص۳۴۲</ref>
در زبان عموم مردم از این آیۀ شریفه به عنوان دعا تعبیر می‌شود و حتی مراسمی به‌عنوان ختم امن یجیب مرسوم است.<ref>[http://www.imam-khomeini.ir/fa/c13_14962/خاطرات/خاطرات_شخصیت_ها/امشب_ختم_امن_یجیب_بگیرید «امشب ختم امن یجیب بگیرید»]، پرتال امام خمینی.</ref> [[میرزا جواد ملکی تبریزی]] هم می‌گوید:‌ خوب است انسان هنگامی که با سختی‌ها و مشکلات روبه‌رو شد این آیۀ شریفه را بخواند<ref>ملکی تبریزی، المراقبات، ۱۳۸۸ش، ص۲۶۱.</ref> البته توجه به این نکته هم لازم است که آیه هیچ سبک و سیاق دعایی ندارد و امامان وقتی که از این آیه ارادۀ دعا می‌کردند این‌گونه قرائت می‌کردند: یا مَنْ یجیبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ.<ref>مجلسی، بحارالأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۲، ص۱۰۳؛ ابن طاووس، مهج الدعوات، ۱۴۱۱ق، ص۳۴۲</ref>
از نظر برخی مفسران و متفکران [[کلام اسلامی|کلام]] و [[اخلاق|اخلاق اسلامی]]، اولین پیام این آیه این است که [[خدا|خداوند]] تنها مرجع [[استجابت دعا]] و رفع گرفتاری‌های انسان است و این نکته را از مفاهیم مرتبط با [[توحید]] دانسته‌اند.<ref>قرشی، تفسیر احسن‌الحدیث، ۱۳۹۱ش. ج۷، ص۴۸۱.</ref>  


==معنا، متن و ترجمه آیه==
==معنا، متن و ترجمه آیه==
خط ۴۳: خط ۴۴:
</ref>
</ref>


== پیام آیه ==
== نکات تفسیری ==
مفسران و متفکران [[کلام اسلامی|کلام]] و [[اخلاق|اخلاق اسلامی]] این آیه را حاوی پیام‌های مختلفی می‌دانند. از نظر برخی متفکران، اولین پیام این آیه این است که [[خدا|خداوند]] تنها مرجع [[استجابت دعا]] و رفع گرفتاری‌های انسان است. این نکته را از مفاهیم مرتبط با [[توحید]] دانسته‌اند.<ref>قرشی، تفسیر احسن‌الحدیث، ۱۳۹۱ش. ج۷، ص۴۸۱.</ref>


به اعتقاد بسیاری از متفکران، خداوند در این آیه اضطرار (خواست واقعی قلبی) را شرط استجابت دعا اعلام نموده است<ref>مکارم شیرازی، پیدایش مذاهب، ۱۳۸۴ش، ص۹۶.</ref> برخی همراهی قید «اضطرار» با فعل «دعاه» را بدین معنا دانسته‌اند که خدا زمانی [[دعا]] را مستجاب می‌کند که انسان در حالت إضطرار باشد، یعنی از هر چیزی غیر از خداوند ناامید شده باشد.<ref>قرشی، تفسیر احسن‌الحدیث، ۱۳۹۱ش. ج۷، ص۴۸۱.</ref>
به اعتقاد بسیاری از متفکران، خداوند در این آیه اضطرار (خواست واقعی قلبی) را شرط استجابت دعا اعلام نموده است<ref>مکارم شیرازی، پیدایش مذاهب، ۱۳۸۴ش، ص۹۶.</ref> برخی همراهی قید «اضطرار» با فعل «دعاه» را بدین معنا دانسته‌اند که خدا زمانی [[دعا]] را مستجاب می‌کند که انسان در حالت إضطرار باشد، یعنی از هر چیزی غیر از خداوند ناامید شده باشد.<ref>قرشی، تفسیر احسن‌الحدیث، ۱۳۹۱ش. ج۷، ص۴۸۱.</ref>
confirmed، protected، templateeditor
۳٬۲۱۱

ویرایش