آیه ۴۷ سوره بقره: تفاوت میان نسخه‌ها

به نقل [[مجمع البیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|تفسیر مجمع البیان]]، [[عبدالله بن عباس|ابن‌عباس]] برتری [[بنی‌اسرائیل]] بر جهانیان را برتری بر مردم زمان خویش دانسته است؛ زیرا به اجماع، امّت اسلام از همه امت‌ها و [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر خاتم]] از همه [[پیامبران]] برتراند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۱، ص۲۲۱.</ref> [[عبدالله جوادی آملی|عبد الله جوادی آملی]] در [[تفسیر تسنیم (کتاب)|تفسیر تسنیم]] برتری مادی و معنوی بنی‌اسرائیل را محدود به مقطعی از تاریخ می‌داند؛ زیرا این قوم به بیان [[قرآن]] در مقطع دیگری به ذلت و خواری دچار شدند.<ref>جوادی آملی، تفسیر تسنیم، ۱۳۸۱ش، ج۱۴، ص۲۰۶.</ref>  [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]]، از مفسران شیعه نیز منظور از برتری بنی‌اسرائیل بر جهانیان را با توجه به [[آیه|آیات]] دیگر [[قرآن]] مانند [[آیه ۱۳۷ سوره اعراف]]، برتری نسبت به افراد محيط و عصر خودشان دانسته است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱، ص۲۲۱.</ref>

در روایتی از [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] درباره بحث عام و خاص در [[قرآن]] سؤال شد. امام این آیه را خواند و آن را نمونه‌ای از آیاتی دانست که در آن لفظ عامی مانند العالمین به کار رفته؛ ولی معنای آن خاص و تنها برتری بر مردم زمان خود بنی اسرائیل است.<ref>مجلسی، بحار‌الانوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۰، ص۲۳.</ref>