جزء (قرآن): تفاوت میان نسخه‌ها

تقسیم‌بندی ابتدایی قرآن بر اساس [[حدیث|روایتی]] از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] بوده که قرآن را به چهار قسمت تقسیم می‌کند: «[[سبع طوال|سَبعُ طِوال]]»، «[[سوره‌های سنن|سُنَن]]»، «[[سوره‌های مثانی|مَثانی]]» و «[[مفصلات|مُفَصَّل]]». درباره تاریخِ شروعِ تقسیم‌بندی قرآن به سی جزء، نظرات مختلفی وجود دارد. گفته شده است این تقسیم‌بندی در زمان [[حجاج بن یوسف ثقفی]] (درگذشت [[سال ۹۵ هجری قمری|۹۵ق]]) آغاز شده است.<ref>فیض کاشانی، المحجة البیضاء، بی‌تا، ج۲، ص۲۲۴.</ref> برخی نیز گفته‌اند [[مأمون عباسی]] امر کرد که قرآن را اینگونه تقسیم‌بندی کنند.<ref>معرفت، التمهید، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۳۶۴.</ref>  

 

زَرکَشی از مفسران قرن هشتم، رواج تقسیم قرآن به ۳۰ جزء را از مدارس دینی می‌دانست.<ref>زرکشی، البرهان، ۱۴۰۸ق، ج۱، ص۲۵۰.</ref>

در [[ایران]] و برخی دیگر از کشورهای اسلامی، [[مسلمان|مسلمانان]] در [[رمضان|ماه رمضان]]، قرآن را ختم می‌کنند؛ از این‌رو در هر روز یک جزء از قرآن را می‌خوانند که به این سنت، [[جزءخوانی]] گفته می‌شود. تلویزیون ایران برخی جزءخوانی‌‎ها در اماکن مقدس را، به صورت مستقیم از صداوسیما پخش می‌کند.<ref>[http://www.tavoosebehesht.ir/news/1572 برنامه جزءخوانی صدا و سیما]</ref>