آیه ۱۶۹ سوره آل‌عمران: تفاوت میان نسخه‌ها

==مراد از کشتگان راه خدا==

برخی [[تفسیر قرآن|مفسران]] معتقدند منظور از کشتگان راه خدا، شهدای احد هستند، عده‌ای دیگر مصداق آن را شهدای [[غزوه بدر|بدر]] و بعضی نیز شهدای [[سریه بئر معونه|حادثه بئر معونه]] دانسته‌اند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۸۲ش، ج۲، ۸۸۱.</ref> [[تفسیر نمونه (کتاب)|تفسیر نمونه]] بر اساس [[اسباب نزول|شأن نزول]] آیه، آن را درباره شهدای احد دانسته، ولی با توجه به مضمون عام آن و نیز [[حدیث|حدیثی]] از [[امام محمد باقر علیه‌السلام|امام باقر(ع)]]<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۸۲ش، ج۲، ۸۸۱.</ref> آیه را شامل همهٔ شهدا می‌داند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۳، ص۱۶۹.</ref> در [[تفسیر علی بن ابراهیم قمی (کتاب)|تفسیر قمی]] حدیثی درباره این آیه و آیه بعدی (فَرِحینَ بِما آتاهُم الله مِن فَضلِه) از [[امام صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] نقل شده است، که حضرت [[امامیه|شیعیان]] را از مصادیق این آیه معرفی نمودند که وقتی وارد [[بهشت]] شده و با کرامت الهی روبرو می‌شوند، برادران ایمانی خود را بشارت می‌دهند.<ref>قمی، تفسیر القمی، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۱۲۷.</ref><br>[[سید عبدالحسین طیب]] (م [[سال ۱۳۷۰ هجری شمسی|۱۳۷۰ش]]) از علمای شیعه نیز معتقد است، آیه عام است و جمیع شهدا را در بر می‌گیرد، بلکه هر که در راه خدا کشته شود و لو احکام شهید بر او جاری نگردد؛ مثل [[امامان شیعه|ائمه هدی]] و بسیاری از اصحاب آنها و بسیاری از علما و مؤمنانی که برای دین کشته شدند را نیز شامل می‌شود؛ زیرا در آیه لفظ شهید ندارند، بلکه گفته است «مقتول فِی سَبِیلِ اللَّهِ» (کشتهٔ راه خدا).<ref>طیب، اطیب البیان، ۱۳۷۸ش، ج۳، ص۴۲۵.</ref>

==زندگی شهید پس از مرگ==