بصره: تفاوت میان نسخه‌ها

اردوگاه مسلمانان که در حدود پانزده کیلومتری [[شط العرب]] واقع بود، به سبب موقعیتش، می‌توانست بر راه [[خلیج فارس]] و عراق و ایران اشراف داشته باشد.

خانه‌های نخستین از نی بود.<ref>ابن سعد، ج۱، ص ۴۳۱،۴۳۲؛ طبری، ج۳، ص ۵۹۱</ref> پس از آتش‌سوزی‌ در سال۱۷ق، به دستور عمر خانه‌ها را با خشت خام بازسازی کردند.<ref>ابن اثیر، ج۲، ص ۵۲۸</ref>

بصریان به پنج قبیله شده بودند. اهل اعالیه (اهالی ارتفاعات حجاز)، تمیم، بکر بن وائل، عبدالقیس، و ازد. این گروه‌های عرب، اشراف بصره به شمار می‌آمدند که بومیان اندک و بسیاری از اقوام مهاجر (از جمله ایرانیان، هندیان، سندیان، مالزیاییان و زنگیان) را به صورت موالی به خدمت خود درآوردند. ایشان نیز درگیر کشمکش‌های اربابانشان می‌شدند. امروز از شهر قدیم جز بنایی معروف به [[مسجد علی]] و قبور [[طلحة بن عبیدالله|طلحه]] و [[زبیر بن عوام|زبیر]] و [[ابن سیرین]] و [[حسن بصری]] چیزی برجای نیست.