آیه ۴۷ سوره بقره: تفاوت میان نسخه‌ها

برخی مفسران معتقدند برترى بنى‌اسرائيل در گذشته، برترى در امتيازات ويژه‌اى مانند نازل شدن مَنّ و سَلْوى (دو غذای نیرو‌بخش و خوشمزه) بر آنان، بعثت رسولان، فرود آمدن كتاب‌هاى آسمانى براى هدايت آن قوم، غرق شدن [[فرعون]] و نشانه‌هایی است كه در پرتو آنها بهتر مى‌توانستند به وجود و قدرت آفريدگار پى ببرند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۱، ص۲۲۱.</ref> [[فضل بن حسن طبرسی]]، نویسنده تفسیر مجمع البیان موارد مذکور و انتخاب حاکم از این قوم در زمان [[سلیمان (پیامبر)|سلیمان]] را نعمت‌های خدا بر آنها دانسته است.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۱، ص۲۰۷.</ref> [[شیخ طوسی]] در [[التبیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|تفسیر تبیان]] ارسال پیامبران بی‌شمار را از نعمت‌های مخصوص بنی‌اسرائیل برشمرده و از برخی نقل کرده که منظور از نعمت در این آیه کثرت پیامبران برانگیخته شده از میان بنی‌اسرائیل است. <ref>طوسی، تبیان، ج۱، ص۲۰۹.</ref>

به نقل [[مجمع البیان فی تفسیر القرآن (کتاب)|تفسیر مجمع البیان]]، [[عبدالله بن عباس|ابن‌عباس]] برتری [[بنی‌اسرائیل]] بر جهانیان را برتری بر مردم زمان خویش دانسته است؛ زیرا به اجماع، امت اسلام از همه امت‌ها و [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر خاتم]] از همه [[پیامبران]] برتراند.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۱، ص۲۲۱.</ref> [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی]]، از مفسران شیعه نیز منظور از برتری بنی‌اسرائیل بر جهانیان را با توجه به [[آیه|آیات]] دیگر [[قرآن]] مانند [[آیه ۱۳۷ سوره اعراف]]، برتری نسبت به افراد محيط و عصر خودشان دانسته است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱، ص۲۲۱.</ref>