آخرت: تفاوت میان نسخه‌ها

==واژه‌شناسی==

آخرت در [[قرآن کریم]] ، [[سنت]] و فرهنگ اسلامی به معنای «جهان دیگر» است که در برابر دنیا قرار دارد و در آن همه انسان‌ها [[پاداش]] و [[کیفر]] کارهای خود در دنیا را دریافت خواهند کرد.{{مدرک}}

در آیات بسیاری آخرت به الیومُ الآخِرُ تعبیر شده است. در این تعبیر «دنیا»، «روز اول» به شمار آمده است و آخرت «روز دیگر». همچنین دارُالقَرار یکی دیگر از تعبیراتی است که قرآن درباره آخرت به کار برده است.

در احادیث منقول از [[پیامبر اسلام]](ص) و [[امامان شیعه]] واژه‌های «آخرت» و «الیوم الآخر» در برابر «الدنیا» به کار برده شده و منظور از آن، عالم آخرت است.{{یادداشت|به عنوان نمونه امام علی (ع) فرمود: آنچه موجب کم شدن بهره‌های دنیا و افزایش بهره‌های آخرت شود بهتر است از آنچه بهره آخرت را بکاهد و بهره دنیا را بیفزاید. نهج البلاغه، ۲۲۴}}

در [[قرآن]] مجید [[ایمان]] به آخرت همراه با «ایمان به خدا» و «ایمان به [[نبوت]]»، یکی از ۳ رکن اساسی دین [[اسلام]] به شمار آمده است. در بیش از ۳۰ آیه [[ایمان]] به آخرت با ایمان به خدا یک جا یاد شده است.<ref>مجتهد شبستری، «آخرت»، دائرة المعارف بزرگ اسلامی.</ref>

همه فرقه‌های اسلامی ایمان به آخرت را یکی از [[ضروریات]] عقاید اسلامی می‌دانند و منکر آن را خارج از [[اسلام]] به شمار می‌آورند.<ref>مجتهد شبستری، «آخرت»، دائرة المعارف بزرگ اسلامی.</ref> در [[قرآن]] و [[حدیث]] و آثار عالمان مسلمان نیز اعتقاد به عالم آخرت محور اساسی همه اعتقاداتی شمرده شده که به ورای زندگی دنیا و پس از [[مرگ]] مربوط می‌شود. [[برزخ]]، [[قیامت]]، [[رستاخیز|حشر]] و نشر، [[صراط]]، [[حساب]]، [[شفاعت]]، [[بهشت]] و [[دوزخ]] واقعیات عالم آخرت‌اند و ایمان به آخرت که در قرآن از مسلمانان خواسته شده، ایمان به همه این موضوعات را در بر می‌گیرد.<ref>مجتهد شبستری، «آخرت»، دائرة المعارف بزرگ اسلامی.</ref>

در [[قرآن]] مجید اوصافی برای آخرت بیان شده است؛ ازجمله<ref>برگرفته از مجتهد شبستری، «آخرت»، دائرة المعارف بزرگ اسلامی.</ref>:

*در عالم آخرت نظام اجتماعی و تعاون و مدنیت انسانی در کار نیست. در آن جهان، هر انسانی به گونه انفرادی در پیشگاه خدا حاضر می‌شود و هستی خود را ادامه می‌دهد.{{یادداشت|همه آنان که در آسمان‌ها و زمین‌اند... تنها به پیشگاه خدا می‌آیند.(سوره مریم، آیه ۹۳ـ ۹۵)}}

*در آن جهان، هر انسانی تنها با نتیجه افکار و اعمال خود که در زندگی دنیوی داشته است، سر و کار دارد.{{یادداشت|انسان را جز کوشش وی، چیزی نیست.(سوره نجم، آیه ۳۹)}}

*در آنجا حقیقت ناب بر همه انسان‌ها مکشوف است. نه «نظر» در آنجا معنا دارد و نه اختلاف نظر.{{یادداشت|تو از این [[رستاخیز]] در غفلت بودی، ما پرده را از برابر تو برگرفتیم و چشم تو امروز بیناست.(سوره ق، آیه ۲۲)}}

*هنگامی که انسان وارد عالم آخرت می‌شود، بر او آشکار می‌گردد که در این جهان هیچ یک از علل و اسباب، در تأثیر استقلال نداشته‌اند و همیشه مؤثر واقعی فقط خداوند بوده است.{{یادداشت|در روز رستاخیز خدا پاداش ایشان را بی‌کاستی خواهد داد و ایشان خواهند دانست که تنها حق آشکار خدا است.(سوره نور، آیه ۲۵)}}

*آنچه در عالم آخرت به انسان می‌رسد، یا «[[نعمت]]» است یا «[[عذاب]]». نعمت‌ها و عذاب‌های اخروی از نظر ایجاد لذت و درد برای آدمی با نعمت‌ها و عذاب‌های دنیا قابل مقایسه نیست و کمیت و کیفیت آن‌ها به حدود شناخته شده در این جهان محدود نیست.{{یادداشت|در آنجا (در [[بهشت]]) است آنچه جان‌ها آرزو کند و چشم‌ها را خوش آید و شما در آن جاودانان خواهید بود‌(سوره زخرف، آیه ۷۱)؛ کسی که روی بگرداند و [[کافر]] شود، خدا او را به بزرگ‌ترین عذاب‌ها معذب خواهد ساخت.(سوره غاشیه، آیه ۲۳ـ۲۴)}}

*در [[قرآن|قرآن مجید]] «بهشت‌ها» که به پهنای آسمان‌ها و زمین است و «خشنودی خدا» که از بهشت‌ها بسی بزرگ‌تر است، دو مظهر اساسی نعمت‌های اخروی معرفی شده است.{{یادداشت|خدا به مردان و زنان [[ایمان|مؤمن]]، بهشت‌هایی را که از زیر درختان آن‌ها جوی‌ها روان است وعده داده و اینان در بهشت جاودانند و خشنودی خدا از آن هم برتر است(سوره توبه، آیه ۷۲)}}

*آتش [[جهنم]] و «محجوبیت از خداوند» دو مظهر اساسی عذاب اخروی به شمار آمده است.{{یادداشت|چنین نیست (که کافران می‌پندارند)، ایشان در آن روز از رحمت خداوند خویش محجوبند. آنگاه ایشان به [[دوزخ]] افکنده خواهند شد.(سوره مطففین،۱۵ـ۱۶)}}

*همه انسان‌هایی که در عالم آخرت به نعمت یا عذاب می‌رسند، در درجات نعمت و یا درکات عذاب مساوی نیستند. این درجات و درکات متناسب با افکار و اعمال انسان‌ها در این جهان، مراتب بسیار متفاوت دارد.{{یادداشت|درجات و مراتب آخرت برتر و بزرگ‌تر است.(سوره اسراء، آیه ۲۱)}}

*در عالم دنیا ممکن است عواملی انسان را از رسیدن به نتایج پاره‌ای از کوشش‌های دنیوی باز دارد، ولی در عالم آخرت، همه نتایج تمام افکار و اعمال آدمی به وی می‌رسد و هیچ عاملی از این وصول ممانعت نمی‌کند.{{یادداشت|هر کس به اندازه ذره‌ای کار نیک کند [پاداش] آن را خواهد دید و هر‌کس به اندازه ذره‌ای کار بد کند، به کیفرش خواهد رسید.(سوره زلزله، آیه ۷ـ‌۸)}}

*در عالم آخرت مغفرت و رحمت الهی، بسیاری از آدمیان را که شایسته این مغفرت و رحمت باشند، از عذاب اخروی نجات خواهد داد.{{یادداشت|در آخرت (برای [[کافر|کافران]]) عذاب سخت و (برای [[مؤمن|مؤمنان]]) آمرزش و خشنودی خداوند خواهد بود.(سوره حدید، آیه ۲۰)}}

*کارهای نیک آدمی در دنیا چون «بذر» است و در عالم آخرت، نتایج آن چون کشت (حَرْث) بیرون خواهد آمد و به صاحب عمل خواهد رسید. آنان که همه تلاش خود را فقط برای رسیدن به بهره‌های دنیا به کار برند، در آخرت هیچ بهره‌ای ندارند.{{یادداشت|هر‌کس بهره آخرت را بخواهد، بر بهره او خواهیم افزود و هر‌کس دنیا را بخواهد به او از دنیا نصیبی خواهیم داد و او در آخرت نصیبی نخواهد داشت.(سوره شوری، آیه ۲۰)}}

*از نظر [[قرآن]]، عالم آخرت محدود به انسان نیست و همه موجودات در آخرت در پیشگاه خدا محشور خواهند شد. {{یادداشت|همه آن‌ها که در آسمان‌ها و زمینند، به حال بندگی به پیشگاه خدا خواهند آمد.(سوره مریم، آیه ۹۳)}}

{{پانویس2}}

  | پیوند = <!--ندارد، ناقص، کامل-->کامل

  | ناوبری = <!--ندارد، دارد-->دارد

  | رسا بودن = <!--ندارد، دارد-->دارد

  | زیاده‌نویسی = <!--دارد، ندارد-->ندارد