پرش به محتوا

ابلیس: تفاوت میان نسخه‌ها

۳۱ بایت اضافه‌شده ،  ‏۴ سپتامبر ۲۰۲۳
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - '==پانویس==↵{{پانویس2}}' به '== پانویس == {{پانوشت}} == یادداشت == {{یادداشت‌ها}}')
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۴: خط ۲۴:
هنگامی که [[خداوند]]، آدم را از گِل آفرید و از [[روح]] خویش در او دمید، به [[فرشته|فرشتگان]] فرمان [[سجده بر آدم|سجده بر وی]] داد. همه فرشتگان سجده کردند؛ ولی ابلیس [[کبر|تکبّر]] ورزید و از سجده سرباز زد. و گفت: من از او بهترم؛ زیرا مرا از آتش و او را از گِل آفریدی؛ آن‌گاه خداوند ابلیس را از آن مقام راند و او را [[لعن|لعنت]] کرد. ابلیس از خداوند تا روز بَعث مهلت خواست و خدا به او تا روزی معلوم مهلت داد؛ سپس ابلیس [[قسم|سوگند]] یادکرد که همه بندگان به جز مُخلَصان را از راه به در بَرَد و خداوند به او و پیروانش وعده [[جهنم|جهنّم]] داد.  
هنگامی که [[خداوند]]، آدم را از گِل آفرید و از [[روح]] خویش در او دمید، به [[فرشته|فرشتگان]] فرمان [[سجده بر آدم|سجده بر وی]] داد. همه فرشتگان سجده کردند؛ ولی ابلیس [[کبر|تکبّر]] ورزید و از سجده سرباز زد. و گفت: من از او بهترم؛ زیرا مرا از آتش و او را از گِل آفریدی؛ آن‌گاه خداوند ابلیس را از آن مقام راند و او را [[لعن|لعنت]] کرد. ابلیس از خداوند تا روز بَعث مهلت خواست و خدا به او تا روزی معلوم مهلت داد؛ سپس ابلیس [[قسم|سوگند]] یادکرد که همه بندگان به جز مُخلَصان را از راه به در بَرَد و خداوند به او و پیروانش وعده [[جهنم|جهنّم]] داد.  


[[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] در [[خطبه قاصعه]] نهج البلاغه ابلیس را «امام‌ المتعصبین» (پیشوای متعصبان) خوانده كه نخوت و غيرت نابجا وى را فرا گرفت و بر آدم به خاطر خلقت خويش [[فخرفروشى]] كرد و به خاطر آفرينش خود در برابر آدم تعصّب پيشه ساخت.<ref>مکارم، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ج۱، ص۴۴۵.</ref> [[محمدباقر مجلسی|مجلسی]] در جلد ۶۰ [[بحار الانوار (کتاب)|بحار الانوار]] ۱۷۷ [[روایت]] از [[چهارده معصوم|معصومین]] در ارتباط با ابلیس یا شیطان نقل کرده است.
[[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] در [[خطبه قاصعه]] نهج البلاغه ابلیس را «امام‌ المتعصبین» (پیشوای متعصبان) خوانده كه نخوت و غيرت نابجا وى را فرا گرفت و بر آدم به خاطر خلقت خويش [[تفاخر|فخرفروشى]] كرد و به خاطر آفرينش خود در برابر آدم تعصّب پيشه ساخت.<ref>مکارم، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ج۱، ص۴۴۵.</ref> [[محمدباقر مجلسی|مجلسی]] در جلد ۶۰ [[بحار الانوار (کتاب)|بحار الانوار]] ۱۷۷ [[روایت]] از [[چهارده معصوم|معصومین]] در ارتباط با ابلیس یا شیطان نقل کرده است.


== ابلیس، جن یا فرشته؟ ==
== ابلیس، جن یا فرشته؟ ==
خط ۵۱: خط ۵۱:
== کفر ابلیس ==
== کفر ابلیس ==
[[پرونده:Adam and the Angels watched by Iblis.jpg|بندانگشتی|نقاشی از نسخه خطی هرات از ترجمه فارسی بلعمی که فرشتگان را به احترام آدم نشان می دهد، به جز ابلیس که نپذیرفت. نگهداری در کتابخانه موزه کاخ توپکاپی]]
[[پرونده:Adam and the Angels watched by Iblis.jpg|بندانگشتی|نقاشی از نسخه خطی هرات از ترجمه فارسی بلعمی که فرشتگان را به احترام آدم نشان می دهد، به جز ابلیس که نپذیرفت. نگهداری در کتابخانه موزه کاخ توپکاپی]]
در [[آيه ۳۴ سوره بقره]]، و [[آیه ۷۴ سوره ص|۷۴ ص]] درباره ابلیس از تعبیر «و کَانَ مِنَ الکافِرین» استفاده شده است. در این که مقصود از [[کفر]]، کفرِ عناد یا کفرِ جهالت است، بین مفسّران اختلاف نظر وجود دارد.  
در [[آیه ۳۴ سوره بقره|آيه ۳۴ سوره بقره]] و [[آیه ۷۴ سوره ص]] درباره ابلیس از تعبیر «و کَانَ مِنَ الکافِرین» استفاده شده است. در این که مقصود از [[کفر]]، کفرِ عناد یا کفرِ جهالت است، بین مفسّران اختلاف نظر وجود دارد.  
===کفر عنادی یا جاهلانه===
===کفر عنادی یا جاهلانه===
پاره‌ای به استناد اقرار وی که بر سر راه راست تو در کمین آنان خواهم نشست: «لاَقعُدَنَّ لَهم صِرَاطَکَ المُستقِیمَ» <ref>سوره اعراف، آیه ۱۶.</ref> و آنان را گمراه خواهم کرد: «لَاُغوِینَّهُم...» <ref>سوره ص، آیه ۳۸، ۸۲.</ref> او را عالم به دین حق و اضلال، و کفر او را کفر عناد دانسته و عده‌ای به دلیل این که اختیار شقاوت با علم به گمراهی را محال دانسته‌اند، کفر وی را کفرِ جهالت معرفی کرده‌اند.<ref>فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۱۳ق، ج۱۴، ص۳۹.</ref>
پاره‌ای به استناد اقرار وی که بر سر راه راست تو در کمین آنان خواهم نشست: «لاَقعُدَنَّ لَهم صِرَاطَکَ المُستقِیمَ» <ref>سوره اعراف، آیه ۱۶.</ref> و آنان را گمراه خواهم کرد: «لَاُغوِینَّهُم...» <ref>سوره ص، آیه ۳۸، ۸۲.</ref> او را عالم به دین حق و اضلال، و کفر او را کفر عناد دانسته و عده‌ای به دلیل این که اختیار شقاوت با علم به گمراهی را محال دانسته‌اند، کفر وی را کفرِ جهالت معرفی کرده‌اند.<ref>فخر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۱۳ق، ج۱۴، ص۳۹.</ref>
Automoderated users، confirmed، templateeditor
۱٬۵۲۴

ویرایش