confirmed، templateeditor
۱۲٬۲۷۶
ویرایش
(تمیزکاری) |
(تمیزکاری) |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
[[سوره]] فرقان ۷۷ [[آیه]]، ۸۹۷ کلمه و ۳۸۷۷ حرف دارد و جزو [[سورههای مثانی|سورههای مثانی]] و کمی بیش از یکچهارم یک [[جزء قرآن]] است. آیه شصتم سوره فرقان سجده مستحب دارد؛ یعنی هنگام تلاوت یا شنیدن آن، [[مستحب]] است فرد [[سجده]] کند.<ref>دانشنامه قرآن و قرآنپژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۴۴.</ref> (رجوع کنید به: [[عزائم|سورههای سجدهدار]]) | [[سوره]] فرقان ۷۷ [[آیه]]، ۸۹۷ کلمه و ۳۸۷۷ حرف دارد و جزو [[سورههای مثانی|سورههای مثانی]] و کمی بیش از یکچهارم یک [[جزء قرآن]] است. آیه شصتم سوره فرقان سجده مستحب دارد؛ یعنی هنگام تلاوت یا شنیدن آن، [[مستحب]] است فرد [[سجده]] کند.<ref>دانشنامه قرآن و قرآنپژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۴۴.</ref> (رجوع کنید به: [[عزائم|سورههای سجدهدار]]) | ||
==روایتهای تاریخی== | |||
[[سوره]] فرقان در مورد [[موسی (پیامبر)|حضرت موسی]] و برادرش [[هارون]] سخن میگوید<ref>سوره فرقان، آیه ۳۵.</ref> و قوم [[حضرت نوح|نوح]] را قومی معرفی میکند که پیامبران را تکذیب کردند و در نهایت غرق شدند.<ref>سوره فرقان، آیه ۳۷.</ref> همچنین از [[قوم عاد]]، [[قوم ثمود]] و [[اصحاب رس|اصحاب رَس]] نام میبرد و آنان را اقوامی معرفی میکند که دچار عذاب الهی شدند. آیه ۴۰ نیز در مورد سرنوشت [[قوم لوط]] سخن میگوید.<ref>سوره فرقان، آیات ۳۵-۴۰؛ علیبابایی، برگزیده تفسیر نمونه، ۱۳۸۷ش، ج۳، ص۳۳۹۳۴۰.</ref> | |||
==محتوا== | ==محتوا== | ||
موضوعاتی که در این [[سوره]] مطرح شده است، چنین است: بهانههای [[مشرکان]] در پذیرش اسلام و پاسخ قرآن به آنان، مبارزه با [[شرک]]، سرگذشت اقوام پیشین، حسرت مردم در [[قیامت]]، نشانههای [[توحید]] و نمایش عظمت خداوند در طبیعت و مقایسه مؤمنان با کافران؛ اما مهمترین بخش آیات این سوره درباره ویژگیهای «عباد الرحمن» یعنی بندگان راستین خداوند است که از [[آیه]] ۶۳ تا پایان سوره را در بر گرفته است.<ref> قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۳ش، ج۸، ص۲۲۱.</ref> | موضوعاتی که در این [[سوره]] مطرح شده است، چنین است: بهانههای [[مشرکان]] در پذیرش اسلام و پاسخ قرآن به آنان، مبارزه با [[شرک]]، سرگذشت اقوام پیشین، حسرت مردم در [[قیامت]]، نشانههای [[توحید]] و نمایش عظمت خداوند در طبیعت و مقایسه مؤمنان با کافران؛ اما مهمترین بخش آیات این سوره درباره ویژگیهای «عباد الرحمن» یعنی بندگان راستین خداوند است که از [[آیه]] ۶۳ تا پایان سوره را در بر گرفته است.<ref> قرائتی، تفسیر نور، ۱۳۸۳ش، ج۸، ص۲۲۱.</ref> |