confirmed، templateeditor
۱۱٬۰۹۹
ویرایش
خط ۱۸۳: | خط ۱۸۳: | ||
==پس از وفات حائری== | ==پس از وفات حائری== | ||
سیدمحمد حجت، پس از وفات حائرییزدى، همراه با [[سیدمحمدتقى خوانسارى]] و [[سید صدرالدین صدر]]، اداره حوزه علمیه قم را برعهده گرفت. این سه فقیه، در زمانى این مسئولیت را برعهده گرفتند كه اوضاع سیاسى و سختگیریهاى رضاشاه پهلوى درباره فعالیتهاى دینى و تنگناهاى ایجاد شده در مورد عالمان دینى، حوزه قم را در وضع دشوارى قرار داده بود. حجت كوهكمرى در این اوضاع، بیشتر بر ساماندهى حوزه و رسیدگى به وضع معیشتى طلاب اهتمام داشت. وى در پارهاى مسائل سیاسى و اجتماعى، مانند مبارزه با بیحجابى، نیز اندكى دخالت میكرد، اما رویكرد عام او، اجتناب از برخورد فعال با مسائل سیاسى و رویارویى مستقیم با حكومت بود و از اینرو، در دوران مرجعیت خود از ملاقات كردن با شاه وقت و دیگر رجال حكومتى پرهیز میكرد و آنان را به حضور نمیپذیرفت (شریفرازى، 1332ـ1333ش، ج 1، ص 104ـ105، | سیدمحمد حجت، پس از وفات حائرییزدى، همراه با [[سیدمحمدتقى خوانسارى]] و [[سید صدرالدین صدر]]، اداره حوزه علمیه قم را برعهده گرفت. این سه فقیه، در زمانى این مسئولیت را برعهده گرفتند كه اوضاع سیاسى و سختگیریهاى رضاشاه پهلوى درباره فعالیتهاى دینى و تنگناهاى ایجاد شده در مورد عالمان دینى، حوزه قم را در وضع دشوارى قرار داده بود. حجت كوهكمرى در این اوضاع، بیشتر بر ساماندهى حوزه و رسیدگى به وضع معیشتى طلاب اهتمام داشت. وى در پارهاى مسائل سیاسى و اجتماعى، مانند مبارزه با بیحجابى، نیز اندكى دخالت میكرد، اما رویكرد عام او، اجتناب از برخورد فعال با مسائل سیاسى و رویارویى مستقیم با حكومت بود و از اینرو، در دوران مرجعیت خود از ملاقات كردن با شاه وقت و دیگر رجال حكومتى پرهیز میكرد و آنان را به حضور نمیپذیرفت (<ref>شریفرازى، 1332ـ1333ش، ج 1، ص 104ـ105، 112</ref>؛ <ref>«نجوم امت»، ص 86ـ87</ref>؛ <ref>زنجانى، ص 40</ref>). | ||
حجت كه پس از وفات حائرییزدى، یكى از مراجع تقلید شده بود، در پى رحلت سید ابوالحسن اصفهانى در 1326ش و حاج آقاحسین قمى در 1327ش، از مراجع تقلید مشهور گشت و مقلدان فراوانى، بهویژه در منطقه آذربایجان، یافت (<ref>حائرى یزدى، ص206</ref>؛ <ref>شریفرازى، 1332ـ1333ش، ج 1، ص113</ref>). | |||
==مدرسه حجتیه== | ==مدرسه حجتیه== | ||
وى در قم، مدرسهاى دینى به نام [[مدرسه حجّتیه]] ساخت كه بناى آن از 1324ش آغاز شد. این مدرسه علاوه بر محل سكونت طلاب و مدرّسان، داراى مسجد و كتابخانه نیز بود و از مدارس مهم و بزرگ آن زمان به شمار میرفت (رجوع کنید به شریفرازى، 1332ـ1333ش، ج 1، ص 185ـ190). فهرست نسخههاى خطى كتابخانه مدرسه حجّتیه، به كوشش رضا استادى، در 1354ش به چاپ رسید. مدرسه حجّتیه اینك بخشى از «مركز جهانى علوم اسلامى» است كه طلاب غیرایرانى مقیم قم، در آنجا به تحصیل علوم دینى میپردازند. | وى در قم، مدرسهاى دینى به نام [[مدرسه حجّتیه]] ساخت كه بناى آن از 1324ش آغاز شد. این مدرسه علاوه بر محل سكونت طلاب و مدرّسان، داراى مسجد و كتابخانه نیز بود و از مدارس مهم و بزرگ آن زمان به شمار میرفت (رجوع کنید به شریفرازى، 1332ـ1333ش، ج 1، ص 185ـ190). فهرست نسخههاى خطى كتابخانه مدرسه حجّتیه، به كوشش رضا استادى، در 1354ش به چاپ رسید. مدرسه حجّتیه اینك بخشى از «مركز جهانى علوم اسلامى» است كه طلاب غیرایرانى مقیم قم، در آنجا به تحصیل علوم دینى میپردازند. |