سوره نور: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سوره نور''' بیست و چهارمین [[سوره]] [[قرآن]] و از [[سوره‌های مدنی|سوره‌های مدنی]] که در [[جزء قرآن|جزء]] ۱۸ قرآن جای گرفته است. این سوره را از آن جهت نور می‌نامند که کلمه نور ۷ بار در آن به کار رفته و [[آیه نور]] در آن آمده است. سوره نور [[حکم شرعی|احکام]] فقهی بسیاری چون [[حد|حدّ]] [[زنا]] و نسبت زنا دادن ([[قذف]]) و [[وجوب|واجب]] بودن [[حجاب]] برای زنان را بیان می‌کند. همچنین در این سوره به [[حادثه افک|ماجرای اِفک]] و مسائل مربوط به [[نکاح]] و افترا، بهتان، [[تهمت]] اشاره شده و از [[اشاعه فحشاء|اشاعه فحشا]] نهی شده است. در فضیلت [[تلاوت]] این سوره، از جمله [[حدیث|روایت]] شده است هر کس سوره نور را قرائت کند، [[خدا|خداوند]] به تعداد تمام مردان و زنان مؤمن در گذشته و در آینده به او ده حسنه می‌دهد و اینکه از حقوق دختر بر پدر آن است که سوره نور را به او آموزش دهد.

سوره نور ۶۴ آیه، ۱۳۸۱ کلمه و ۵۷۵۵ حرف دارد. این سوره از نظر حجمی از [[سوره‌های مثانی]]، متوسط و در حدود نیم [[جزء (قرآن)|جزء]] قرآن است.

سوره نور [[حکم شرعی|احکام]] فقهی بسیاری را بیان می‌کند: [[حد|حَدّ]] [[زنا]]، حد نسبت زنا دادن به کسی ([[قذف]])، احکام [[لعان|لِعان]]، [[وجوب|واجب]] بودن [[حجاب]] برای زنان، معافیت حجاب از زنان سالخورده و از کار افتاده، لزوم وجود چهار شاهد برای اثبات زنا، مسائل [[نکاح]] و [[حادثه افک|ماجرای اِفک]]. از مطالب و مباحث دیگر این سوره، پند و موعظه خداوند به مؤمنان در پرهیز از سخن گفتن درباره چیزی که آگاهی از آن ندارند و پرهیز از افترا، بهتان، [[تهمت]] و نهی شدید از [[اشاعه فحشاء|اشاعه فحشا]]، و آداب ورود که هنگام داخل شدن در خانه‌ها و مکان‌های دیگران باید به اذن و اجازه صاحب آن باشد.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، ص۱۲۴۳</ref>